Alya Maia “AMARIE” Rientes
Paghatid sa akin ni Kael sa bahay ay dire-diretso akong umakyat papasok sa aking kwarto. Pipihitin ko na dapat ang doorknob ng pinto nang mapatingin ako sa gawing katabing kwarto. Ilang sandali pa at naglakad ako papunta doon at hindi nagdalawang isip na pumasok.
Pagsara ko ng pintuan ay nagpapaunahan na ang mga luha na lumabas sa aking mga mata. ‘I feel the emptiness.’ Binuksan ko ang ilaw at doon bumungad ang masasayang ala-ala ng aking pamilya. ‘Ang kwartong pinasadya kong ipagawa upang ilagay lahat ang mga ala-ala na mayroon ako sa aking pamilya.’
Isa-isa kong tiningnan ang mga larawan na nakasabit sa ding-ding. Hinaplos ko iyon at sinasariwa ang mga masasayang pangyayari sa aking buhay kasama ang aking pamilya. ‘I missed them!’
‘Kamusta na nga ba sila s
