Chapter 10
1442 Words
เช้าวันต่อมา…
กีต้าร์นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงโดยมีภาดานอนอยู่ในอ้อมกอด ทั้งสองคนไม่รู้ตัวเลยว่าเข้ามาอยู่ใกล้ชิดกันตอนไหนแต่ดูจากสภาพแล้วเป็นหญิงสาวเองที่ข้ามอาณาเขตมาหาเขาถึงที่
“อื้อออออ”
หญิงสาวบิดตัวไปมาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปโดยรอบและรู้สึกว่ามีอะไรมากอดเอวเธอแน่นก็รีบหันไปมองทันที เมื่อเธอได้สติก็เบิกตากว้างอย่างตกใจเธอใช้มือผลักตัวเขาออกอย่างแรง ชายหนุ่มสะดุ้งอย่างตกใจก่อนจะกลิ้งตกเตียงไปอย่างแรง
“เห้ย!”
ดีที่เขาแข็งแรงมากพอก็เลยยันตัวเองไว้ได้ ไม่อย่างนั้นมีสะโพกเคล็ดเอวเคล็ดกันบ้างแหละ ชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวที่ตอนนี้เอามือปิดหน้าอกของตัวเองมองเขาตาใสแป๋ว
“ทำอะไรของเธอเนี่ย”
“เอ้า… นายมากอดฉันทำไมล่ะ ก็คนมันไม่เคยนอนให้ผู้ชายกอดไงตื่นมาตกใจก็เลยป้องกันตัวเอง ผิดตรงไหน”
เธอทำตาใสแป๋วเหมือนไม่รู้ความผิดของตัวเองเลย ทั้งๆที่เขานอนของเขาอยู่ดีๆแต่เธอเองที่เป็นฝ่ายข้ามมาให้เขากอดเองเพราะว่าบ่นหนาว ทำดีไม่ได้ดีแท้ๆกับคนแบบนี้
“เธอควรดูก่อนว่าตัวเองเป็นคนข้ามมาเองนะ”
“ไม่รู้แหละนายเห็นก็ต้องอุ้มฉันกลับไปนอนที่เดิมสิ คนมันไม่มีสติอ่ะจะไปรู้ได้ยังไง”
เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะพยายามลุกขึ้นและรู้สึกว่ามันดีขึ้นมากกว่าเมื่อวานเยอะเลย กีต้าร์นั่งกอดอกมองหญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่คิดจะไปช่วยเลย เธอเหลือบสายตามองเขาก่อนจะหันไปบ่นทันที
“ไม่มีน้ำใจเลยนะไม่คิดจะมาช่วยกันหน่อยไง”
“ช่วยทำไม ผู้หญิงนิสัยไม่ดีอย่างเธอฉันไม่ช่วยแล้ว ดูแลตัวเองแล้วกัน”
เขาดูโกรธเธอมากลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทิ้งให้เธอยืนงงอยู่ตรงนั้นอย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อ
“อะไรเนี่ย ไอ้คนแล้งน้ำใจ ชิ”
หญิงสาวตะโกนไล่หลังก่อนจะดีดดิ้นไปมาอย่างหงุดหงิด เธอสิต้องเป็นคนโกรธก็เขาเองที่เป็นคนมาวุ่นวายกับเธอก่อน เป็นผู้ชายมากอดผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างเธอมันใช้ได้ที่ไหนกัน
“ไอ้บ้าเอ้ย กรี๊ดดดด”
เธอกรีดร้องออกมาก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ดีนะที่มันดีขึ้นมาบ้างสงสัยเพราะฤทธิ์ยาแหละแต่ถ้าเธอไม่ใช้แรงเดินมากมันก็จะหายเร็วกว่า
กีต้าร์เดินกลับเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ อยู่ๆก็โดนผลักลงเตียงนี่ถ้าเกิดว่าเธอไม่ได้ป่วยก็คงใช้เท้าถีบเขาไปแล้ว
“ยัยแสบเอ้ย คอยดูเถอะจะโกรธให้หนักเลย”
เขาบ่นออกมาก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงาน ส่วนหญิงสาวก็คงจะขอลางานไปเรียบร้อยและผู้จัดการเค้าคงรู้แหละคุยกันขนาดนั้นน่าหมั่นไส้ชะมัด เป็นถึงลูกสาวเจ้าของโรงแรมมีสาขาทั่วประเทศเลือกจะคุยระดับผู้จัดการสงสัยจะบ้าจริง ถ้าพ่อเธอรู้คงโดนด่าเพราะเห็นสอนลูกมาตลอดถ้าจะมีแฟนหาที่สามารถต่อยอดธุรกิจที่บ้านได้ ไม่ใช่จะคบกับใครก็ได้ซึ่งคุณพ่อเขาก็สอนมาแบบนี้เหมือนกัน
และเมื่อเตรียมของทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็ถือกุญแจรถพร้อมกับกระเป๋าสะพายเดินออกไปจากห้องพักจากนั้นก็เดินมาหน้าล็อบบี้เพื่อสั่งอาหารให้ผู้หญิงใจร้าย ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธแต่ก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดจะปล่อยให้ลำบากมาสั่งข้าวเอง
“อาหารเช้าชุดหนึ่งที่ห้องของคุณภาดานะครับ ขอผลไม้ด้วยก็ดี แล้วก็ช่วงเที่ยงด้วยเพราะว่าเธอหยุดงานวันนี้ บอกเธอทานยาด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะคุณกีต้าร์เดี๋ยวให้พนักงานจัดการให้ค่ะ”
“งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ”
เขายิ้มให้ทุกคนก่อนจะสวมแว่นตาแล้วเดินออกไปทันที พนักงานสาวๆร้องกรี๊ดออกมาอย่างหลงไหล เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ได้หล่อมากถึงขั้นพระเอกแต่ว่ารูปร่างและภาพลักษณ์ของเขาดูเท่ห์มาก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูดีไปเสียหมดแถมที่บ้านยังทำธุรกิจอีกใครได้เป็นสามีคนโชคดีตลอดชีวิต
“ทำไมฉันถึงไม่เกิดเร็วกว่านี้นะ”
“โอ๊ยป้า ยังคลั่งรักเด็กอีกเหรอ”
“ก็เด็กมันน่ากินอ่ะ”
สาวๆคุยกันคิกคักอย่างสนุกไม่ลืมที่จะโทรศัพท์ไปสั่งอาหารให้หญิงสาวที่ห้องพัก ภาดาที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มานั่งกดโทรศัพท์เล่นที่โซฟากำลังคิดว่าจะโทรไปสั่งอาหารเที่ยงๆเพราะตอนนี้ยังไม่หิวเท่าไหร่
เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นเธอหันไปมองอย่างสงสัยก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเดินช้าๆออกไปเปิดประตู เป็นพนักงานที่เอาอาหารมาส่งให้
“ภาดาไม่ได้สั่งนะคะ”
“คุณกีต้าร์สั่งให้ครับ บอกว่าทานยาด้วย”
พนักงานยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะยกถาดอาหารไปวางให้เธอบนโต๊ะที่เดิม เธอเอ่ยขอบคุณก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนสั่งอาหารให้คงเพราะเป็นห่วงแหละ
“แล้วทำเป็นโกรธแต่ก็ยังสั่งอาหารมาให้ ชิ! ระวังกลืนน้ำลายตัวเองล่ะ”
เธออมยิ้มแก้มปริก่อนจะเดินมานั่งลงที่โซฟาจากนั้นก็หยิบนั่นกินนี่อย่างเอร็ดอร่อย ไม่ลืมที่จะกินยาตามที่หมอสั่งไม่งั้นเธอเองที่จะไม่หายสักที
ตลอดทั้งวันกีต้าร์ได้ลงมือเข้าครัวพร้อมกับเชฟวี่ เขาสนุกกับการทำอาหารมากและชื่นชอบในรสมือของเชฟระดับโลกเช่นเขาเสมอ
“หอมมากเลยครับเชฟ”
“เห็นใช่มั้ยว่าผมใส่อะไรลงไปบ้าง”
“เห็นครับ”
“งั้นลองทำดู ผมว่ามันจะออกมาดีในสไตล์ของคุณนะ”
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะลองทำตามเมนูของเชฟวี่ซึ่งมันออกมาดีมากถึงแม้ว่ารสชาติมันจะไม่เหมือนที่เขาทำแต่ว่ามันออกมาใกล้เคียงและเป็นสไตล์ในแบบของเขา
ภาดาที่นั่งมองนาฬิกาเป็นเวลาเกือบห้าโมงซึ่งเป็นเวลาเลิกงานแล้วแต่ทำไมกีต้าร์ยังไม่กลับมาถึงห้องสักที เธอกดโทรศัพท์โทรไปหาชายหนุ่มเขาเห็นเบอร์โทรเข้ามาก็กดรับสายพร้อมกับน้ำเสียงเย็นชา
“ว่าไง”
(นายอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่กลับมา นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วฉันหิวข้าวแล้วนะ)
“อะไรของเธอเนี่ย หิวก็สั่งพนักงานให้เอามาส่งสิโทรมาหาฉันจะได้กินมั้ย”
เขาเกาหัวอย่างมึนงงไม่เข้าใจในการกระทำของเธอมาก หญิงสาวไม่รู้ไม่สนใจเพราะตอนนี้เธอโมโหหิวและเขาจะต้องรีบกลับมาเท่านั้น
(รีบกลับมาเลยนะตอนนี้เลย นี่มันจะห้าโมงแล้วเดินทางมาถึงโรงแรมมันสิบนาทีเอง)
“รถมันติดมั้ยล่ะ”
(ติดอะไรเมื่อวานไม่เห็นติดเลย โกหกบาปนะ)
“เมื่อวานไปส่งเธอที่โรงพยาบาลป่ะคนละเส้นทางเลยมั้ย”
เขาถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า กำลังเล่นจับผิดอะไรอยู่แล้วมาทำกับเขาที่เพิ่งทำงานมาเหนื่อยๆ เฮ้อ!
(ไม่รู้แหละนายแอบแวะไปไหนไปส่งใครมา สารภาพมาเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันจะฟ้องแม่นาย)
“นี่เธอเป็นเพื่อนหรือเป็นเมียวะเนี่ย บ่นๆๆตามจิกอย่างกับเมียหลวง”
(เมียหลวงเค้าใช้กับผู้ชายที่มีเมียน้อย อ่อ ลืมไปนายมันเป็นไอ้คนเจ้าชู้นี่นาเอาไม่เลือก ชิ!)
หญิงสาวกดวางสายก่อนจะกอดอกทำหน้างอง้ำอยู่บนโซฟา อารมณ์โมโหหิวของเธอมันรุนแรงจนใครก็คาดไม่ถึงและกีต้าร์รู้ดีเพราะเคยเจอบ่อย
“โมโหหิวแน่เลยแบบนี้ เฮ้อ! เหมือนเมียเข้าไปทุกวัน แม่งเอ้ย!”
- Writer
