เซี่ยอันหรานสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา เพราะเกิดเสียงดังครึกโครมนอกห้อง นางจึงคิดจะออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เสี่ยวจูกลับมาร้องเรียกอยู่นอกห้องเสียก่อน
“คุณหนูเจ้าคะ! คุณหนู!”
“มีอันใดเสี่ยวจู หะ เหตุใดเจ้ามีเลือดออกเช่นนี้” สาวใช้คนสนิทยืนกุมแขน ที่มีแผลเหวอะหวะ
“โจรบุกเข้ามาในเรือนเจ้าค่ะ ตอนนี้นายท่าน คุณชายใหญ่ และบ่าวชายของเรากำลังต้านพวกมันอยู่ ข้าจึงรีบมาพาคุณหนูและคุณหนูน้อยไปหลบห้องใต้ดินเจ้าค่ะ” ห้องใต้ดินที่ว่าอยู่ทางปีกขวาของเรือน ท่านพ่อขุดไว้เพื่อเป็นที่หลบภัย เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
“แล้วท่านแม่เล่า”
“ฮูหยินอยู่ที่ห้องใต้ดินแล้วเจ้าค่ะ”
บุตรสาวเจ้าของเรือนหายใจโล่ง นางรีบไปปลุกลูกน้อยให้ตื่นขึ้นมา ดีที่อวี้หลิงเป็นเด็กรู้ความ เด็กน้อยจึงไม่ร้องไห้เสียงดัง
สองแม่ลูก สาวใช้ กับบ่าวชายอีกสองคน เดินลัดเลาะไปตามห้องต่างๆ อย่างชำนาญ เนื่องจากสกุลของอันหราน ทำการค้ามาหลายชั่วอ
