Chapter 2
1337 Words
กีต้าร์กอดคอภาดาเดินออกมาจากหน้าล็อบบี้ตรงออกมาที่รถ พอลับสายตาคนหญิงสาวก็กระทุ้งข้อศอกใส่เขาทันที ชายหนุ่มนิ่วหน้าเล็กน้อยนั่นทำให้เธอยิ้มชอบใจมาก
“สมน้ำหน้ากล้ามากเลยนะที่มาถึงเนื้อถึงตัวฉันแถมยังพูดจาไม่เข้าหูอีก”
“เรื่องมากจริงๆ ขึ้นรถได้แล้วจะพาไปกินข้าว”
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเรียบเขายังกุมหน้าท้องตัวเองอยู่เพราะยังรู้สึกจุกกับสิ่งที่หญิงสาวทำอยู่ ภาดาเชิดหน้าใส่ชายหนุ่มก่อนจะเดินขึ้นรถไปในทันที กีต้าร์ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปจากโรงแรม
“ไม่ได้อยากมาหรอกนะแต่ว่ามันหิว จริงๆกินที่โรงแรมก็ได้ป่ะไม่เห็นจะต้องออกมาเลย”
“ร้านฉันอร่อยกว่าโรงแรมเธออีก ไปกินที่ห้างดีกว่า”
“โรงแรมฉันอร่อยกว่ายะ”
สองคนไม่มีใครยอมใครโดยเฉพาะภาดาเธอไม่อยากแพ้กีต้าร์ แต่ยิ่งเธอตอบโต้หรือสู้เขาทีไรก็แพ้ทุกทีโชคชะตาไม่เข้าข้างเธอเลยสักนิด
“เออ ตามนั้น…”
หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที เธอมองไปโดยรอบอย่างแปลกตา นานๆจะได้มาเที่ยวแบบนี้มีมันก็สนุกไปอีกแบบหนึ่งนะ ปกติก็อยู่กับครอบครัวไม่ค่อยออกมาขับรถเล่นแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกสดชื่นอารมณ์ดีมาก
และเมื่อมาถึงที่ห้างสรรพสินค้ากีต้าร์ก็พาหญิงสาวเข้าไปในร้านอาหารของตัวเอง เธอทักทายพนักงานทุกคนก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ
“รอตรงนี้ล่ะเดี๋ยวไปทำอาหารมาให้”
“มันจะอร่อยรึเปล่าเหอะ ให้เชฟทำดีกว่านายเยอะ”
ขอแค่ให้ได้แขวะชายหนุ่มบ้างเธอก็อารมณ์ดีแล้ว ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แกใจก็เถอะว่าเขาทำอาหารอร่อยและบางเมนูเป็นคนคิดค้นเองด้วย และครั้งนี้คงมีเมนูแปลกๆมาให้กินแหละซึ่งก็ชอบแต่ว่าต้องวางตัวนิดหนึ่ง
“หึ…”
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เดินเข้ามาในห้องครัวก็ทักทายพนักงานทุกคนอย่างเป็นมิตร เขาจะรู้จักพนักงานแทบทุกสาขาเพราะตามคุณพ่อมาตลอดตั้งแต่เด็ก
“สวัสดีครับทุกคน ผมขอยืมครัวหน่อยพอดีว่าจะทำอาหารให้คนเรื่องมากกิน”
“ตามสบายเลยครับคุณกีต้าร์ ให้ช่วยเหลืออะไรบอกได้เลยนะครับ”
“ขอบคุณมากนะครับ”
เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินไปสวมผ้ากันเปื้อนจากนั้นก็ลงมือทำเมนูใหม่ที่ทดลองทำที่บ้านไปให้ภาดาช่วยชิม ถ้ามันอร่อยก็จะนำมาวางขายในร้านแต่ถ้าผิดพลาดตรงไหนจะได้ปรับแก้
กีต้าร์ลงมือทำอย่างตั้งใจมาก ทุกครั้งที่เขาทำอาหารจะมีสมาธิและเพลินกับสิ่งที่เขาชอบ ใช้เวลาไม่นานก็จัดจานเสร็จตกแต่งให้สวยงามตามสไตล์ของเขา
“หน้าตาดีมากเลยครับคุณกีต้าร์ อย่าบอกนะว่าเมนูใหม่”
“ผมกำลังทดลองสูตรอยู่ครับ อันนี้เชฟกับคนอื่นๆช่วยผมชิมหน่อยนะครับเดี๋ยวจะมาฟังคอมเมนท์”
“ได้เลยครับ”
เขาถืออีกจานเดินออกไปข้างนอกวางลงตรงหน้าภาดาก่อนจะนั่งลงตรงข้ามแล้วผายมือเชิญให้เธอลองชิมดู
“ชิมดูสิ”
“หน้าตาก็งั้นๆอ่ะ”
ภาดาเบะปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะลองชิมเมนูตรงหน้า แค่คำแรกที่เข้าปากเธอก็ร้องว้าวออกมาทันที นอกจากทำอาหารอร่อยมากก็ไม่มีอะไรดีแล้วสำหรับเธอ หมอนี่มันพรสวรรค์ตั้งแต่เกิดจริงๆ ไม่เสียแรงที่บ้านเปิดร้านอาหารมีสาขามากมาย
“เป็นไงรสชาติเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีอ่ะ”
“ถามว่ารสชาติเป็นยังไงบ้างจ้ะ”
เขาลุ้นมากว่าหญิงสาวจะคอมเมนท์ไปในทิศทางไหน ภาดาตักชิมอีกคำก่อนจะเริ่มบรรยายในสิ่งที่เธอลิ้มรสชาติมา
“แซลมอนหอมมาก คือมันมีความเปรี้ยวของเลมอนแต่มันไม่เปรี้ยวมากอ่ะแล้วมันมีอะไรสักอย่างที่มันละลายในปาก คือมันดีมากเลยอันนี้ฉันชอบกินมาก ตัวแซลมอนคือนุ่มกัดเข้าไปแล้วมันแบบหนึบๆอ่ะ ส่วนซอสก็หอมหวานมากแต่นายให้น้อยจังอันนี้ไม่ผ่านนะ รวมๆงั้นๆแหละไม่ได้อร่อยเท่าไหร่”
เธอปิดท้ายด้วยคำว่าไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่แต่กินไม่หยุดและเพียงแค่แป๊บเดียวก็หมดและนั่นทำให้ชายหนุ่มอดขำไม่ได้ ก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้คำพูดดีๆจากเธอแต่ฟังจากที่บรรยายถือว่าผ่านเลยแหละ
“เอาอีกมั้ย”
“เอา! เอ่อ…”
เธอรีบตอบรับทันทีแต่ก็ต้องเอามือปิดปากไว้เพราะเดี๋ยวเขาจะรูว่าเธอชอบกินเมนูของเขา กีต้าร์อมยิ้มเท้าคางมองเธอยักคิ้วใส่อย่างกวนประสาท หญิงสาวจึงต้องรีบแก้ตัวพัลวัน
“หมายถึงว่าฉันไม่อิ่มก็นายให้น้อยอ่ะ แล้วคือเดินทางมาเหนื่อยมากแล้วมันหิวเข้าใจป่ะ แล้วมันแบบ…”
“พอๆเข้าใจแล้ว รอเนี่ยแหละเดี๋ยวไปทำเมนูใหม่มาให้”
เขาลุกขึ้นกลับไปเข้าครัวก่อนจะลงมือทำของโปรดของภาดา ถามว่าเขารู้ได้ยังไงก็เพราะเธอชอบไปอ้อนพ่อของเขาทำให้ตลอดเวลาที่เธอตามคุณแม่ไปเที่ยวหาที่บ้าน และไม่นานเขาก็ทำเสร็จสองอย่างชายหนุ่มถือออกไปทั้งสองจานก่อนจะวางลงตรงหน้าเธอ
“อ่ะกินสิ”
ภาดายิ้มกว้างออกมาก่อนจะตักกินอย่างเอร็ดอร่อย เธอนิ่วหน้ามองชายหนุ่มที่เอาแต่เท่าคางมองหน้าเธอไม่ยอมกินข้าวทั้งที่เขาเป็นคนชวนเธอออกมาเอง
“นายไม่กินล่ะ”
“เธอกินเถอะฉันเห็นเธอกินก็อิ่มแล้วป่ะ ผู้หญิงอะไรกินโคตรเก่งเลย”
“แต่ไม่อ้วนนะคะเพราะระบบเผาผลาญดีมาก แล้วฉันก็ออกกำลังกายตลอด”
เธอยิ้มออกมาอย่างภูมิใจก่อนจะจิ้มอาหารแล้วยื่นไปตรงหน้าเขา
“อ่ะแบ่งให้กินนิดหนึ่งเดียวจะหาว่าฉันใจดำกินคนเดียวไม่แบ่งใคร”
“โอ้… เพิ่งเคยเห็นพาเจ๊งมีน้ำใจแหะ”
เขายิ้มออกมาขำๆก่อนจะอ้าปากงับอาหารตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวง้างมือขึ้นพร้อมด้วยใบหน้าดุก่อนจะเอ่ยเสียงจริงจัง
“เดี๋ยวนายจะโดนดี ฉันเป็นคนมีน้ำใจมากแต่ก็ทำเฉพาะกับคนดีๆอ่ะ คนเลวๆทำไมฉันจะต้องมีน้ำใจให้ด้วยจริงป่ะ”
“หลอกด่าเฉย…”
เขายื่นมือไปผลักหน้าผากหญิงสาวอย่างหมั่นไส้ เธอเอามือปัดออกก่อนจะยื่นมือไปผลักหน้าผากเขาเช่นกันแลกกันหมัดต่อหมัดไปเลย
“โอ๊ย เจ็บนะเว้ย”
“ฉันไม่เจ็บไง มาเด่ๆ คิดว่าฉันจะรอให้นายทำฝ่ายเดียวไง…”
ทั้งสองคนเอามือดันกันไปมาและตอนนี้โต๊ะอาหารกลายเป็นสนามรบของทั้งคู่ไปแล้ว กีต้าร์ถือส้อมมาแย่งกับข้าวหญิงสาวกินส่วนเธอก็พยายามเอามือกันไว้ไม่ให้เขาแย่ง และมันก็เป็นเช่นนี้เสมอไม่มีทางที่ทั้งสองคนก็ญาติดีด้วยกันได้นาน….
“กินด้วยดิทำมาตั้งเยอะ”
“อยากกินไปทำเองดิ มาแย่งมาทำ”
“ขี้งก! ทำให้กินฟรียังจะงกอีก”
เขาแยกเขี้ยวใส่หญิงสาวและยังพยายามแย่งกินไม่หยุด ภาดาแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะตักกินอย่างเอร็ดอร่อย
“จ่ายก็ได้บ้านรวยโว๊ยยยยย”
- Writer
