ขณะที่เหนือนทีกำลังหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ พราวฟ้าก็เงยหน้ามองห้องชั้นบน เธอเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอกโล่งใจ รอบนี้เธอรอดเพราะเสียงโทรศัพท์ แต่รอบหน้าไม่มั่นใจแล้วว่าจะรอดไหม มันผิด เธอรู้ แต่นาทีนั้นเธอห้ามตัวเองไม่ได้ มันซาบซ่านชวนสยิว มันรู้สึกอยากรู้อยากลอง บางทีก็กลัวใจตัวเองนะ ไม่คิดเลยว่าจะกล้าทำแบบนั้นกับคนที่เป็นสามีของอา
บางทีเธอคงต้องหาแฟนสักคน เพราะอย่างน้อย หากได้รู้จักความสัมพันธ์ในแง่นั้นอย่างลึกซึ้ง ความอยาก ความกระหายในสิ่งนั้น มันอาจจะลดลงก็ได้
“ไม่ๆๆๆ เลิกคิดบ้าๆ นะพราว เลิกคิด!”
สั่งตัวเองอย่างขันแข็งแล้วเอาผ้าไปลงเครื่องซัก พอเรียบร้อยก็ยกเอาถุงดำลงไปทิ้งขยะด้านล่างคอนโดฯ น่าดีใจที่อาเหนือยังไม่ลงมา บางทีเขาอาจจะตื่นตอนดึกๆ เธอก็แค่ลดการเผชิญหน้า เข้าห้องปิดประตูลงกลอนก็รอดแล้ว เชื่อสิ!
สองอาทิตย์ผ่านไป
พรหมจรรย์ของพราวฟ้ายังอยู่ดี เธอหันมาใช้ธรรมะเข้าข่มกิเลสอั
