“Hindi mapigilan ang alin?” Tanong ko sa kanya.
“You will know in the future,” napangiti pa ito bago umatras na nakapamulsa. “Bye, Sean!”
Nakahinga ako ng malalim nang tuluyan na siyang lumabas ng pintuan ng shop. I immediately closed the door and leaned my back against it. Pakiramdam ko ay nanghihina ako at tanging ang likod lang ng pinto ang maaring makapitan ko. I closed my eyes while leaning against the back of the door. Nanatili ako doon ng ilang minuto bago napagpasyahang lumabas para kumain.
An hour passed, bumalik ako sa opisina ko at nadatnan kong busy ang mga kaibigan ko at hindi yata namalayan ang pagbalik ko dahil wala man lang nag-abalang sulyapan ako o kausapin. Pailing-iling akong nagpatuloy sa aking opisina para muling masurpresa. On top of my table is a bouquet of flo
