ตอนที่ 8

3560 Words

พอเช้าของอีกวันแฟรงก์ก็กลับบ้านมาเกือบจะเก้าโมงเช้า เพราะเขามัวแต่เล่นสวาทกับนางแบบสาวอย่างเซลิน่า ไม่รู้หญิงสาวไปอดอยากมาจากไหน เพราะเธอเล่นปลุกเร้าเขาทั้งคืนจนเขาเหนื่อยจนแทบจะลุกตื่นไม่ไหว “มาสักทีนะไอ้แฟรงก์ บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามช้า ไปกันได้แล้วไป” ฟรานติโน่เห็นน้องชายเดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยดุไปเบาๆ เพราะเขาอุตส่าห์บอกน้องชายแล้วว่าวันนี้เขาจะให้น้องชายไปที่บ้านของผู้อุปการะพลอยลดาด้วย เพราะต่อไปแฟรงก์จะต้องเป็นคนดูแลพลอยลดาเขาจึงต้องพาแฟรงก์ไปด้วย “ก็รีบแล้วไงเฮีย จะบ่นทำไมเนี่ย เจ้าตัวเขายังไม่เห็นบ่นเลยสักคำ ไม่รู้จะย้ายไปย้ายมาให้วุ่นวายทำไมกัน เฮ้อ” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็แลสายตากวนๆที่พลอยลดาที่ยืนมองเขาแบบไม่สนใจ “ถ้าพี่แฟรงก์ไม่อยากดูแลพลอยก็ไม่เป็นไรนิคะ พลอยไม่ได้ขอร้องสักหน่อย” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปอย่างไม่ยอม เพราะเธอเองก็ไม่ได้ขอร้องให้เขามาช่วยเธอสักหน่อย คนอะไร ปากนี่หมาสุดๆ ไม่เคยพูดดีๆกับเธอเลยสักคำ “นี่เธอ” แฟรงก์เอ่ยพูดแบบกัดฟันข่มความโกรธที่เด็กสาวมาต่อปากต่อคำกับเขา นี่ขนาดต่อหน้าพี่ชายของเขาและพี่สาวของเธอ เธอยังกล้าขนาดนี้ แล้วลับหลังเธอไม่ด่าเขามากกว่านี้เหรอ เดี๋ยวเถอะ สองคนนี้กลับไทยเมื่อไหร่ เขาจะจับเด็กนี่ปราบพยศให้เข็ด แฟรงก์คิดในใจอย่างมาดมั่น “พลอย อย่าเสียมารยาทสิ” พิชชาภาเอ่ยดุน้องสาวที่พูดจาไม่เพราะออกไป ยังไงแฟรงก์ก็อายุมากกว่าน้องสาวเธอควรจะให้เกียรติเขา ถึงแม้แฟรงก์จะกวนๆไปบ้างแต่เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง “พลอยขอโทษค่ะพี่พิช” พลอยลดาเอ่ยพูดไปก็ทำหน้าบึ้งไป ก่อนจะแลสายตามองแฟรงก์ที่กำลังเบะปากใส่เธอแบบสมน้ำหน้าเธอ เธอจึงกัดฟันมองเขาอย่างแค้นใจ คอยดูเถอะ สักวันเธอจะทำให้เขามาสยบแทบเท้าเธอให้ได้ “พิชไม่ต้องไปห้ามหรอก มันก็สมควรโดนน้องพลอยด่าแล้ว เราออกไปกันเถอะก่อนจะสายไปกว่านี้” ฟรานติโน่เอ่ยพูดก็แลสายตาจิกน้องชาย ก่อนจะจูงมือพิชชาภาออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะเย็นนี้เขายังมีภารกิจสำคัญที่ต้องกลับมาทำต่อ “มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ อยากท้องก่อนจะเรียนจบรึไง” แฟรงก์พูดใส่หน้าพลอยลดาก่อนจะเดินตามพี่ชายและพี่สะใภ้ของเขาออกไปแบบกวนๆ จนพลอยลดามองตามอย่างโมโห “ไอ้บ้า คอยดูเถอะ สักวันฉันจะทำให้คุณเชื่องแบบหมาเลย ชิ” พลอยลดาพูดด่าไล่หลังของแฟรงก์อย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินฟีดฟัดตามทั้งสามคนออกไป นี่ถ้าเธอไม่กลัวไอ้อดัมจะมาทำมิดีมิร้ายเธอล่ะก็ เธอจะไม่ย้ายออกให้ลำบากใครๆหรอก พลอยลดาคิดอย่างน้อยใจ หลังจากนั้นพลอยลดาก็พาฟรานติโน่กับพิชชาภาและก็แฟรงก์มาที่บ้านของอลิซ่าและอดัมผู้ดูแลเธอ เธอยังไม่ได้บอกกับใครสักคนว่าเธอจะย้ายออก เพราะกลัวว่าเจตรินเพื่อนสนิทของเธอจะไม่ยอม ไหนจะอลิซ่าที่รักและดูแลเธอมาอย่างดีอีก เธอไม่รู้ว่าจะบอกพวกเขาอย่างไร จึงรอให้พี่สาวของเธอมาจัดการจะดีกว่า “อ่าวหนูพลอย นั่นพาใครมาล่ะ” อดัมที่ยืนอยู่หน้าบ้านเอ่ยถามออกไป แล้วมองบุคคลที่พลอยลดาพามาด้วยสายตาจดจ้องอย่างไม่ไว้วางใจ ก่อนจะมองจ้องไปที่สาวสวยอกตูมที่มากับพลอยลดาด้วยสายตาจาบจ้วงอย่างไม่เกรงกลัว ฟรานติโน่ที่เห็นชายหนุ่มคราวพ่อมองภรรยาของตัวเองก็ชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินไปบังตัวของพิชชาภาไว้แล้วก็โอบกอดเธออย่างเป็นเจ้าของ นี่ขนาดกับเมียเขาที่พึ่งเจอมันยังใช้สายตาลลวนลามขนาดนี้ แล้วกับน้องเมียของเขามันจะทำอะไรลวนลามบ้างก็ไม่รู้ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ไอ้หมอนี่ได้ทำอะไรน้องเมียเขาอีกแน่ “อ่อ นี่พี่ฟรานติโน่พี่เขยของพลอยค่ะ แล้วนี่ก็พี่พิชพี่สาวของพลอยเองค่ะ ส่วนนี่ก็” พลอยลดาพูดแนะนำตัวพิชชาภาและฟรานติโน่ไปก็หันไปจะแนะนำแฟรงก์ต่อ แต่แฟรงก์ก็เดินมาโอบไหล่ของเธอไว้ซะก่อน จนเธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “ผมแฟรงก์ เป็นแฟนของพลอยครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยที่ดูแลแฟนผมตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่ แต่ต่อไปผมจะดูแลเธอต่อเอง” แฟรงก์ไม่ชอบสายตาของไอ้แก่เฒ่านี่จึงเอ่ยพูดออกไปอย่างไม่กลัว ก่อนจะกระชับไหล่ของพลอยลดาไว้มั่น ฟรานติโน่กับพิชชาภาก็หันมามองหน้ากันโดยปริยาย เพราะเข้าใจในสิ่งที่แฟรงก์ทำว่าไม่ต้องการให้อดัมมายุ่งกับพลอยลดา “หมายความว่ายังไง อย่างคุณเนี่ยนะจะมาเป็นแฟนยัยเด็ก อ่อ เป็นแฟนหนูพลอย ไม่ภาคผู้เยาว์ไปหน่อยเหรอคุณ” อดัมเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะมองหน้าแฟรงก์และพลอยลดาสลับกันไปมา “อ่อ คือพลอย” พลอยลดากำลังจะปฎิเสธแต่แฟรงก์ก็บีบหัวไหล่ของเธอไว้ให้หยุดพูด เธอจึงเงียบไปทันที เพราะเริ่มเข้าใจแล้วว่าเขากำลังจะทำอะไร “อ่าวหนูพลอย กลับมาแล้วเหรอ แล้วนี่มากับใครกัน” อลิซ่าได้ยินเสียงคนคุยกันที่หน้าประตูบ้านก็ออกมาดู พอเห็นว่าเป็นพลอยลดาจึงเอ่ยถามออกไป พร้อมกับถามถึงผู้ที่พลอยลดาพามาด้วย “นี่พี่ฟรานติโน่กับพี่พิชเป้นพี่สาวกับพี่เขยของพลอยค่ะ และนี่ก็พี่แฟรงก์ พลอยพลอยเองค่ะ” พลอยลดาเอ่ยบอกออกไปแบบจำใจว่าแฟรงก์เป็นแฟนของเธอ เพราะอยากจะให้อดัมเชื่อ “อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกคน งั้นเชิญเข้ามาในบ้านก่อนสิคะ เชิญค่ะ คุณคะ ไปบอกแม่บ้านเอาน้ำมาให้แขกด้วยนะคะ” อลิซ่าบอกกับทั้งสี่คนก็หันไปสั่งสามีของตัวเองทันที เพราะดูจากสีหน้าแล้วอดัมดูไม่พอใจอะไรสักอย่าง เธอไม่อยากให้มีปัญหาจึงพยายามแยกอดัมให้ออกไป จากนั้นอลิซ่าก็พาพลอยลดาและแขกของเธอเข้ามานั่งภายในห้องรับแขกของบ้าน ก่อนจะพูดคุยกันแบบสบายๆให้รู้จักกันก่อน จนฟรานติโน่เปิดประเด็นเอ่ยพูดเรื่องย้ายที่พักออกมา “คุณอลิซ่าครับ ผมอยากจะขอย้ายพลอยเขามาอยู่ในความดูแลของผม เพราะว่าผมเองก็ย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่แล้ว พิชเขาก็จะอยากอยู่กับน้องสาวของเขา ผมเลยจะมาขอให้พลอยเขาย้ายไปอยู่กับภรรยาของผม ให้พิชเขาดูแลน้องสาวของเขาเองน่ะครับ ส่วนเรื่องแจ้งทางมหาวิทยาลัยผมจะเป็นคนจัดการเอง คุณอลิซ่าไม่ต้องห่วงนะครับ เรื่องนี้ผมจะไม่ทำให้คุณอลิซ่าต้องวุ่นวาย แล้วนี่เป็นค่าตอบแทนที่คุณช่วยดูแลน้องสาวของภรรยาของผมครับ รับไว้เถอะนะคับถือว่าเป็นสินน้ำใจจากเรา” ฟรานติโน่พูดไปแบบมัดมือชก เพราะยังไงเขาก็จะทำตามในสิ่งที่เมียของเขาขอร้องไว้ นั่นก็คือพาตัวพลอยลดาออกไปจากบ้านหลังนี้ “อ่อ ถ้าคุณพูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันก็คงต้องยอมน่ะสิคะ แล้วหนูพลอยบอกเจกับอลิซ่าหรือยังว่าจะย้ายออกไป” อลิซ่าเอ่ยบอกไปแบบยอมรับ เพราะฟรานติโน่พูดออกมาแบบไม่ให้เธอได้ปฎิเสธเลยสักนิด เธอจึงหันไปถามพลอยลดาว่าลูกสาวและว่าที่ลูกเขยของเธอรู้เรื่องนี้หรือยัง “ยังเลยค่ะ พอดีมันฉุกละหุกไปหมด แต่เดี๋ยวพลอยจะบอกเจกับอลิสอีกทีค่ะ งั้นเดี๋ยวพลอยขึ้นไปเก็บของใช้บางส่วนก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยววันที่เจกับอลิสกลับมาจากไปเที่ยว พลอยจะมาขนของไปให้หมดเลย” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็มองหน้าของอลิซ่าอย่างเกรงใจ “ได้สิลูก งั้นหนูก็ไปเก็บของเถอะ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่เขยพี่สาวแล้วก็แฟนของหนูรอก็แล้วกัน” อลิซ่าเอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้มให้เด็กสาวที่เธอเอ็นดูแบบลูกอย่างจริงใจ “ค่ะ งั้นพลอยขอตัวไปเก็บของสักครู่นะคะ” พลอยลดาเอ่ยบอกก็ลุกเดินออกไปแบบมีมารยาท ทุกคนก็มองเธอเดินออกไปจนลับตา จากนั้นอลิซ่าก็ชวนฟรานติโนกับพิชชาภาและแฟรงก์พูดคุยกันต่อเพื่อรอเด็กสาวไปเก็บของ ส่วนอดัมที่ยืนแอบฟังอยู่ก็รู้สึกเสียดายที่เหยื่อของเขากำลังจะโบยบินออกไป เขาจึงมองตามร่างบางที่เดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะยิ้มออกมาอย่างย่ามใจ แล้วเขาก็รีบเดินตามเด็กสาวขึ้นไปบนห้องของเธอ พลอยลดาเดินมาจนถึงห้องของเธอก็ปิดประตูเข้าไปก่อนจะหันกลับมาปิดประตูแต่อดัมก็มาดันประตูไว้แล้วผลักเธอเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเธอล้มไปกับพื้น แล้วเขาก็กดล็อคห้องทันที “แกคิดจะทำอะไร อย่านะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้ทุกคนรู้ไปเลยว่าแกมันเลวขนาดไหน”พลอยลดาพูดไปก็นั่งเขยิบตัวถอยหลังไปอย่างกลัวๆ “คิดว่าจะมีโอกาสได้ร้องหรือไง ปึก” อดัมเดินเข้าไปหาพลอยลดาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเอามือชกท้องของพลอยลดาอย่างแรงจนพลอยลดาเอามือกุมท้องอย่างเจ็บปวด “โอ้ย ไอ้ เลว อือ” พลอยลดาร้องออกมาอย่างเจ็บๆ ก่อนจะเอามือกุมท้องแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เธอจะทำยังไงดี ใครก็ได้ช่วยเธอที พี่พิช พี่ฟรานช่วยพิชด้วย ด้านแฟรงก์ที่นั่งมองพี่ชายของเขาและพิชชาภาคุยกัยอิซ่าอยู่ เขาก็รู้สึกห่วงพลอยลดาแปลกๆเพราะเขายังไม่เห็นไอ้แก่นั่นมานั่งคุยกับพวกเขาที่นี่ เขาจึงตัดสินใจจะตามไปหาเธอ ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปทันที “อ่อ ขอโทษนะครับคุณอลิซ่า ผมจะขออนุญาตขึ้นไปช่วยแฟนของผมเก็บของได้ไหมครับ ผมคิดว่าเธอคงถือของลงมาไม่ไหว” แฟรงก์เอ่ยพูดไปอย่างใช้ข้ออ้าง เพราะนี่เป็นบ้านของคนอื่นไม่ใช่บ้านของเขา เขาจึงต้องขออนุญาตก่อนที่จะขึ้นไป “อ่อ ได้ค่ะ ขึ้นบันไดไปแล้วเดินไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวขวา ห้องแรกซ้ายมือเลยค่ะนะคะ” อลิซ่าเอ่ยบอกไปก็ยิ้ม “เดี๋ยวผมมานะเฮีย น้องพิช” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็มองหน้าของทั้งสอง ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปด้านบนตามที่อลิซ่าบอก ด้านพลอยลดาที่นอนกุมท้องอยู่ที่พื้นก็มองอดัมที่กำลังถอดเสื้อผ้าของเขาออก เธอก็ยิ่งกลัวแต่ก็ขยับตัวไม่ได้เพราะเจ็บที่ท้องน้อย “วันนี้ฉันต้องเอาเด็กร่านแบบแกให้ได้ หึ คงจะแรดไปนอนกับไอ้นั่นแล้วสิ มันถึงได้หวงแกขนาดนี้” อดัมพูดไปก็ปาเสื้อของตัวเองออกไปแล้วยิ้มเหี้ยมใส่เด็กสาว ก่อนจะเข้าไปนั่งควบตัวของพลอยลดาแล้วเอามือจับข้อมือทั้งสองข้างของพลอยลดาขึ้นไปไว้ด้านข้างเหนือศรีษะของเธอ “อือ อย่า” พลอยลดาพูดออกมาเสียงอ่อน พร้อมกับน้ำตาไหลรินออกมาอย่างทรมาน อดัมเอามือข้างหนึ่งมารวบจับมือของพลอยลดาไว้ แล้วเขาก็ชกที่ท้องของพลอยลดาอีกครั้งให้แน่ใจว่าเด็กสาวจะไม่แผลงฤทธิ์เสียงดังให้พวกนั้นขึ้นมา “ปึก อย่ารอช้าใช่ไหม” อดัมชกท้องของพลอยลดาอีกครั้งก่อนจะมองเด็กสาวอย่างโลมเลีย เขาเอามือข้างหนึ่งมาขย้ำหน้าอกสาวผ่านชุดที่เธอใส่อย่างแรง “อือ อือ” พลอยลดาไม่มีแรงที่จะต่อตานแล้ว เพราะเธอเจ็บท้องไปหมด ยิ่งตอนนี้โดนอดัมขย้ำนมทั้งที่ใส่เสื้อผ้าแบบนี้เธอก็ยิ่งเจ็บ “นมใหญ่จริงแม่ง ขอกูดูสิว่าของจริงมันน่ามอง น่าเลียขนาดไหน” อดัมพูดจบก็เอามือจับชายเสื้อของพลอยลดาไว้แล้วถลกขึ้นไป แต่พลอยลดาพยายามดิ้นขัดขัดดิ้นไปมา ด้านแฟรงก์พอเดินมาถึงก็จะเคาะประตูเรียกแต่เขาได้ยินเสียงพูดเบาๆอยู่ด้านใน เขาจึงเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ พอเขาได้ยินประโยคที่คนข้างในพูดว่า “นมใหญ่จริงแม่ง ขอกูดูสิว่าของจริงมันน่ามอง น่าเลียขนาดไหน” หน้าของเขาแดงอย่างโกรธจัด เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพลอยลดา เขาจึงเดินถอยห่างจากประตูแล้วเอาเท้าเตะประตูอย่างแรงจนประตูมันพังแล้วเปิดให้เขาเข้าไปข้างใน “ปัง ไอ้เลว ผั้วะ ผั้วะ ผั้วะ” แฟรงก์มองภาพที่อดัมกำลังดึงรั้งเสื้อของพลอยลดาขึ้นมาอย่างโกรธจัดจึงเข้าไปชกหน้าของอดัมแบบรัวๆอย่างโมโห ยิ่งเห็นพลอยลดานอนกุมท้องแล้วร้องไห้แบบนั้นเขาก็ยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม “นมเมียมึงนี่ใหญ่จริงๆ เต็มมือกูไปหมด ฮ่าๆ” อดัมพูดยั่วแฟรงก์จนแฟรงก์หน้าแดง ก่อนจะต่อยหน้าอดัมอีกครั้ง “ไอ้เหี้ย ผั้วะ กับเด็กก็ไม่เว้น ผั้วะ วันนี้กูเอาแกตายแน่ ผั้วะ ผั้วะ” แฟรงก์พูดไปก็รัวหมัดใส่หน้าอดัมแบบไม่ยั้ง ส่วนพลอยลดาก็นอนมองแฟรงก์ต่อยอดัมอย่างรู้สึกขอบคุณที่เขาเข้ามาช่วยเธอ แต่เธอไม่มีแรงจะลุกแล้วตอนนี้เพราะจุกที่หน้าท้องไปหมด “ว้าย นี่มันอะไรกัน” อลิซ่าเอ่ยร้องอย่างตกใจที่เห็นแฟรงก์กำลังนั่งควบต่อยหน้าสามีของเธอจนเลือดเต็มหน้าของอดัม ก่อนจะเห็นพลอยลดานอนอยุ่ด้านข้างด้วยสภาพที่ไม่บอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในที่สุดอดัมก็ทำให้เธอผิดหวังจนได้ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ “พลอย พลอย อย่าเป็นอะไรนะ” พิชชาภาวิ่งเขาไปพยุงตัวของน้องสาวแล้วกอดไว้แน่อย่างห่วงใย เพราะสภาพน้องสาวของเธอตอนนี้มันน่าสงสารที่สุด ดีนะที่แฟรงก์ตามขึ้นมาทัน ไม่งั้นป่านี้ไม่รู้ว่าน้องสาวของเธอจะเจออะไรบ้าง “ไอ้แฟรงก์ พอๆ เดี๋ยวมันก็ตายกันพอดี” ฟรานติโน่เข้าไปห้ามน้องชาย ก่อนจะจับตัวน้องชายไว้ให้หยุดต่อยอดัมเพราะอดัมตอนนี้เลือดเต้มหน้าไปหมด เขาเองก็อยากจะต่อยมันให้ตายตรงนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องห้ามตัวเองไว้เพราะที่นี่คืออเมริกาไม่ใช่ประเทศไทยที่จะใช้ศาลเตี้ยได้ “ปล่อยผมนะเฮีย ผมจะเอาให้มันตายคาตีนผม เฮียไม่เห็นหรือไงว่ามันทำอะไรยัยเด็กนี่ ถ้าผมมาไม่ทันยัยเด็กนี่จะโดนมันปู้ยี่ปู้ยำไปถึงไหน “ แฟรงก์เอ่ยพูดอย่างโมโห ยิ่งเห็นพลอยลดานอนมองเขาด้วยสายตาหริบหรี่นั่นก็ยิ่งสงสารเธอจับใจจนอยากฆ่าไอ้แก่นี่ให้ตาย “เออกูรู้ แต่มึงใจเย็นๆก่อนสิวะไอ้แฟรงก์ กูจะเอามันเข้าคุกเอง มึงไปพาพลอยออกไปก่อนไป” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปอย่างสุดทนเมื่อน้องชายของเขาไม่ยอมฟัง แฟรงก์หยุดโวยวายแล้วมองพลอยลดาก่อนจะถอนหายใจแบบแรงๆ แล้วเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆเธอ ก่อนจะมองหน้าเด็กสาวที่ยิ้มให้เขา “ขอบคุณนะคะ” พลอยลดาพูดจบก็สลบไปทันที แฟรงก์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบอุ้มเด็กสาวออกจากกอดของพิชชาภา “พิชกับพี่ฟรานจัดการเรื่องไอ้แก่นี่เถอะ เดี๋ยวพี่พาพลอยไปหาหมอ เฮีย จัดการมันด้วยนะ” แฟรงก์เอ่ยบอกกับพิชชาภาไปก็หันไปบอกกับพี่ชาย แล้วเขารีบพาพลอยลดาออกไปที่รถเพื่อพาเธอไปโรงพยาบาลทันที “อย่าเป็นอะไรไปนะยัยเด็กดื้อ ” แฟรงก์อุ้มพลอยลดาใส่รถก็รัดเข้มขัดให้เธอก็เอ่ยพูดออกไปอย่างเป็นห่วงเธอ ก่อนจะรีบขับรถออกไปทันที ด้านแฟรงก์และพิชชาภาก็โทรแจ้งตำรวจและไม่ฟังคำขอร้องของอลิซ่าที่บอกว่าจะจัดการอดัมเอง เพราะฟรานติโน่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก เขาจึงต้องสั่งสอนให้อดัมได้รู้สำนึกซะบ้างว่าไม่ควรมาทำอะไรเลวๆแบบนี้กับผู้หญิงโดยเฉพาะน้องเมียของเขา จากนั้นเขาก็พาพิชชาภาตามไปหาแฟรงก์และพลอยลดาที่โรงพยาบาล ส่วนอลิซ่าก็จำต้องยอม เพราะอดัมทำผิดจริง เธอจึงยอมให้ฟรานติโน่แจ้งความจับอดัมไป เธอจะไม่ช่วยอะไรเขาทั้งนั้น เพราะทุกๆอย่างเขาล้วนแต่ทำตัวเอง หลังจากที่แฟรงก์พาพลอยลดามาโรงพยาบาลแล้วหมอก็ให้พลอยลดาเติมน้ำเกลือและนอนพักเกือบสามชั่วโมงจนเวลาล่วงมาเกือบบ่ายกว่าๆ แฟรงก์ก็นั่งเฝ้าพลอยลดาอยู่ข้างๆเตียงของเธอจนเขาเผลอหลับไป พลอยลดาก็ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นแฟรงก์นอนฟุบอยู่ข้างๆมือของเธอ เธอก็ยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้ เพราะถ้าเขาไม่ขึ้นไปหาเธอล่ะก็ป่านนี้เธอคงโดนไอ้อดัมนั่นรังแกจนไม่มีหน้าไปพบใครต่อใครแน่ “ขอบคุณนะคะ” พลอยลดาพูดออกไปเบาๆ แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มขะมองเขาในแง่ดีขึ้นมาแล้วเพราะเขาช่วยเธอไว้ “อ่าว ตื่นแล้วเหรอ ยังเจ็บอยุ่ไหม” แฟรงก์ตื่นขึ้นมาก็ปรือตาเอ่ยถามออกไปอย่างเป็นห่วง ก่อนจะมองหน้าของพลอยลดาที่มองหน้าเขาเช่นกัน “ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แค่เจ็บๆที่ท้องนิดหน่อย ตอนนี้พลอยก็โอเคแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยพลอยไว้” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปอย่างนุ่มนวลจนแฟรงก์ยิ้มมุมปากใส่เธอ “หึ พอช่วยไว้ครั้งเดียว พูดเสียงหวานเชียวนะ ฮ่าๆ แบบนี้มันน่าชื่นใจหน่อย” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้มชอบใจ เพราะเมื่อก่อนเด็กสาวไม่เคยพูดจาดีๆกับเขาเลยสักครั้ง พลอยลดามองค้อนกลับอย่างปลงๆ นี่เขาจะทำให้เธอได้ซึ้งนานๆหน่อยไม่ได้หรือไงนะคะ ชอบพูดกวนเธออยู่ได้ พลอยลดาคิดในใจไปประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาพอดี “ยัยพลอย ไม่เป้นไรใช่ไหม พี่เป็นห่วงเราแทบแย่” พิชชาภาเข้ามาในห้องก็ถลาวิ่งเข้าไปกอดน้องสาว แล้วเอ่ยพูดอย่างเป็นห่วงใยเป็นใยน้องสาว “ดีขึ้นแล้วค่ะพี่พิช แล้วเรื่องอดัมเป็นไงบ้างคะ” พลอยลดาเอ่ยถามอบ่างอยากรู้เพราะก่อนเธอจะสลบไป เธอเห็นแฟรงก์เอาแต่ซ้อมอดัมแบบนั้น ไม่รู้ป่านนี้จะตายไปรึยัง “พี่กับพี่ฟรานแจ้งความจับมันไปแล้ว พลอยไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อไปจะไม่มีใครทำอะไรเราได้แล้ว ส่วนของใช้ของเราพี่ก็เก็บมาให้แล้วบางส่วน ที่เหลือเดี๋ยวพี่จะให้เจเอามาให้” พิชชาภาบอกไปก็กอดน้องสาวอย่างรักใคร่ เธอไม่อยากทิ้งน้องสาวไว้ที่นี่เลย โชคดีนะที่เธอย้ายน้องสาวของเธออกมาจากที่นั่น ไม่งั้นสักวันน้องสาวของเธอคงไม่รอดน้ำมือไอ้แก่นั่น “งั้นเดี๋ยวผมไปแจ้งหมอก่อนนะ เราจะได้พาพลอยไปพักต่อที่บ้าน” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็เดินออกไปจากห้อง เพื่อบอกกับหมอเจ้าของไข้ จากนั้นสักพักก็มีพยาบาลมาถอดเข็มน้ำเกลือออก ส่วนพิชชาภากับฟรานติโน่ก็ไปเอายามาให้ ส่วนเขาก็เข็นรถเข็นพาพลอยลดามาที่รถ จากนั้นก็พากันกลับไปที่บ้าน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more