ŞEHNAZ İNCİ
“Yemeğimizi yerdik gün batımını izlerken,
Her ayın doğduğun günü rutini
Selamımı söyle o efendiye
Verecektir benden sana bir hediye.”
Babamın yazdığı şiiri düşünürken ellerimle yüzümü ovaladım. Bu kadar basit olamazdı. Bu kadar basit olması mümkün değildi. Şiirleri sevdiğini bir kere de belli etmese olmuyordu. Ne adamdı! Şahin haklıydı bence. Babam mezarından doğru benimle uğraşmayı yine ihmal etmiyordu. Ben küçükken de böyle bilmece içeren şiirler hazırlar, sonra onları çözmemi beklerdi.
“Yani,” dedi Şahin. “Şiiri anlamak için fazla zekaya gerek yok. Her doğum günü tarihinde nerede yemek yiyiyordunuz?”
Ona sen aptal mısın tarzında küçümseyici bir bakış attım. Babamla her ayın yirmi ikisinde nereye gittiğimizi sadece biz bilmiyorduk ki? Adamları da bilirdi, özellikle Ka
