ตอนที่ 9

3685 Words

พอทุกคนกลับมาถึงบ้านก็แยกย้ายกันไปพักโดยเฉพาะพลอยลดาที่เธอเจอเรื่องไม่ดีมา ส่วนแฟรงก์ก็ต้องช่วยพี่ชายทำเซอร์ไพร์สขอพิชชาภาแต่งงาน สุดท้ายพี่ชายของเขาก็เลือกที่จะพาพิชชาภาออกไปข้างนอก เพื่อที่พวกเขาจะได้ตกแต่งทุกๆอย่างให้เร็วขึ้น เขาก็โทรสั่งแจ๊คให้ส่งคนมาจัดการช่วยตกแต่งบ้านโดยเขาใช้สวนหลังบ้านเพราะยังไงพิชชาภาก็ไม่ลงมาด้านหลังสวนอยู่แล้ว ส่วนพลอยลดาเขาอยากให้เธอพักผ่อนจึงไม่ได้ตามเธอมาช่วย ด้านพลอยลดาที่กลับมานอนพักที่ห้องของตัวเองก็นอนยิ้ม นึกถึงตอนที่แฟรงก์ไปช่วยเธอไว้จากอดัมก็รู้สึกดีกับแฟรงก์มาขึ้น เพราะเธอเองก็เคยชอบเขามาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่ไทยแล้ว แต่เพราะแฟรงก์มาพูดจากวนๆใส่เธอและเขายังเอาจูบแรกของเธอไป เธอก็เลยตั้งอคติกับเขา แต่ต่อไปนี้ เธอจะพยายามมองเขาในแบบใหม่ “แปก แปก เอ๊ะ เสียงอะไรกัน” พลอยลดาลุกออกจากเตียงแล้วเดินช้าๆออกไปที่สระว่ายน้ำ ก่อนจะเอามือกุมท้องมองคนนับสิบกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ด้านล่าง โดยมีแฟรงก์ยืนคุมอยู่อย่างเท่ห์ “พี่แฟรงก์ ทำอะไรกันคะ” พลอยลดาเอ่ยถามออกไปแฟรงก์ก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ก่อนจที่เขาจะรีบก้าวเดินขึ้นมาตรงบันได้เล็กๆด้านข้าง “ออกมาทำไม เข้าไปพักผ่อนข้างในไป เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาอีกหรอก” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็มองเด็กสาวอย่างเป็นห่วง ก่อนจะทำท่ารำคาญเด็กสาวที่ยังคงมองไปด้านล่างอย่างสงสัย เขาจึงจับมือพลอยลดาแล้วพาเดินเข้ามาในบ้านอย่างห่วงใยเธอ “คนพวกนั้นเขามาทำอะไรกันคะ” พลอยลดาถามออกไปอย่างอยากรู้ ก่อนจะมองแฟรงก์อย่างคาดคั้น จนแฟรงก์เอามือเท้าเอวแล้วตอบไปอย่างปลงๆ นี่ขนาดเจ็บตัวยังจะอยากมายุ่งเรื่องชาวบ้านเขา เฮ้อ ยัยเด็กนี่มันดื้อจริงๆ แฟรงก์คิดในใจอย่างระอา “มาตกแต่งสถานที่น่ะ เย็นนี้เฮียฟรานจะขอพิชแต่งงานที่นี่ แต่เห็นพลอยเจ็บท้องอยู่ก็เลยจะให้พักผ่อนก่อน แล้วตอนเย็นก็ค่อยๆมาช่วยกัน” แฟรงก์บอกไปก็มองเด็กสาวด้วยสายตาหวาน “อ่อค่ะ งั้นเดี๋ยวพลอยไปพักก่อนนะคะ เดี๋ยวตอนเย็นๆจะตื่นมาช่วย” พลอยลดาเอ่ยพูดจบก็รีบเดินเข้าไปในห้องของตัวเองด้วยใจที่สั่นไหว นี่เธอกำลังชอบแฟรงก์งั้นเหรอ ไม่ได้ เธอจะคิดกับเขาแบบนั้นไม่ได้ เขาแก่กว่าเธอตั้งกี่ปี เจ้าชู้อย่างเขาจะมาสนใจเธอได้ยังไงกัน ด้านแฟรงก์ก็อมยิ้มแล้วมองตามร่างบางไป ก่อนจะกลับไปคุมคนที่แจ๊คส่งมาต่อ จนเวลาผ่านไปเกือบจะสองทุ่มฟรานติโน่ก็พาพิชชาภากลับมา แต่แฟรงก์ยังไม่ได้ให้คนตกแต่งที่สระว่ายน้ำเพราะกลัวพิชชาภาจะเห็นตอนเข้ามาในบ้าน จึงเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว แต่ฟรานติโน่กลับหัวเสียเมื่อไม่เห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอย่างจนเขาต้องไปโวยวายน้องชายเป็นการใหญ่ ด้านพลอยลดาที่เห็นฟรานติโน่โวยวายใส่แฟรงก์ก็รีบมาอธิบายแทนแฟรงก์จนฟรานติโน่เข้าใจ และไปถ่วงเวลาของพิชชาภาตามที่แฟรงก์ขอ จากนั้นเธอก็ช่วยแฟรงก์และทุกคนจัดสถานที่ให้พร้อมจนทุกอย่างใกล้เสร็จก็มีบุคคลที่สามเข้ามาพร้อมเชฟอีกหลายคน “สวัสดีครับน้องพลอย วันนี้สวยกว่าวันนั้นอีกนะครับเนี่ย” แจ๊คสันที่พาเชฟร้านอาหารของเขามาเห็นพลอยลดากำลังเอาลูกโป่งไปที่น้ำในสระก็เอ่ยแซวออกไปแบบน่ารักๆ “เพื่อนอยู่นี่ไหมครับ ทักกูบ้างก็ได้” แฟรงก์เอ่ยประชดไปก็ไม่ละสายตาจากทั้งสองที่ยืนอยู่ด้วยกัน “ก็ต้องเข้ามาทักคนสวยก่อนสิวะไอ้นี่” แจ๊คพูดไปก็ยักคิ้วใส่เพื่อนหนุ่มอย่างกวนๆ จนแฟรงก์ได้แต่กัดฟันข่มไว้ “สวัสดีค่ะพี่แจ๊ค พลอยไม่สวยอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ พี่แจ๊คก็พูดเวอร์ไป ฮ่าๆ แล้วนี่อะไรกันเหรอคะ” พลอยลดาตอบไปอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะเอ่ยถามแจ๊คสันแล้วมองไปที่เชฟเกือบสี่ห้าคน “อ่อ พี่ฟรานให้พี่พาเชฟมาทำอาหารให้ที่นี่น่ะสิ แล้วเดี๋ยวพี่ก็ต้องไปขึ้นบอลลูนต่อ เลยว่าพาเชฟมาสแตนบายรอที่นี่ก่อน” แจ๊คสันเอ่ยบอกไปก็บอกให้เชฟที่ร้านของเขาไปเตรียมของ แล้วเขาก็ยืนคุยกับพลอยลดาต่อ “มีขึ้นบอลลูนด้วยเหรอคะ พลอยขอขึ้นด้วยคนได้ไหมคะ พลอยอยากขึ้นบอลลูนมานานแล้ว” พลอยลดาพูดออกมาอย่างตื่นเต้นพร้อมกับเอามือเกาะแขนของแจ๊คสันแบบอ้อน เพราะเธอชอบเล่นอะไรหวาดเสียวอะไรๆแบบนี้อยู่แล้ว “นี่ยัยเด็กดื้อ ที่เจ็บตัววันนี้ไม่เข็ดหรือไง ไม่ต้องไป อยู่กับฉันที่นี่แหละ มานี่เลย” แฟรงก์พูดจบก็เดินไปหาพลอยลดาแล้วดึงตัวเธอออกมาจากเพื่อนหนุ่ม แล้วให้เธอมายืนข้างๆเขาแบบหวงๆ จนแจ๊คยิ้มออกมาอย่างรู้ทันเพื่อนหนุ่มที่กำลังกันซีนเขา “อะไรกันวะ น้องพลอยเขาอยากไปแกจะมาห้ามน้องเขาทำไมวะ ไปกับฉันน่ะยังไงก็ปลอดภัย ดีไม่ดีปลอดภัยกว่าแกอีก” แจ๊คสันพูดไปก็มองหน้าเพื่อนหนุ่มแบบรู้ทัน “ใช่ค่ะพี่แจ๊ค งั้นเดี๋ยวพลอยไปกับพี่แจ๊คนะคะ” พลอยลดาพูดไปก็สะบัดไหล่ให้หลุดจากมือของแฟรงก์อย่างงลืมตัว เพราะเธออยากจะไปขึ้นบอลลูนกับแจ๊คสันมากกว่า “บอกว่าไม่ได้ไง อย่าให้ต้องโมโหนะพลอยลดา ส่วนแกรีบๆไปได้แล้วไป เฮียจะออกมาแล้ว” แฟรงก์เอ่ยพูดเสียงเข้มพร้อมกับมองพลอยลดาอย่างเอาเรื่อง ก่อนหันไปบอกไล่เพื่อนหนุ่มด้วยสายตาแกมบังคับจนแจ๊คสันพยักหน้ายิ้มตอบกลับแบบกวนๆ “เออๆ ไอ้หมาหวงก้าง พี่ไปก่อนนะครับน้องพลอย ไว้เจอกันครับ” แจ๊คสันพูดจบก็ขยิบตาเจ้าชู้ให้กับพลอยลดาเล่นๆ ส่วนพลอยลดาก็ยิ้มตอบกับ “ได้ค่ะพี่แจ๊ค แล้วเจอกันนะคะ” พลอยลดาพูดตอบไปก็ขยิบตากลับไปให้แจ๊คสันแบบเล่นๆเช่นกัน ก่อนจะยิ้มมองแจ๊คสันเดินออกไป “นี่ยัยเด็กแรด อย่าแรดให้มันมากนัก ไอ้แจ๊คมันก็แค่เล่นๆกับเด็กแบบเธอเท่านั้นแหละ อย่ามโนว่ามันจะชอบเธอจริงๆ” แฟรงก์พูดบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะไม่ชอบใจที่พลอยลดาเล่นหูเล่นตากับแจ๊คสันอย่างบอกไม่ถูก “คุณก็อย่ามโนเองสิคะ บางทีพี่แจ๊คเขาอาจจะชอบเด็กๆแบบพลอยก็ได้ใครจะไปรู้ เด็กๆน่ะแซ่บนะคะพี่แฟรงก์ขา” พลอยลดาหันมาตอบเขาแบบทีเล่นทีจริง ก่อนจะเอามือแตะที่อกของแฟรงก์สองทีแบบปัดๆ แล้วเธอก็รีบเดินออกไปแบบเชิดใส่ “แม่ง ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะแซ่บจริงรึเปล่า เธอได้เจอฉันแน่ยัยเด็กแรด” แฟรงก์พูดออกไปอย่างมาดมั่น นับวันพลอยลดาก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะปราบพยศเธอมากขึ้น นี่ถ้าเขาไม่เห็นว่าเธอยังเด็ก ป่านนี้เขาจับเธอกดไปนานแล้ว หลังจากที่แฟรงก์จัดการจัดสถานที่ทุกอย่างเสร็จก็มาเปิดไฟทั้งหมดที่ห้องนอนของเขา เพราะเขาให้เชื่อมมันมาที่ห้องเขาเพื่อสะดวกต่อการแอบดูและการกดปิดและเปิดไฟ แต่นี่เขากับแจ๊คสันต่างก็สแตนบายรอฟรานติโน่แต่ป่านนี้ก็ยังไม่มีวี่แววจะออกมาจากห้อง จนแจ๊คสันโทรมาหาเขา “ไอ้แฟรงก์ ยุงจะกัดกูตายอยุ่แล้วนะ เมื่อไหร่เฮียจะออกมาวะ” แจ๊คสันพูดไปก็ตบยุงไป เพราะตอนนี้เขาขึ้นมาหน้าผาที่ปล่อยพวกบอลลูนและเครื่องร่อนพาลามอเตอร์ พร้อมกับคนที่เขาจ้างมาอีก “เออๆ กูจะตามให้ แค่นี้แหละมึง” แฟรงก์วางสายเพื่อนหนุ่มไปก็กดโทรหาฟรานติโน่ทันที ก่อนจะรอสายให้พี่ชายรับสาย “เฮีย ผมให้ถ่วงเวลาแค่ชั่วโมงเดียวนะ นี่มันปาเข้าไปจะสองชั่วโมงแล้ว เมื่อไหร่เฮียจะเสด็จออกมาครับ นี่ไอ้แจ๊คก็รอจะขึ้นบอลลูนอยู่ มันโทรมาเร่งผมหยิกๆแล้วเนี่ย” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็มองสระว่ายน้ำอย่างพอใจที่คนของเขาจัดออกมาได้สวยและโรแมนติกสุดๆ แต่ไอ้คนขอนี่สิกลับชักช้านอนกกกันอยู่ในห้องไม่ยอมออกมาสักที จนเขารอไม่ไหวแล้วโทรตามแบบนี้ “เออๆ อีกสิบนาทีจะออกไปแล้ว” ฟรานติโน่บอกไปก็วางสายของน้องชายไป ก่อนจะมองพิชชาภาแล้วเขาก็รีบปลุกเธอให้ตื่นทันที พอพี่ชายวางสายไปแฟรงก์ก็เดินไปหาพลอยลดาที่ห้องของเธอ แต่เธอก็เดินออกมาซะก่อน เขาจึงเอ่ยบอกกับเธอทันทีว่า “เฮียฟรานกับน้องพิชจะออกมาแล้ว ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว ตามมา” แฟรงก์พูดจบก็เดินไปที่ห้องนอนของเขา จนพลอยลดาที่เดินตามถึงกับเอ่ยถามเขาอย่างไม่ไว้ใจ “ทำไมต้องมาที่ห้องคุณด้วย” พลอยลดาเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย ก่อนจะหยุดอยุ่ที่หน้าประตูห้องนอนของเขา “ก็ห้องผมมันติดกับสระว่ายน้ำไง แล้วอีกอย่างไฟที่เส้นก็เชื่อมมาจากห้องของผม คุณจะไม่เข้ามาก็ได้แล้วแต่” แฟรงก์เอ่ยบอกแบบงอนๆก่อนจะปิดประตูห้องใส่หน้าของพลอยลดา เพราะสรรพนามของเธอที่เรียกเขาเปลี่ยนไป เขาชอบที่เธอเรียกเขาว่าพี่มากกว่ามาเรียกว่าคุณแบบนี้ ฟังแล้วมันน่าโมโห “เฮ้อ คนอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย” พลอยลดาพูดตามหลังเขาไป ก็เปิดประตูเดินเข้าห้องนอนของแฟรงก์ไปอย่างกล้าๆกลัว ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆห้องอย่างอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะเห็นเขานั่งอยู่ที่ริมระเบียงแล้วแล้วกดเปิดไฟปิดไฟที่สระว่ายน้ำไปมา ก่อนจะเปิดค้างไว้แล้วเขาก็หันมามองเธอ “รีบมาสิ ไม่อยากเห็นพี่สาวตัวเองโดนขอแต่งงานรึไง” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็นั่งรอให้ฟานติโน่พาพิชชาภาออกมา ส่วนพลอยลดาก็เดินไปนั่งข้างๆแฟรงก์ ก่อนจะแอบแลสายตามองเขาแบบเนียน คนอะไรดั้งเป็นสัน ปากเป็นกระจับ ตาก็คม ดูๆโดยรวมแล้วพ่อของลูกชัดๆ พลอยลดาคิดในใจอย่างมโน “ถ้ายังจ้องอยู่แบบนี้ ผมจะจับคุณทำเมียแล้วนะ” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปก็แลมองหน้าของพลอยลดาแบบรู้ตัวว่าเธอมองเขาอยู่ ก็เธอเล่นจ้องเขานานขนาดนี้จะไม่ให้รู้ตัวได้ยังไงกัน “ฉันเปล่าจ้องหน้าคุณสักหน่อย หลงตัวเองชะมัดคนอะไร” พลอยลดาพูดไปก็ทำท่ามองไปที่สระว่ายน้ำอย่างอายๆ ก่อนจะเห็นฟรานติโน่จูงมือพี่สาวของเธอเดินออกมา เธอจึงรีบตีแขนของแฟรงก์อย่างตื่นเต้น “คุณๆ พี่ฟรานกับพี่พิชออกมาแล้ว โอ้ย ตื่นเต้น” พลอยลดาพูดไปก็ตีแขนของแฟรงก์อย่างแรง ก่อนจะทำท่าตื่นเต้นอย่างไม่ปิดบัง “ทำอย่างกับตัวเองจะโดนเซอร์ไพร์ส เฮ้อ” แฟรงก์พูดไปก็ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะกดปิดไฟที่สระว่ายน้ำ แล้วรอให้ฟรานติโน่พาพิชชาภาไปที่สระว่ายน้ำ แล้วเขาก็มองสัญญาณมือของพี่ชายส่งมาให้ปิดไฟอย่างตั้งใจ จนฟรานติโน่ยกมือขึ้นเขาจึงกดเปิดไฟทั้งหมดแล้วก็มองพี่ชายกับพิชชาภาต่อ “โอ้ย พี่ฟรานทำไมน่ารักขนาดนี้ เขินแทนพี่พิชเลยอ่ะคุณ” พลอยลดาพูดไปก็เอามือขย้ำแขนเสื้อของแฟรงก์อย่างไม่ตั้งใจ เพราะตาเธอก็มองพี่สาวและพี่เขยไป “ให้มันน้อยๆหน่อย นั่นมันพี่เขยของเธอนะ อย่าแม้แต่จะคิดไม่ซื่อ แล้วเอามือออก ไม่งั้นจะจับกดมันตรงนี้แหละ จะเอาไหม” แฟรงก์เอ่ยพูดไปเสียงห้วนอย่างไม่พอใจ ก่อนจะยืนน้าเข้าไปใกล้หน้าของเธอแบบขู่ๆ “นี่คุณ อย่านะ ไม่งั้นฉันจะร้องดังๆเลย” พลอยลดาพูดไปก็เอามือดันอกของแฟรงก์ให้เอาหน้าออกห่างเธอ แต่เขาก็ยังดันอกเข้ามาใกล้เธอ จนหน้าเธอกับเขาห่างกันแค่นิดเดียว “ไม่เห็นกลัวเลย ร้องสิ ผมจะจูบจนคุณมันตอนนี้แหละ เอาสิ ร้องสิ ร้องให้มันดังๆเลย” แฟรงก์ขู่ไปก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอาจมูกมาแตะที่แก้มของพลอยลดาแล้วหอมแก้มของเธอดังฟอดแบบชื่นใจ “อือ” พลอยลดาทำตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ “อ่าส์ ชื่นใจจริงๆ เด็กอะไรตัวก็แน่น แก้มก็ห้อมหอม” แฟรงก์บอกไปก็ทำหน้าเคลิ้มใส่พลอยลดา เขารู้สึกอย่างแกล้งเด็กคนนี้ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากทำอะไรต่อมิอะไร แต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไว้ พลอยลดาเขินจนไม่รู้จะทำยังไง ยิ่งเห็นเขาทำหน้าเคลิ้มก็ยิ่งอาย เธอจึงหันไปมองพี่เขยกับพี่สาวของเธอกำลังจูบกันอยู่ เธอจึงผลักแฟรงก์ออกแล้วรีบเดินออกไปหาทั้งสองคนทันที ด้านแฟรงก์ก็มองตามไปก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ แล้วเขาก็เดินตามเธอออกไปอย่างรวดเร็ว “ปัง ปัง ยินดีด้วยนะครับเฮียน้องพิช” แฟรงก์ดึงพุสายรุ้งพร้อมกับพลอยลดาก็เอ่ยพูดบอกไปแล้วยิ้มอย่างกวนๆให้ทั้งสอง ก่อนจะยักคิ้วใส่พี่ชายอย่างแกล้งๆ เมื่อพี่ชายหันมามองเขาตาเขียวปัด “ยินดีด้วยนะคะพี่พิช พี่ฟราน” พลอยลดาบอกไปก็ยิ้มให้ทั้งสองเช่นกัน ก่อนจะแลมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างจิกกัด เพราะเขาเอาแต่แกล้งเธอจนเธอต้องรีบออกมาแสดงความยินดีกับทั้งสอง เพราะขืนอยู่กับแฟรงก์ในห้องสองต่อสอง เธอคงเสร็จเขาแน่ จากนั้นทั้งสี่คนก็มาทานอาหารร่วมกันและพิชชาภาก็ประกาศข่าวดีว่าเธอตั้งครรภ์ให้กับทุกคนได้รับรู้ และฟรานติโน่ก็เฮ่อลูกจนโทรไปหาคนนั้นคนนี้จนตอนนี้เพื่อนๆและญาติก็รู้แล้วว่าพิชชาภากำลังตั้งท้องทายาทคนแรกของตระกูลสุริยสิงห์ ผ่านไปสามวัน หลังจากที่ฟรานติโน่ขอพิชชาภาแต่งงานแล้วก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องพาพิชชาภากลับประเทศไทยเพราะเขาและเธอมาอเมริกาเกือบจะอาทิตย์แล้ว และตอนนี้เรื่องของพลอยลดาก็ลงตัวแล้วทุกอย่าง เขาจึงจะพาพิชชาภากลับไทยในวันนี้ “นี่คุณจะใกล้ฉันทำไมเนี่ย ฉันร้อน ” พลอยลดาเอ่ยพูดบอกไปเมื่อเธอนั่งดูหนังอยุ่แล้วแฟรงก์มานั่งเบียดกับเธอทั้งที่ที่นั่งก็เหลืออีกตั้งเยอะ “ก็อยากดูหนังอ่ะ จะทำไม” แฟรงก์เอ่ยพูดตอบไปแบบกวนๆก็ยืนหน้าเข้าไปใกล้พลอยลดา แล้วทำท่าจะหอมแก้มของพลอยลดา แต่มีเสียงขัดขึ้นมาซะก่อน “ไอ้แฟรงก์ มาคุยกับฉันหน่อย เดี๋ยวนี้” ฟรานติโน่ยืนอยู่ด้านหลังของทั้งสองเอ่ยพูดออกไปเสียงเข้ม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของน้องชาย เพราะไม่อยากให้พลอยลดาและพิชชาภารับรู้บนสนทนาของเขาและน้องชาย แฟรงก์มองหน้าพี่ชายก็แลสายตามองพลอยลดา ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปตามที่ชายที่เดินเข้าไปในห้องนอนของเขาแล้ว ส่วนพลอยลดาก็มองตามอย่างกังวลใจ “มีอะไรเฮียฟราน ทำไมต้องเรียกมาคุยด้วย” แฟรงก์เอ่ยถามอย่างงง ก่อนจะมองหน้าพี่ชายอย่างไม่คิดอะไร “แกคิดอะไรกับพลอยไอ้แฟรงก์” ฟรานติโน่ถามน้องชายไปก็มองหน้าน้องชายอย่างจริงจัง เพราะเขาลองสังเกตคู่นี้มาหลายวันแล้ว ถึงทั้งสองจะจิกกัดกันอยู่บ้างแต่สายตาที่น้องชายของเขามองเด็กสาวนี่สิเขาไม่ไว้ใจเลยสักนิด เพราะมันมองเหมือนจะเคลมน้องเมียของเขาอยู่ตลอดเวลา “ก็ไม่ได้คิดอะไรนิเฮีย ก็เห็นเป็นเหมือนน้องเหมือนนุ่ง ทำไม เฮียกลัวผมจะจับเด็กนั่นทำเมียงั้นเหรอ” แฟรงก์ปฎิเสธออกไปอย่างไม่สนใจ เพราะไม่อยากให้พี่ชายมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา “ฉันเป็นพี่แก ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแกมองพลอยด้วยสายตาที่ไม่ใช่แค่พี่น้อง ฉันขอนะไอ้แฟรงก์ พลอยเป็นน้องของพิช แกจะมาทำเป็นเล่นไม่ได้ อีกอย่างพลอยเองก็ยังเด็กปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิตของเขา ฉันขอสั่งห้ามแกนะไอ้แฟรงก์ ห้ามไปยุ่งหรือคิดจะเคลมพลอยเด็ดขาด ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปอย่างขู่ๆ เพราะเขาไม่อยากมาทะเลาะกับพิชชาภาเพราะเรื่องของน้องชาย “แล้วถ้าผมทำล่ะ เฮียจะทำอะไรผม” แฟรงก์ถามกลับอย่างกวนๆ แต่สายตากลับจริงจัง “แกก็ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับพลอยลดา ผู้ชายที่รักความโสด รักชีวิตลั้ลลาแบบแก คงไม่ทำให้ตัวเองติดคุกด้วยการแต่งงานหรอกจริงไหม” ฟรานติโน่ทำหน้าจริงจังใส่น้องชายไม่ต่างกัน “ โอเค ผมไม่ทำอะไรเด็กนั่นหรอกเฮียไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะถ้าผมจะทำจริงๆ ผมทำไปนานแล้ว” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็เดินออกไปจากห้องทันที เพราะไม่อยากจะพูดเรื่องนี้กับพี่ชายอีก พอออกมาเห็นพลอยลดามองมาที่เขา เขาก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก “อ่าวพี่แฟรงก์ มาพอดีเลย พิชขอคุยกับพี่แฟรงก์แปปนะคะ ไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ” พิชชาภาเดินออกมาก็เรียกแฟรงก์ไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาแฟรงก์แล้วเดินไปที่สวนข้างบ้าน “มีอะไรจะคุยกับพี่เหรอพิช” แฟรงก์เอ่ยถามออกไปก็นั่งที่โต๊ะในสวนอย่างสบายๆ “คือพิชอยากจะฝากพลอยให้พี่แฟรงก์ดูแลน่ะคะ ถึงพลอยจะเกเรพูดจาไม่ดีกับพี่แฟรงก์ไปบ้าง พี่แฟรงก์อย่าถือสาแกเลยนะคะ ยัยพลอยยังเด็กมาก คิดซะว่าพลอยเป็นน้องสาวของพี่แฟรงก์เหมือนกับพิชนะคะ พิชมีน้องสาวแค่คนเดียวแล้วพิชก็รักน้องสาวของพิชมาก พิชเชื่อใจใครที่นี่ไม่ได้เลนนอกจากพี่แฟรงก์ พิชเชื่อใจพี่ได้ใช่ไหมคะ” พิชชาภาเอ่ยถามออกไปแล้วทำหน้เศร้าๆออกไปอย่างตั้งใจรอคำตอบของแฟรงก์ เพราะเธอเลือกที่จะไว้ใจแฟรงก์ เพราะเธอเห็นน้องสาวของเธอกับแฟรงก์ไม่ค่อยจะถูกกันเท่าไหร่ เธอจึงกลัวว่าทั้งสองจะมีปัญหากันหากเธอกลับไทยไปแล้ว เธอจึงเลือกจะมาขอร้องแฟรงก์ให้ดูแลพลอยลดาให้เหมือนกับน้องสาวคนหนึ่ง “อืม ถ้าพิชเชื่อใจพี่แบบนี้ พี่ก็จะดูแลพลอยให้เหมือนน้องสาวของพี่” แฟรงก์พูดไปแบบกล้ำกลืน เพราะพิชชาภาพูดดักทางเขาแบบนี้แล้วจะให้เขาพูดอะไรได้อีก เมื่อกี้ก็พี่ชายของเขาก็พูดไม่ให้ยุ่งกับพลอยลดาตอนนี้พิชชาภาก็มาพูดเหมือนกัน ถึงแนวการพูดจะต่างกันแต่ความหมายก็เหมือนกันอยู่วันยังค่ำนั่นก็คือ ไม่ให้เขายุ่งกับพลอยลดา สองคนนี้สมกับเป็นผัวเมียกันจริงๆ ในเมื่อดักทางเขาเก่งกันดีนัก เขาจะไม่มีวันทำลายความเชื่อใจของพิชชาภาและพี่ชายที่มีต่อเขา เขาจะมองพลอยลดาให้เหมือนน้องสาวของเขาให้ได้ “ขอบคุณนะคะพี่แฟรงก์ พิชจะเชื่อใจพี่แฟรงก์นะคะ” พิชชาภาเอ่ยพูดไปก็ยิ้มออกมาก่อนจะมองหน้าแฟรงก์อย่างจริงจัง เมื่อแฟรงก์รับปากกับเธอแล้ว เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าแฟรงก์จะคิดเคลมน้องสาวของเธอ เพราะเธอกลัวว่าความเจ้าชู้ของแฟรงก์จะทำให้น้องสาวของเธอเสียใจหากทั้งสองใกล้ชิดกันมากๆ เธอจึงเลือกที่จะมาขอร้องแฟรงก์แบบนี้ อย่างน้อยก็กันไว้ดีกว่าต้องมานั่งแก้ทีหลัง “อืม กลับไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวต้องไปขึ้นเครื่องแล้วนิ” แฟรงก์เอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้กับพิชชาภา ก่อนจะเดินไปที่สวนด้านหลังแล้วมองออกไปที่ทะเลอย่างคิดหนัก นี่เขาต้องใช้ชีวิตที่บ้านหลังนี้กับพลอยลดาโดยที่เขาต้องหักห้ามใจตัวเองงั้นเหรอ แล้วเขาจะทำได้นานแค่ไหนกัน แฟรงก์คิดในใจอย่างกังวล

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more