อย่าให้รู้ว่าแอบแซ่บ!

EP 1/4 หลานสาว NC++

และเพียงแค่บานประตูปิดสนิท สองเข่าก็ทรุดลง น้ำตาก็พรั่งพรู การทำงานวันแรกช่างเลวร้ายสิ้นดี เธอรู้สึกสิ้นหวัง ไร้ค่า และเจ็บปวดกับวาจาด่าทอ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีประโยชน์ และเป็นภาระให้เพื่อนร่วมงาน มันรู้สึกแย่จริงๆ

“ทำไมเราโง่อย่างนี้นะ ทำไมไม่เก่งเหมือนคนอื่นเขาบ้าง โง่จริงๆ ฮือออ...”

สาวน้อยร้องไห้อยู่ในห้องนอน แต่เหนือนทีได้ยินชัดนัก มันดังอยู่อย่างนั้น เสียงร้องไห้โฮสลับกับเสียงสะอื้นฮักๆ ราวกับมีใครตาย มันสะกิดใจเขา จนต้องเดินไปดู เขายืนอยู่หน้าห้อง มือจะเคาะประตู แต่ก็ไม่กล้า สุดท้ายก็กลับไปที่ครัว ทำมื้อค่ำง่ายๆ มานั่งกินหน้าจอทีวี กระทั่งเสียงร้องไห้เงียบลง

เสียงเปิดปิดประตูดังมาหลังจากนั้น เขาหันไปมองเล็กน้อย ทันได้เห็นหลังพราวฟ้าไวๆ หล่อนคงไปอาบน้ำ

เขาจัดการมื้อค่ำจนเรียบร้อย มองสปาเก็ตตีสำเร็จรูปอีกห่อที่อุ่นไว้ มันยังค้างอยู่ในไมโครเวฟ ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาอุ่นมันเผื่อหล่อน ทั้งที่บอกว่าต่างคนต่างอยู่แท้ๆ บางทีสำนึกส่วนดีคงทำงานผิดที่ผิดเวลากระมัง

พราวฟ้าออกจากห้องน้ำมา ผมหล่อนเปียกชุ่ม ดวงตาที่เห็นแต่ไกลยังรู้สึกได้ว่าบวมกว่าปกติ คงมีเรื่องให้เสียอกเสียใจละมั้ง มันไม่ใช่เรื่องเขาสักนิด ควรต่างคนต่างอยู่สิเหนือนที

ใช่...แบบนั้นดีที่สุด

“ไม่น่าอุ่นเผื่อเลยแฮะ จะทำยังไงให้ยอมมากิน ต้องไปเรียกเหรอ”

เหนือนทีสองจิตสองใจ เก็บจานไปลงอ่างพลางคิดไปว่าจะทำยังไงกับของที่อยู่ในไมโครเวฟดี พอคิดไม่ออกก็นึกอยากสูบบุหรี่สักมวน เขาจะสูบมันให้เสร็จ ขึ้นห้องไปดูซีรีส์สักเรื่องแล้วค่อยนอน แต่ก่อนจะทำสองอย่างนั้น คงต้องเข้าห้องน้ำก่อน

“ไม่ทันแฮะ เข้าข้างล่างละกัน” เขาวิ่งเข้าห้องน้ำข้างล่าง อาการปวดเบาโจมตีเพราะกินน้ำอัดลมเยอะเกินไป

เขาจัดการกับตัวเองจนเรียบร้อย ตอนจะกดชักโครก ตาก็เหลือบไปเห็นชุดชั้นในเปียกๆ บนราวที่ติดกับผนัง พราวฟ้าตากรวมไว้กับชุดทำงานของหล่อน เขาไม่ได้อยากมองจริงๆ นะ แต่อดไม่ได้ ชุดชั้นในสีชมพูอ่อน ตัวเสื้อไร้โครงดันทรง แสดงว่าหน้าอกที่เห็นก็ของแท้สินะ น่าจะคัพ D เสียด้วย

แค่คิดหัวใจก็เต้นรัวๆ สองตาจ้องไปยังกางเกงชั้นในของหล่อน โดยเฉพาะตรงเป้ากางเกง เขาจินตนาการว่ามันกำลังโอบอุ้มเนินอูมๆ ของพราวฟ้า คงสวยน่าดู

เหนือนทีกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ตาจ้องเป้ากางเกงชั้นในที่แขวนอยู่ แต่มือเลื่อนลงเบื้องล่าง สองขาขยับไปที่ชักโครก ก่อนที่ชิ้นส่วนมวลกายอันร้อนผ่าวจะถูกควักออกมา เขากัดปากกัดฟัน ก้มมองท่อนเอ็นที่ขึ้นลำตั้งตรง มันอยากเอาจนปวดไปหมด จู่ๆ มันก็แข็งขึ้นมาเพราะกางเกงในของพราวฟ้าแท้ๆ หรือบางทีก็อาจเพราะ เขาเอาแต่หมกตัวอยู่แต่หน้าจอคอมฯ มากเกินไป เขาคงต้องหาเวลาไปปลดปล่อยอย่างพวกผู้ชายบ้าง

“ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”

มือคว้ากางเกงในของพราวฟ้ามาพาดบนลำเอ็น จับมันถูไถขึ้นลง ความเย็นของกางเกงชั้นในที่เปียกช่วยบรรเทาความร้อนระอุของท่อนลำ หัวหยักอันบานเบอะ คล้ายจะบอกเจ้าของว่ามันต้องการอย่างอื่นที่มากกว่ากางเกงชั้นในไร้ชีวิต เขารู้ แต่คงทำได้แต่นี้ ช่วยตัวเองแบบนี้ ให้มันจบๆ ไป

“อา...ซี้ดดด....”

เขาหลับตาพริ้ม มือขวาสาวรูดความเป็นชาย ขึ้นลง ขึ้นและลงอยู่ซ้ำๆ หัวใจเต้นถี่ระรัว หลับตาปี๋ ขบปากล่างไว้แน่น ตอนที่หลับตาลงอย่างนี้ ภาพเนื้อตัวเปียกชุ่มของพราวฟ้าก็โผล่เข้ามาในหัว เรือนร่างอันอวบอัด หน้าอกที่ใหญ่เกินตัว ก้นที่งอนน่าฟาดมือลงสักเผียะ

เนี่ย...ทำไมเขาจำได้แม่นนัก ก็ไม่ได้อยากเอาไปเปรียบกับขวัญข้าว แต่หากจะเปรียบกันแล้ว ความน่าเอาของขวัญข้าว เทียบพราวฟ้าไม่ติดเลย

แต่ไม่...เขาไม่ควรคิดอะไรแบบนี้ ถึงการแต่งงานของเรามันจะไม่เป็นไปในแบบที่เขาต้องการ แต่เขารู้นี่นาว่าเขารักใคร ความรักและเทิดทูน เขาย่อมมีให้ขวัญข้าวเพียงผู้เดียว ฉะนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้ มันก็แค่ความใคร่!

“อ๊า...” เขาเลียปากทั้งกลืนน้ำลายลงคอ ลำคอมันแห้งไปหมด ในหัวมีแต่ภาพหน้าอกหน้าใจของพราวฟ้า นมใหญ่แบบนั้น หัวนมจะสีอะไรนะ ร่องอวบๆ จะฉ่ำแค่ไหน เนินสาวจะนูนหรือแผ่กว้างปานใด

“โอ...ไม่ไหวแล้ว! เธอทำอะไรกับฉัน!”

เสียงสาวรูดท่อนลำดังขึ้นถี่ๆ ท่อนแขนของเหนือนทีเกร็งค้างเพราะการกระทำที่เกิดขึ้นซ้ำๆ เขาสาวเขารูด จนน้ำหล่อลื่นกระเซ็นกระเด็นไป แต่ก็ยังไม่เสร็จ อีกนิดเดียว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูทำเอาเจ้าของท่อนเอ็นใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม

“อาคะ เอ่อ...คือ...พราวลืมเสื้อผ้าในนั้นค่ะ”

“รอก่อน”

“คะ?”

“ฉันยังไม่เสร็จ!”

คนที่ยืนอยู่หน้าประตู แก้มร้อนผ่าว เธอยืนอยู่ตรงนี้สักพักแล้ว และได้ยินคำพูดคำจา ได้ยินเสียงครางกระเส่าที่มันไม่ปกติ

พราวฟ้าถอยไปยืนพิงผนัง เธอน่าจะกลับห้องก่อน แต่เสียงครางของคนในห้องน้ำ ทำให้เธอก้าวขาไม่ออก

นั่นอา...กำลังช่วยตัวเองอยู่ใช่ไหม ถึงจะเป็นสาวบ้านนอก แต่เธอก็ใช้อินเทอร์เน็ตเป็นนะ เธอรู้ว่าผู้หญิงและผู้ชายต้องทำยังไงเวลามีอารมณ์ แล้วอาเหนือน่ะ อาขวัญไม่อยู่ ทำไมอามีอารมณ์ตอนนี้ล่ะ หรือว่า เป็นเพราะเสื้อผ้าที่เธอถอดทิ้งไว้ใช่ไหม

เหนือนทีเร่งจังหวะการสาวรูดลำเอ็น ยิ่งได้ยินเสียงของพราวฟ้ามันยิ่งมีอารมณ์ หล่อนอยู่นอกประตูนี่เอง อยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น หล่อนต้องรู้แน่ว่าเขาทำอะไรอยู่ ยัยเด็กนั่นก็หื่นเหมือนกันนะ ไม่หลบด้วย อยากรู้อยากเห็นไม่น้อยเลย