“ลำพังฉัน มันทำอะไรไม่ได้แน่ มันจะพุ่งเป้าไปหาเธอก่อนแน่ ฉันต้องรีบพาเธอออกไปให้ไวที่สุด”
“ทะ..ทำไมคะ”
“เพราะมันรู้ ว่าเธอคือจุดอ่อนของฉัน”
“อะไรนะคะ??”
“ไม่มีอะไร ไปเถอะ อยู่ข้างหลังฉันไว้”
แบล็คที่ค่อยๆพาเอวาลงมาอย่างระวัง ตอนนี้รถเขาที่จอดด้านหน้าไม่สามารถออกไปเอามันได้ จึงเปลี่ยนทางไปที่โรงจอดรถของบ้านแทน
“กรี๊ด!!!” เสียงปืนดังขึ้นจนเอวาตดใจกรีดร้องอย่างหวาดกลัว มาเฟียหนุ่มกอดเธอไว้กับอกก่อนลั่นไกลยิงปืนตอบโต้กลับไป
“ไม่ต้องกลัว”
น้ำเสียงนิ่งๆเอ่ยขึ่นพรางก้มลงจูบบนศรีษะเล็กๆนั่นอย่างแผ่วเบา
เขาพาเธอมาถึงโรงจอดรถที่ปิดอยู่ ก่อนกระชากผ้าคลุมรถออก ปรากฏว่ามีรถสปอตสุดหรูอีกคันจอดอยู่ที่นี่
“ขึ้นรถ”
หลังจากนั้น เจาค่อยๆกดรีโมทเปิดโรงจอดรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็วฝ่ากระสุนปืนที่ไม่สามารถทำอะไรตัวรถได้จนหลัดออกไป ขณะที่ขับกลับคอนโด มาเฟียหนุ่มยกมือถือขึ้นโทร
(กูให้เวลาชั่วโมงเดียว
