Chapter 8
1599 Words
@ห้าง A
ตอนนี้ฉันกับพี่หมอเรามาหาอะไรทานกันที่ห้างนะ หิวสุดๆจนจะกินควายได้ทั้งตัวแล้วจ้า วันนี้พี่หมอบอกฉันทำดีเลยให้เลือกว่าอยากจะทานอะไร แล้วฉันไปทำอะไรให้เขาพอใจตอนไหน หืออออ
"อีกนานไหม หิว"
แหมก็ฉันยังเลือกไม่ได้มะ เดินวนไปวนมาจนตัวฉันเองเริ่มจะเวียนหัวแล้วละ ฮ่าๆๆเอาวะ ทานบุฟเฟต์แล้วกันเนาะ ฉันลากพี่หมอเข้าไปในร้านบุปเฟต์ชาบูแห่งหนึ่ง
"สวัสดีค่ะ สองท่านนะคะ เชิญทางด้านนี้เลยค่ะ"
ฉันกับพี่หมอเดินตามพนักงานเข้าไปด้านในโต๊ะ เราสั่งนั่นนี่กันเสร็จระหว่างรออัพรูปดีกว่า คิคิ
"พี่หมอค่ะ ถ่ายรูปให้หน่อย"
ฉันส่งมือถือไปให้เขา เขาก็รับไปแล้วกดถ่าย แชะ จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์มาคืนให้ฉันทันทีก่อนจะก้มลงไปสนใจโทรศัพท์ต่อ คือ ฉันยังไม่ได้โพสต์ท่าอะไรเลยมะ แล้วคือช็อตเดียวผ่านเนี้ยนะ เห้อ คนบ้า
ฉันรับโทรศัพท์มาแล้วกดรูปดู เอาวะ ยังพอได้ก็ฉันสวยนี่เนาะ ฮ่าๆๆ
ถูกใจโดย Sun.Su และคนอื่นๆอีก 23,550 คน pinkkii หิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวแล้ว
nuna.Tidapa มึงกินพวกเดียวกันทำไม
pinkkii @nuna.Tidapa ว่าให้กุอิดอก @Uki.U ฝากจัดการมันที
Sun.Su ไปกับใคร
Pinkkii @Sun.Su ไม่บอกแบร่ๆๆ
Go.Gadv น้องพิ้งค์น่ารักจัง
Arrerat ทำไมไม่ตอบไลน์พี่เลยคะ
ฉันนั่งอ่านคอมเม้นต์โต้ตอบเพื่อนๆบ้างหัวเราะคิกคักจนคงตรงหน้าเริ่มจะชักสีหน้าฉันมองคนตรงหน้านิ่งๆก่อนจะก้มลงไปตอบคอมเม้นต์ต่อไม่สนใจเขา จู่ๆโทรศัพท์ฉันก็หลุดมือลอยไปอยู่ที่เขา
"เอาคืนมานะพี่หมอ"
ฉันยื่นมือไปขอโทรศัพท์คืน แต่มีเหรอที่เขาจะคืนให้ง่ายๆ เขากดเปิดโทรศัพท์ฉันกดนั่นนี่สักพักก็หันมามองหน้าฉัน
"ผู้ชายเยอะนักนะ "
เขามองหน้าฉันแล้วเอ่ยออกมา แต่มือยังกดโทรศัพท์ของฉันอยู่ฉันไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรกับโทรศัพท์ของฉัน ฉันได้แค่ถอนหายใจเบาๆออกมา
ฟู้วววววววว
"ก็พิ้งค์โสด พิ้งค์จะคุยกี่คนก็ได้ คืนมาได้แล้ว"
ฉันไม่ได้กวนประสาทเขานะ ก็ฉันโสดอ่ะ ฉันมีสิทธิเลือก ฮ่าๆๆ แต่แค่ช่วงนี้ไม่ได้ตอบใครเพราะตามติดพี่หมอ ว่าที่สามีฉัน เอ๊ะหรือเป็นไปแล้ว อร๊ายๆๆ แต่คิดแล้วก็เขินอ่ะ
"เธอมีผัวแล้วพิ้งค์ เลิกแรดได้ล่ะ"
โอ๊ยย ถ้าพูดมาขนาดนี้ตบหน้าอิพิ้งค์คนนี้เถอะ ชิ ถึงฉันจะแรดแต่ก็ไม่ได้ร่านยะ
"พิ้งค์ยังไม่มีผัวค่ะพี่หมอ"
ฉันตอบกลับไปอย่างไม่มีใครยอมใคร เขาเริ่มชักสีหน้า หงุดหงิดกับความดื้อของฉัน เอาซี้ๆ ดูว่าใครจะชนะ
"ฉันเนี้ยแหละผัวเธอ ผัวคนแรกและผัวคนเดียว"
เขายักคิ้วตอบกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ หึ
"ผัวคนแรก แต่อาจจะไม่ใช่ผัวคนเดียวก็ได้"
ฉันยิ้มกลับอย่างมีชัย ดูเหมือนจะได้ผล พี่หมอเริ่มกำหมัดแน่นหน้าแดงก่ำ สงสัยจะโกรธมากแล้วยังไงละก็ปากแข็งนิ ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย นี่ฉันอยู่กับเขาทุกวันนี้ในสถานะอะไรยังไม่รู้เลย บางทีฉันก็เริ่มจะท้อแล้วนะ
"ฉันไม่ใช้ของร่วมกับใคร อย่ามาท้าทายฉันนะพิ้งค์กี้"
เขาพยายามคุมน้ำเสียงให้ปกติ ก็นี่มันร้านบุฟเฟต์มะ แล้วยังไงละเขาคงไม่ลุกมากระชากฉันแล้วปล้ำหรอกใช่ไหมละ ฉันเลยกล้าเถียงเขานะฮ่าๆๆ
"ก็พี่หมอไม่ชัดเจน จนถึงตอนนี้พิ้งค์กับพี่หมอเราเป็นอะไรกันพิ้งค์ยังไม่รู้เลย"
"ไม่ต้องถามหาสถานะ รู้แค่ฉันเป็นผัวเธอก็พอ"
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบ
หลังจากประโยคนั้นออกมาจากปากของเขาฉันก็เงียบตลอด มันมีแต่ความอึดอัดเข้าปกคลุม นี่ฉันคงเป็นได้แค่คู่นอนรอการปล่อยให้เป็นอิสระแค่นั้นสินะ รักฉันสักนิดก็ไม่เคยบอก จะรักฉันได้ไหมก็ยังไม่รู้ อาจจะแค่พึงพอใจร่ายกายของฉันแค่นั้นก็ได้ นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผมที่ยอมแลกความบริสุทธิ์เพื่อให้เขารักฉันบ้าง แต่ฉันคงคิดผิดมันแทบไม่มีโอกาสเลยสักนิด
"อิ่มยัง"
เขาเอ่ยถามฉันขึ้นมาเป็นประโยคแรกหลังจากที่เราสองคนเงียบเกือบ2ชั่วโมง เอาเถอะ ฉันจะทนอีกแค่นิดเดียว เมื่อถึงเวลาแล้วเขายังยืนยันว่าไม่ได้รู้สึกกับฉัน ฉันจะไปจากเขาเอง
"ค่ะ"
เราสองคนเดินออกมานอกร้าน ฉันหยุดเดินแล้วบอกลาเขา
"พิ้งค์กลับก่อนนะคะพี่หมอ"
เขาเลิกคิ้วมองฉันงงๆ
"กลับไหน"
"กลับที่ของพิ้งค์สิคะ"
ฉันบอกออกไป นี่เขาคิดอะไรเนี้ย ฉันก็มีบ้านอยู่ป่ะไม่ให้ฉันกลับบ้านแล้วจะกลับไหน
"อืมงั้นเดี๋ยวไปด้วย ไปเก็บของกัน"
ห๊ะเก็บของ ของอะไรของที่ไหนงงไปหมดแล้วนะ
"ดะ เดี๋ยวค่ะพี่ หมอ เก็บของทำไมคะ"
"เก็บของเธอแล้วไปอยู่กับฉันไง"
อร๊ายยยย เขาพูดเล่นใช่ไหม เขาโกหกใช่ไหมมมมมมม
"พะ พี่ มะ หมอ พะ พูดเล่น ชะ ใช่ไหม"
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ยังตกใจเขาอยู่ ไม่รักไม่ชอบฉันแต่จะให้ฉันไปอยู่ด้วยเนี้ยนะ เขาคิดอะไรอยู่
"ไม่พูดซ้ำ"
พูดจบเขาก็เดินมาลากแขนฉันให้ตามเขาไป ฉันเดินตามเขาอย่างเงียบๆ ไม่รู้จะพูดอะไร เอาวะลองสักตั้งละกันยังพอเหลือเวลา บางทีเขาอาจจะชอบฉันขึ้นมาบ้างแล้วก็ได้ แต่เขามันคนปากแข็งไง นี่ฉันกำลังเข้าข้างตัวเองอยู่ใช่ไหมเนี้ย
End พิ้งค์กี้ Talk
อุ้ม Talk
ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดยัยเด็กหื่น คอนโดหรูใช่เล่นแหะ เป็นแค่พนักงานร้านอาหารนี่มันมีเงินอยู่คอนโดหรูขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย
"อยู่คนเดียวเหรอ"
ผมเอ่ยถามออกไป
"ค่ะ พี่ชายอยู่ที่บ้าน พิ้งค์มาอยู่คอนโดคนเดียวค่ะ"
ยัยเด็กหื่นตอบผมกลับมา มือก็จัดของอยู่ ผมเดินดูนั่นนี่ จริงๆคอนโดนี้ใกล้กว่าคอนโดผมไปโรงพยาบาลอีก มิน่าละมาหาผมได้ทุกวัน
"มีพี่ชายด้วยเหรอ แล้วพ่อแม่ล่ะ"
"พ่อแม่ไม่มีแล้วค่ะ มีแต่พี่ชาย"
ผมไม่น่าถามเธอเลยอ่ะเธอดูหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด ผมมันคนมีพ่อมีแม่ครบ เลยไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์ของคนไม่มีพ่อแม่เท่าไหร่แต่เท่าที่สัมผัสได้ เธอคงจะเจ็บมากเลยแหละ
"โอเคไม่ถามแล้ว เสร็จยัง"
ผมเปลี่ยนเรื่องก่อนที่ยัยเด็กหื่นจะบ่อน้ำตาแตก ผมก็ไม่เข้าใจเธอเหมือนจะเข้มแข็งแต่ทำไมเธอถึงอ่อนไหวกับอะไรง่ายขนาดนั้น ขนาดห้องผมแค่มีไดร์เป่าผมแค่นั้นร้องไห้จนน้ำตานองหน้าคิดว่าไดร์เป่าผมอันนั้นเป็นของแฟนผม ปวดหัวจริงๆ
@คอนโด A
ผมกลับมาถึงคอนโดก็ให้ยัยเด็กหื่นจัดข้าวของของเธอ ที่ผมให้เธอมาอยู่ด้วยก็เพราะคำพูดของเธอวันนี้นั้นแหละ ผมบอกผมเป็นผัวเธอคนเดียว แต่เธอพยศกับผมไง ทำเหมือนเธอจะไม่มีผมคนเดียวไง ผมไม่ยอมใช้ของร่วมกับใครหรอกนะ ยังไงเด็กนี่ต้องเป็นของผมคนเดียว ผมเลยตัดปัญหาอันดับแรกต้องเอามาไว้ใกล้ตัวจะได้ควบคุมได้ง่ายๆ ไม่ให้คลาดสายตา
"อ่ะนี่"
ผมยื่นบัตรกดเงินไปให้เธอ เธอมองหน้าผมอย่างงงๆว่าผมให้เธอทำไม
"บัตรนี่มีเงินอยู่สองแสน เก็บไว้ใช้ แล้วก็ไม่ต้องไปทำงาน หมดก็บอกฉันเดี๋ยวโอนเข้าไปให้เพิ่ม"
ดูยัยเด็กหื่นจะตกใจแหะที่ผมเอาเงินให้เธอ
"ตกใจทำไม"
ผู้หญิงของผมผมเลี้ยงได้ไง ถึงรายได้หมอมันจะไม่ได้มากขนาดนี้แต่ผมมีหุ้นในบริษัทของลูกพี่ลูกน้องของผมอีก เดือนๆหนึ่งรายได้ผมหลายล้านอ่ะ มากกว่านี้ขนหน้าแข้งผมก็ไม่ร่วงหรอก
"พิ้งค์ไม่เอาหรอกค่ะ มันเยอะไป พิ้งค์ก็พอมีเงินอยู่"
จะบ้าตาย ผู้หญิงอะไรเล่นตัวชิบหาย ผู้หญิงคนอื่นที่ผมคุยมานี่ ยื่นให้นี่รีบรับอย่างไว เหอะ ยิ่งเพราะเธอเป็นแบบนี้แหละไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ผมเลยหวงเป็นพิเศษไม่อยากเสียเธอให้ใคร ใครมันมาแตะของผมมันไม่ได้ตายดีผมบอกไว้ตรงนี้เลย
"เอาไป ใช้ไม่ใช้ก็แล้วแต่ ฉันจะโอนเข้าไปให้เดือนละแสน ถ้าฉันจับได้ว่าเธอแอบไปรับงานพิเศษฉันเอาเธอตายคาเตียงแน่"
- Writer
