“ข้าจะรับเจ้าเป็นภรรยา”
“เหลวไหล สิ้นดี !!” บุรุษผู้นั่งนิ่งกล่าววาจาดุดันทันใด “เอ่อ...ท่านยังไม่คิดรับภรรยามิใช่หรือ” พอนึกขึ้นได้จึงปรับน้ำเสียงให้เนิบลง
“ข้าคิดจะรับแล้ว”
“สกุลลั่วของท่าน ย่อมไม่เห็นด้วย”
“สกุลลั่วของข้าตามใจข้า พวกเขาล้วนรักข้า ไม่ว่าบิดา มารดาข้า ล้วนต้องหารให้ข้าแต่งภรรยาทั้งสิ้น ว่าอย่างไรแม่นาง ดูเถิดมือสวยๆ ของเจ้าต้องมาแตกยับ ต่อจากนี้ข้าจะไม่ให้เจ้าทำงานหนัก มีหน้าที่เพียงชี้นิ้วใช้คน เจ้าอยากได้สิ่งใดข้าจะหามาให้ เจ้าตกลงไปอยู่ที่จวนกับข้าเถอะ” การอยากรู้ใจผู้อื่น ย่อมต้องลองใจ บุรุษเจ้าเล่ห์คว้ามือขาวเนียนดั่งหิมะเหมยเยี่ยนอิงมากุมไว้ หงายฝ่ามือนางขึ้น ลูบไล้รอยแตกต่อหน้าคนผู้ตีสีหน้าเคร่งขรึมเข้มงวด
ฟางเจี๋ยเกิงมองการกระทำคนบ้าผู้นี้
“เช่นนั้นข้าไปกับท่านวันนี้เลยดีหรือไม่” นางต้องการทดสอบความรู้สึกคนที่นางชอบ ถ้าเขาชอบนางเช่นที่นางชอบเขา ถ้ารอยจูบนั
