“ยัง” ฉันอยากจะวูบลงกับพื้นเมื่อเจอประโยคประปฏิเสธสั้นกระชับของเขา
ยังอะไรของพี่!
“ไม่ได้ๆๆๆ ต้องกลับเดี๋ยวนี้ หนู...” ฉันกลืนถ้อยคำสุดท้ายลงคอแทบทันทีเมื่อพี่คิมย่างเท้าเข้ามาใกล้ จวบจนระยะห่างลดลง สัญชาตญาณสั่งให้ฉันถอยหนี แต่หนีได้ไม่ทันไรแผ่นหลังก็สัมผัสกับประตูห้องน้ำซะแล้ว
ใช่ ห้องน้ำที่พี่แอลเพิ่งเข้าไปเมื่อกี้...
“ก่อนไป ทำยังไงก่อน” พี่คิมตามมาถึงตัวฉันจนได้ “...ว่าไง”
ฉันได้ยินสิ่งที่พี่คิมถาม และได้ยินเสียงอาบน้ำของพี่ชายจากด้านใน
ทั้งสองอย่างเกิดขึ้นพร้อมกันโดยมีระยะห่างเพียงไม่กี่เมตร
“พี่คิม ไม่เอานะๆ” ฉันกระซิบบอกเขาพลางส่ายหน้าไปมาจนคอแทบหลุดออกจากบ่า
เขาไม่กลัว ข้อนี้ฉันรู้อยู่แล้ว แต่ช่วยสงสารเด็กตาดำๆ อย่างไอ้อายคนนี้หน่อยไม่ได้เหรอ ถ้าพี่แอลเปิดประตูออกมาเจอเราสองคนนี้ในสภาพนี้...มันต้องมีการนองเลือดเกิดขึ้นแน่ๆ
ไม่เอาหรอกนะแบบนั้น
“ไม่ได้จะเอา”
และแล้วประโยค
