CHAPTER 3
974 Words
"P-PATAYIN MO na lang ako. Nag-iisa lang n-naman n-na ako dito." Pagmamakaawa ng isang rogue sa isang babaeng may hawak na pilak na espada at nakasuot ng mahabang at puting cloak. Hindi mo makita ang mukha nito dahil sa suot nitong hood.
Hindi umimik ang babaeng naka-cloak at tinitigan lang ang rogue na nasa harapan niya. She need to end his life, para hindi na ito makaperwisyo ng mga tao. Pero habang nakatingin siya sa mukha ng rogue ay nakaramdam siyang awa. Nasa mukha nito ang sakit at kabiguan.
Ibinalik ni Azleia ang kanyang espada sa kanyang likuran at ipinatong niya ang kanyang kamay sa ulo ng rogue.
Nabasa niya ang nakaraan nito. Ang rejection mula sa kanyang mate at ang pagtakwil ng mismong pamilya sa huli.
Tinanggal niya ang kamay sa ulo nito at lumuhod upang magkapantay sila.
"Maaari bang malaman ang pangalan mo?" Masuyong tanong ni Azleia.
"Lina—"
"Magandang pangalan, Lina." Nakangiting sabi ni Azleia at ginamot ang sugat ng babae sa likuran nito.
"Hindi kita papatayin, Lina. Bibigyan kita ng bagong buhay, sumama ka sa akin." Hinawakan niya ang braso ni Lina at itinayo ito.
"Salamat po—"
"Azleia ang pangalan ko, Lina."
"Saan po tayo pupunta?" Tanong ni Lina nang magsimula silang maglakad.
Ngumiti lang si Azleia. "Humawak ka sa akin."
Humawak naman si Lina sa braso ni Alzeia at kakaiba ang naramdaman niya. Alam niyang hindi ordinaryo ang kasama niya. She smelled her scent. It's so pure and untainted. Hindi niya alam kung tao ba ito o hindi pero sigurado siya. Hindi ito isang ordinaryong nilalang lamang.
Napansin niyang hindi ordinaryo ang espada nito. Kulay pilak ito at kumikinang pa dahil sa sinag ng buwan. Napalunok siya. Ang pag-mamay ari nitong espada ang kinatatakutan nilang mga supernatural dahil pwede itong ikamatay ng kahit sinong masusugatan nito..
Bigla naglaho ang dalawa at lumitaw sila sa harapan ng isang malaking bahay. Namangha si Lina sa ganda ng mansion.
"Dito nakatira ang mga kapareho mong itinakwil ng kanilang pamilya." Wika ni Azleia at bumukas ang malaking pinto ng mansion.
Pumasok silang dalawa at sinalubong sila ng dalawang babae.
Yumuko ang dalawang babae kay Azleia.
"Magandang gabi, Azl."
Azl is her name to them. Azl meaning is a respect to her.
Tumango si Azleia.
"Siya si Lina. Bago niyong kasama."
Ngumiti ang dalawang babae at hinila si Lina. "Halika, Lina. Ipapakilala ka namin sa ating mga kasamahan dito."
Nang mawala sa paningin niya ang tatlo ay naglaho siya.
She planned to visit Rome. Kailangan alamin kung ano ang kalagayan ng mga nilalang doon. Kahit malaki ang tiwala niya sa Hari na ginagawa nito ang lahat para masiguro ang kaligtasan ng mga naninirahan doon pero kailangan niya pa ring makasiguro.
Romania...
Sa gitna ng malawak na kagubatan ng Romania ay dito naninirahan ang mga nilalang na nilikha ng moon goddess.
Sa North territory ay dito nakatira ang mga bampira. Sa West territory ay ang mga taong-lobo. Sa East territory ay ang mga witch and wizards at sa South territory ay ang mga rogue at mga iba't-ibang uri ng mga masasamang nilalang.
Lumutang sa hangin si Azleia at tumingin sa palagid. Because she's not just an ordinary, narinig niya ang sigawan ng mga nilalang sa West territory.
Dahil sa hindi pangkaraniwang bilis niya ay nakarating siya kaagad sa West territory at agad niyang nakita ang mga taong-lobo na nakikipaglaban sa mga rogue.
Mula sa kanyang kamay ay lumitaw ang kulay pilak na pana. Humugot siya ang tatlong palaso mula sa kaniyang likuran at inasinta ang tatlong rogue na hinahabol ng isang lobo.
Bumaba siya sa lupa at pinana ang mga rogue.
Nang makaamoy siya ng bampira. Sinundan niya ang pang-amoy niya hanggang sa makita niya ang isang bampira na nakikipaglaban sa mga rogue. The former great king.
Growled, howled and scream of pain filled the in the air.
Bumalik si Azleia sa pakikipaglaban. Dahil masyadong mabagal kung pana ang gagamitin niya. Hinugot niya ang kanyang espada mula sa kanyang likuran. Kumislap ito dahil natamaan ito ng sinag ng buwan.
Ngumisi siya at umatake sa mga rogue. Ramdam niya ang tingin sa kanya ng mga Lobo pero hindi na niya ito pinansin.
"Leave or die." Aniya gamit ang lengguwahe ng mga ito.
Lahat ay tumigil.
Hinawakan niya ang leeg ng isang rogue at inilapit niya ang espada sa leeg nito.
"Wala talaga kayong matinong gawin kundi ang manggulo sa mga kapwa niyo." Aniya sa seryosong boses.
"Who the hell are you?" A rogue growled at her and she don't want that.
She was raised to be a brave warrior not to be treated like what the rogue did to her.
She smirked evily.
"You don't need to know."
Ibinalik niya ang kanyang espada sa kanyang likuran at ihinagis sa mga kasamahan nito na sinalo naman.
"I'll repeat my words... leave.or.die." Madiin niyang wika.
Mabilis siyang umilag sa tatama sana sa kanyang patalim. Lahat sila ay napatingin sa itaas ng puno. Isang lalaki ang nakaupo doon at nakangising nakatingin sa kanila.
"What a brave woman but I wonder kung ano ang hitsura mo sa likod ng hooded cloak."
"Hanggang kailan kayo manggugulo sa amin?" Tanong ng Queen Luna.
"Well, i'm thinking about that Queen Luna ..." He jumped into the ground infront of me.
"Hmmm... your smell is so pure and untainted."
Because of Azleia's fast reflection, she immediately dodge his attack.
"Your fast." Ani leader ng rogue.
Hindi ito pinansin ni Azleia at kinuha ang atensiyon ng Queen Luna.
"Queen Luna, may I?"
Nang tumango ang Queen Luna at humarap siya sa mga rogue.
"Leave or die?" She asked.
Now, her voice was cold and deadly serious.
Nagkatinginan ang mga rogue at unti-unting umatras.
Nang mawala ang mga rogue ay lumapit sa kanya ang Queen Luna.
"Thank you." Masuyong nitong wika.
Tumango siya at hinawakan ang braso nito.
The wolves growled at her pero nginisihan niya lang ang mga ito.
"Don't touch my beloved." The Alpha king growled at her but he is a full-blooded vampire.
"Relax, Apha King." She grinned.
Unti-unting naghilom ang sugat ng Queen Luna.
"Thank you."
Azleia smiled.
"Hanggang sa muling pagkikita, Queen Luna ..."
Tumalikod na siya sa mga ito.
"Wait! Who are you?"
Hindi siya umimik at nagpatuloy sa pag-alis. Walang pwedeng makaalam kung sino talaga siya.
- Writer
