NAGHANDA ng mansanas si Paloma at ubas para sa kanyang ama. Isinilid niya ito sa isang malaking bayong na gawa sa salakot. Lumabas naman mula sa kusina si Esteng at napatingin sa kanya.
“Ikaw ba’y sasama sa akin?” tanong nito sa ginang at ngumiti. Maamo ang pagmumukha ni Esteng, animo’y hindi makabasag pinggan.
“Sige ho,” tugon naman ni Esteng.
Sa pagamutan idinala si Don Marcelino. Ang pagamutan na iyon ay nagtatrabaho ang mga magagaling na manggagamot sa syudad. Ipinagkatiwala ni Paloma ang kanyang ama sa mas magaling pa na lisensyadong doktor na may karanasan din sa medisina sa ibang bansa, nang tuluyan itong nanghihina.
“Kung iyong mamarapatin, Senyora. Nais ko sanang malaman kung ano ang pinagmulan ng sakit ng iyong ama.” Tanong ni Esteng sa kanya habang naglalakad sila sa kahab
