Poetic Justice

Second Chance

Ang batang lalaki na dinala nang ambulasya sa hospital na duguan ay nag-aagaw buhay. Ang mga doctor sa emergency room ay ginagawa nag lahat para iligtas ang buhay nang bata. Tatlong beses na huminto ang t***k nang puso nang bata. Pero nagawa nilang e-revive ang bata. Sa pang-apat na pagkakataon, tumigil ang t***k nang puso nito. Nag flat line na din ang vitals nito sa monitor. At kahit anong gawin nang mga doctor na CPR hindi na nila magawang e-revive ang batang lalaki. Hanggang sa sumuko na ang mga doctor at tinanggap nalang na talagang hindi na nila maliligtas ang bata.

Anak nang isang Sikat na baseball player ang batang lalaking dinala sa hospital. Nahulog sa mataas na palapag nang stadium ang batang lalaki dahil sa labis na galak habang pinapanood ang ama niya.

Nakakuyom ang kamao nang doctor habang sinasabi ang time of death nang bata. Isang taong gulang lang ito. He suffered severe head injuries dahil sa pagkakahulog. May mga bali ding buto sa katawan nito. Kahit saang anggulo mo tingnan talagang hindi na mabubuhay ang bata. Nakakalungkot lang dahil wala silang nagawa para dito.

Inutusan niya ang mga nurse na puntahana ang magulang nang bata para sabihin ang nangyari. Sinabi din nito na ihanda ang bata para dalhin sa morgue. Nang lalapitan na nila ang katawan nang sanggol. At tatanggalin aparatung nakakabit sa katawan nito. Bigla silang napaigtad nang bilang muling mag register ang vitals nang bata. Unti-unting naging normal ang t***k nang puso nito. At ang isang bagay pang ikinagulat nila ay nang maigalaw nang bata ang kamay niya. Maya-maya ay tinawag nito ang mama niya.

Hintakot silang napatingin sa bata. He was declared dead few minutes ago. Alam nilang patay na ito. Pero paanong bigla nalang itong nabuhay at nakapagsalita. Lahat sila kinilabutan sa nangyari. Natagalan bago sila makakilos at lapitan ang bata. Nang makabawi sila sa pagkagulat agad na iniutos nang doctor na magsagawa nang mga examination sa batang At gamutin agad ang sugat nito sa ulo. Isa pang pinagtataka nila ay ang paghinto nang pag-agus nang dugo sa ulo nito. Kanina lang kahit anong gawin nila hindi tumitila ang pag-agos nang dugo.

Sa examination ginagawa sa bata. Lalo silang nagulat na Nawala ang skull fracture nito na dulot nang pagkakahulog sa stadium. Ang Mga baling buto nito ay walang anomang palatandaan. Walang anomang palatandaan na may nangyaring aksidente dito. Lahat nang doctor na tumingin sa bata ay talagang nagulat sa nangyari.

Hawak nila ang magkaibang results nang CT scans at Xray nang bata at talaang hindi sila makapaniwala sa mga nakikita. Hindi nila alam kung anong nangyari at kung paanong ang isang batang idineklara nilang patay na at may bali-baling buto ay nabuhay without traces of those damages.

****

Patawarin niyo ako. Alam kung Malaki ang kasalanan ko sa inyo.” Wika nang truck driver nang magtungo sina Kristian at Theodore sa presinto kasama ang tatlong anak nito. Kakatapos lang nang libing nang mag-asawang William at Laylah nang makiusap ni Kristian na puntahan ang driver nang truck na nakakulong pa rin sa detention cell nang western police office.

Nakikita ni Kristian ang haggard na itsura nang lalaki. Ang balbas nito sa mukha at ang maiitim na ilalim nang mat ana tila ba walang maayos na tulog. May bindahe din ito sa noo dulot nang sugat nang dumama ang ulo nito sa manibela nang truck nang sumalpok ang sasakyan nito sa kotse nang mga magulang niya. Dead on the spot ang driver nang mga magulang niya habang nadala sa hospital ang ama at ina niya. Ngunit binawian din nang buhay sa loob nang operating room.

Nang Makita niya ang lalaki bigla siyang napakuyom nang kamao. Nagpupuyos ang dibdib niya sa galit. Gusto niyang isumpa ang lalaking umagaw sa buhay nang mga magulang niya sa kanya. Gusto niya itong sumbatan ngunit pinigilan niya ang sarili niya. Sabi noon nang ama niya na huwag magsasalita kung hindi kalmado ang isip niya dahil tiyak na pagsisisihan niya ang mga lalabas sa bibig niya.

Kanina nang papasok sila sa presinto nakasalubong nila ang anak na lalaki nang truck driver. Sa hula ni Kristian ay kasing gulang lang niya ito. Lumuhod ito sa harap nila nang lolo niya at humingi nang tawad at sinabing hindi naman sinasadya nang tatay niya ang nangyari. Sinabi din nitong hindi nila alam kung paano mabubuhay kung makukulong ang kanilang ama. SInabi nitong may mga kapatid itong naghihintay sa ama. At hindi kakayanin nang pamilya nila kung mawawala ang ama nila.

“Sapalagay mo ba maibabalik nang sorry mo ang buhay nang kapatid namin? Kung pwedeng---” wika ni Lucas sa bata na naputol.

“That’s enough.” Wika ni Theodore sa anak at hinawakan ang balikat nito. Saka napatingin kay Kristian na nakatingin sa batang lalaki. Sa murang gulang nito naiintindihan nito ang mga nangyayari. He is keeping it in. Analysing everything alone.

“Alam kung nagiging makasarili ako sa hinihingi ko. Isa lang akong ordinaryong truck driver. May mga anak akong naiwan. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa kanila kung makukulong ako.”

“You should have thought about that. Before driving drunk!” asik ni Rafael.

“Mister.” Biglang wika ni Kristian habang nakakuyom ang kamao. “I am not going to say this because I have forgiven you nor I have forgotten what happen. You may find this absurd since I am just a child.” Wika nang batang lalaki habang mahigpit na nakakuyom nang kamao.

“I think I will not forget this incident in my entire life.” Dagdag pa ni Kristian. “I won’t be able to accept your apology. I won’t say sorry for not forgiving you. I am still in pain with the loss of my parents and you are telling me you also have family who depends on you. Have you also thought about the family of the victims?” wika ni Kristian saka tumingin sa lalaki. Nakita nang lalaki ang matatalim na tingin nang batang si Kristian. He is in range but his eyes still shows a soft spot and mercy. Si Theodore at ang mga anak niya ay nakatingin lang kay Kristian na hindi makapaniwala sa mga naririnig mula sa murang labi nang apo.

“If my Dad is here, I think he will also do the same thing. My parents life was not saved during that accident. If there is a way that I can save another life, I think this will be the right time. Your child is outside, begging for your life. Please treasure your life more. Or your family won’t be able to handle the loss of you. I don’t want a single soul to feel what I felt when I lost them.Treasure them. That is the only way you can atone from what happen. May be next time when we meet again I can already bring myself to forgive you.” Wika ni Kristian at tumalikod. Nakita ni Theodore ang luhang pumatak sa mata nang apo. Ang mga pulis na naroon na nakikinig ay naantig sa sinabi nang batang si Kristian. Hindi lahat nang biktima ganoon ang magiging reaksyon. They would seek revenge to get even. But not this child. Wala pang sampung taon ang batang lalaki. Pero ang mga salitang lumabas sa bibig niya ay para bang hindi mula sa isang batang wala pang sampung taon.

“Lolo sa kotse na po ako maghihintay.” Wika ni Kristian at naglakad papalabas.

“A-all right.” Wika ni Theodore. Saka bumaling sa lalaki at sa mga pulis. “You heard my grandson. Treasure your life more. He is still a child, but he understands life more than us adults can comprehend.” Wika nang matanda.

“You have such a noble grandson Genereal.” Ngumiting wika nang sarhento.

“He was raised with a good heart.” Dagdag pa nang isa.

“Maraming Salamat.” Wika nang lalaki saka lumuhod at nag bow sa matanda at sa tatlong anak nito sabay iyak. Hindi niya inaasahan na marinig ang mga salitang iyon mula sa isang bata. Lalong hindi niya inaasahan na hindi siya mabibigyan nang parusa dahil sa nagawa niya. Kung ibang tao siguro iyon tiyak na gagawin nito ang lahat para makulong siya at hindi na makalabas.

“Tatay!” masiglang wika nang batang lalaki nang lumabas sa presinto ang lalaki kasama nag sarhento. “Anong nangyari? Pinatawad ka ba nila? Hindi ka naba nila ikukulong?” tanong nang batang lalaki.

“Sapalagay ko dapat kang magpasalamat sa young master na iyon.” Wika nang sarhento na itinuro si Kristian na nasa loob nang kotse at nakatingin sa kanila. Nang mapansin nitong nakatingin sila sa kanya biglang inutusan nang matandang lalaki ang driver na paandarin ang sasakyan. Para bang hinihintay lang nang mga ito na lumabas mula sa presinto ang lalaki.

“Mabuti ang puso niya.” Wika nang sarhento.

“Kilala mo ba ang batang iyon? Mukhang magkasing gulang lang kami.” wika nang batang lalaki.

“Apo siya nang isang dating sikat na Police General na si Antonio Guillermo. Langit at lupa ang agwat nang buhay niyo. Magpasalamat ka nalang na hindi niya itinuloy ang kaso sa tatay mo.” Wika pa nito. “Kayo naman, sana magsilbing aral sa inyo ang nangyari hindi lahat nang biktima kasing buti nang batang iyon.” Wika pa nito sa lalaki.

“I’m sorry lolo.” Wika ni Kristian sa kanyang lolo habang pabalik sila sa mansion. Alam niyang gusto nang lolo niya na bigyan nang parusa ni Lalaki kaya lang nang makita niya ang anak nito naisip niyangkapag nakulong ito mahihirapan din ang bata. He would also suffer just like him.

“That was foolish. Alam mo pwede natig siyang ipakulong habangbuhay. But sparing his life. That’s---” wika ni Lucas.

“Tama na Lucas.” Wika nang matanda saka bumalik sa apo. “You did the thing that you feel is right.” Wika ni Theodore at inilagay ang kamay sa ulo nang apo. Ngayong wala na ang mga magulang nito. Sila nalang ang pamilyang meron ito.