My​ Doctor ป่วนหัวใจ​.. คุณหมอที่รัก

"ยินดีต้อนรับค่ะ" วันนี้ฉันออกมาต้อนรับลูกค้าด้วยตัวเองไม่รู้ว่าทำไมลูกค้าที่ร้านถึงเยอะมากจนน่าตกใจ พนักงานยี่สิบกว่าคนยังไม่พอเลยอ่ะหรือว่าฉันจะจ้างพนักงานเพิ่มอีกตำแหน่งดีนะ อุ๊ย ลืมทักทายทุกคนเลยต้องแนะนำตัวก่อน สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิ้งค์กี้ พีระดา เกียรติกุล อายุ23ปี ฉันเรียบจบเชฟมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ สามารถทำอาหารได้หลายแนวแต่แนวที่ถนัดคืออาหารไทยก็เลยเลือกที่จะมาเปิดร้านอาหารไทยใจกลางเมือง สูตรของทางร้านฉันก็เป็นคิดค้นเองสูตรลับเฉพาะเวลาเชฟของร้านทำก็จะใช้น้ำปรุงที่ฉันหมักเอง รสชาติก็ไม่เหมือนที่เคยทานร้านไหนๆลูกค้าที่ร้านถูกใจมากก็เลยมาใช้บริการที่นี่เยอะนะ ฮ่าๆๆ จริงๆมีหลายสาขานะ ประมาณ4สาขา ฉันจะอยู่สาขานี้เป็นหลักใกล้บ้านดี สาขาอื่นๆก็3-4วันเข้าไปดูที เอาละฉันพูดเยอะมาพอสมควรแล้วตอนนี้ไปต้อนรับลูกค้าต่อก่อนแล้วกัน ติ้งต่อง ลูกค้ารายใหม่มาแล้ว ออกไปต้อนรับดีกว่า "สวัสดีค่ะ ร้านPinkยินดีต้อนรับค่ะ" ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาลูกค้า หล่อ โอ๊ยยยยยหล่อมาก กระชากใจฉันสุดๆ สูง180กว่าเซน ขาว แถมใบหน้ามีลักยิ้มอีก อ๊ากกก ฉันหันซ้ายหันขวาดูว่าเขามากับใคร "มองหาอะไรครับ" เขาถามฉันกลับมาด้วยหน้านิ่งๆ "แหะๆ เปล่าค่ะ มาคนเดียวเหรอคะ" ฉันแสร้งถามออกไป "ครับ ผมจะนั่งได้หรือยัง" โอ้ยยยย โคตรหล่อ แต่พูดไม่ค่อยเพราะอ่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรให้อภัย "อ่ะ เชิญค่ะๆ ถ้าหนึ่งท่านก็เชิญโต๊ะนี้ได้ค่ะ" ฉันเชิญให้เขานั่งที่โต๊ะประจำของฉัน ก็ปกติมาคนเดียวตลอดมะ แฟนฉันมีที่ไหน แล้วฉันต้องการความเป็นส่วนตัว ไว้ทำงานด้วย ที่ตรงนี้ก็เลยปิดให้แค่ฉันนั่งนั้นละ แต่สำหรับคนหล่อ นั่งได้ฉันโอเค "นี่เมนูค่ะแล้วก็ใบนี้เป็นเมนูแนะนำของวันนี้ค่ะ" ฉันยื่นเมนูไปให้เขา เขาไม่สนใจฉันเลยอ่ะ นี่ฉันไม่สวยเหรอ ไม่นะ มีแต่คนบอกว่าฉันสวย สวยที่สุดอ่ะ จริงๆนะ โดนเฉพาะพวกผู้ชายอ่ะ มองฉันตาเยิ้มเลย ทำไมสุดหล่อคนนี้ถึงไม่แม้แต่มองฉันด้วยหางตาเลยละ "ผมเอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้ครับ" ฉันกำลังพิจารณามองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอยู่ "คุณ คุณ คุณ!" ฉันตกใจสะดุ้งโหย่ง เขามองหน้าฉันนิ่งเป็นเชิงจะถามว่าเหม่ออะไร แหะๆๆ "แหะๆๆๆ ขอโทษทีค่ะ รับอะไรบ้างนะคะ" เขามองหน้าฉันนิ่งก่อนจะก้มลงไปที่เมนู " ผมจะเอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้" ฉันจดรายการอาหารลงในเครื่องแต่ยังไม่กดส่ง เพราะว่าฉันจะเป็นคนลงมือทำอาหารเอง คิคิ ผู้ชายรักผู้ชายหลงแน่ๆอ่ะ "รอสักครู่นะคะ" ฉันเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วเดินเข้าครัวไปทันที 10นาทีผ่านไป.... ฉันนั่งอยู่หลังเคาเตอร์นั่งมองสุดหล่อทานอาหารที่ฉันทำให้ ดูเขาเจริญอาหารมากเลยเนาะ แล้วนี่คืออะไรฉันมานั่งมองผู้ชายทานข้าวแล้วยิ้มอย่างกับคนบ้า นี่คือฉันเป็นอะไรไปเนี้ย " คุณพิ้งค์กี้มานั่งยิ้มอะไรอยู่ตรงนี้ครับเนี้ย" ผู้จัดการร้านฉันเองแหละ ฮ่าๆๆ นี่ท่าทางฉันมันออกขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย เกิดมาฉันยังไม่เคยหลงไหลใครขนาดนี้มาก่อนเลยอ่ะ พรหมลิขิตรึเปล่า คิคิ "พูดมากน่า ไปทำงานไป๊" ฉันออกปากไล่เขาออกไป แล้วหันไปมองสุดหล่อของฉันต่อ ผ่านไปสักพักเหมือนเขาจะเช็คบิล ฉันจะทำยังไงดีอ่ะ ฉันจะเจอเขาได้อีกยังไง อืมมมมม อ่อออ "ขอโทษทีค่ะคุณลูกค้า คือตอนนี้เรามีบัตรชิงโชคลุ้นของรางวัลสำหรับลูกค้าที่ทานครบ500บาทขึ้นไป รบกวนกรอกข้อมูลหน่อยค่ะ" หึหึ คิดแผนออกแล้ว ฉันเก่งใช่ไหมละ "ผมว่าผมทานไม่ถึง500นะ" แพร้งงงงง เสียงหน้าฉันแตก ฮ่าๆๆ โอ๊ยยย ลืมไปได้ไงเนี้ย เอาไงดีวะ เอาไงดีๆๆๆ " แหะๆ สำหรับลูกค้าพิเศษค่ะ กรอกๆ นะคะๆ" เขาเหมือนจะลังเลแต่ก็ยอมรับเอกสารไปกรอกแต่โดยดี ฮิฮิ เสร็จแน่สุดหล่อ ว่าที่สามีในอนาคตของช้านนนน " แล้วกล่องชิงโชคอยู่ไหนครับเดี๋ยวผมจะไปใส่เอง" ชิบหาย ถ้าไปใส่เองฉันก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครอ่ะสิ ทำไมต้องฉลาดด้วยวะเนี้ย หล่ออย่างเดียวไม่ได้รึไง "เชิญคุณลูกค้าชำระเงินด้านหน้าเลยค่ะ เดี๋ยวฉันไปใส่ในกล่องชิงโชคให้เองค่ะ" ฉันส่งยิ้มให้เขา พร้อมแบมือให้ เขายื่นกระดาษมาให้ฉันแล้วเดินออกไปตรงเคาเตอร์ ฉันรีบวิ่งไปหลังร้านทันที "นาย ปิติภูมิ ทวีวัฒนา อายุ26ปี อาชีพหมอ หือออ เป็นหมอเหรอ อร๊ายยย สถานที่ทำงาน โรงพยาบาล S โรงพยาบาลเดียวกับยัยนานี่หว่า อ๊ายยยยยยย จะเอา จะเอาคนนี้ " ฉันยิ้มดีดดิ้นอยู่หลังร้าน ก่อนที่จะพูดออกมา "แล้วเจอกันค่ะ คุณหมอ"