CARELESS ATTRACTION: (CARELESS TRILOGY 1)

STEVEN SEGOVIA

ASTRA

“Wow! So you're the Dean that Tita, Maris said to me.” bungad sa akin ni Steven ng kakapasok ko palang ng aking opisina.

Alam kong hinihintay niya ako dahil sinabi kanina sa akin ni Lexie. Kinumpirma ko nga base sa CCTV na nasa office ko at hindi nga ako nagkamali. It's been two years since the last time we saw each other.

Ngumiti ako bago sinalubong siyang papunta sa aking kinatatayuan. He kissed me on my cheeks as a greetings. Bilang pag galang gano'n din ang inasal ko.

Bumalik siya sa kanyang kina-uupuan. Ako naman ay tumungo narin sa aking swivel chair. Lexie came and land a drinks for us.

“So ikaw ang tinutukoy ni Mrs. Choi.?” diretso kong tanong sa kanya. I sip my juice while Steven sip his coffee.

“Uhuh? She is my Aunt at ang sabi niya sa'kin malaki daw ang pagkahanga niya sa'yo about running your business.” kuwento niya. Napanguso ako dahil mukhang bino-bola lang ako nito. I know Steven for a long time but to see him personally without any hesitation to came up kahit alam niyang malaki ang atraso niya sa akin noon it makes me suspicious.

Feeling ko may play siya but to say that Mrs. Choi is her Aunt makes my suspicious go to 50/50.

“So what's your deal?” diretso kong tanong sa kanya. Ayaw kong patagalin pa dahil we know each other. Alam niya kung gaano ako ka straight to point at alam ko rin naman kung gaano siya ka playful kahit saang anggulo.

He sip his coffee one more time. His stares at me make me feel that he is the mischievous one like the old him.

Ngumuso siya na tila nag-iisip ng sasabihin.

Inip akong naghihintay ng kanyang sagot kaya uminom ulit ako ng juice.

“Auntie Maris wants me to be your business partner, Dean. Instead of her why not me?” mayabang niyang sabi. Napatawa ako ng mahina bago siya ulit tinignan.

Knowing Steven hindi ko naman talaga maiitanggi na maipluwensiya siya. Ngayon ko lang din nalaman na pamangkin pala siya ng isang sikat na business woman.

We're in the same field at kung papayag ako sa gusto niya why not. Walang mawawala total kilala naman siyang tao. Kahit wala kaming koneksyon sa nag daan ng ilang taon palagi ko naman nakikita at nababalitaan kung paano pinupuri at kinikilalala ang pangalan niya. Yes, I know. Pilyuhin siya noon pero lion siya pagdating sa trabaho niya.

“Then we are.” sambit ko sabay tayo para ilahad ang aking isang kamay.

“Great!” bulas niya sabay tayo din at lumapit sa puwesto ko to make shake hands.

“Sana kung gano'n kalang din kadali ligawan, Dean.” walang paligoy-ligoy niyang sabi na kaagad ko namang pagtanggal ng aking kamay na hawak niya. His serious stares makes me shiver. Hindi ako sanay na nag si-seryoso siya kaya biglang kumabog ng mabilis ang aking dib-dib.

“Talagang naiisingit mo parin yang panliligaw ano?” natatawa kong saad sa kanya. Bigla siyang napatawa at napakagat sa kanyang ibabang labi. Hindi ko alam kung dahilan niya lang 'yon para akitin ako pero alam ko naman na sapul ay gawain na niya iyon! Ibinaling ko sa aking inumin ang aking mga mata dahil tila bigla akong na uhaw.

Umupo ako at sumimsim ng juice.

“I know what you've been through, Dean. Kilala kang tao kaya kahit hindi man tayo nagkikita alam ko ang nangyari sa'yo. Kung sana...ako nalang.” seryoso niyang sabi.

“Kailan ka pa natutong mag seryoso, Stev?” natatawa kong sabi sa kanya. Yes I know. Kalat sa buong bansa ang nangyari sa amin ni Jay at dahil ayaw kong mag paapekto ngayon kaya kung saan ko nalang iligaw ang usapan namin.

Siguro kung hindi lang siya pilyuhin noon tiyak naging kami na kaso wala eh, my careless eyes destined to someone--na hindi rin pala ako kayang panindigan. Akala ko magaling mag pana si kupido, hindi rin pala. Akala ko si bathala na ang pinakamagaling na nag ru-rule sa mundong ibabaw para itugma ako sa taong tanggap ang halaga ko 'yon pala hindi rin.

Ako at ako parin pala talaga ang makakadikta ng sarili kong kapalaran. Ako parin pala ang masusunod at mas lalong sarili ko rin pala ang pagkakatiwalaan ko pagdating sa nararamdaman ko.

I was hurt many times. May araw pang gusto ko nalang tapusin ang buhay ko dahil lamang sa mga kabiguan na dinulot niya sa'kin but I was wrong! Dapat pala huwag gano'n. Oo nasaktan niya ako pero hindi sapat na tapusin ko ang buhay ko. Hindi sapat na mag mumok lang ako dahil sa pang-iiwan niya. No, not that!

Instead, ginawa kong motivation ang mga sakit na dinulot niya sa'kin to be a better person right now. Kung ano ako ngayon, dahil 'yon sa kanya! Hurting me made me stronger and I achieved my goals dahil ginawa ko siyang leksyon habang nakikipagdigmaan ako sa iniwan niyang masalimoot na mundo para sa akin.

It's been five months already since I was hurt.

Ngayon, hindi na ako nasasaktan. Hindi narin ako naaapektuhan sa tuwing sumasagi siya sa alala ko. May mga naririnig akong balita tungkol sa mga nakikitang bangkay sa kung saan pero hindi na katulad ng dati na apektado ako ng matindi. Na nag ta-tantrums agad dahil iniisip ko na baka siya 'yong namatay. Na what if siya 'yong palutang-lutang sa tubig dagat. Ngayon nakukuha ko nang baliwalain ang mga ganyang bagay at balita. Napapatawa nalang ako dahil paki ko ba kung siya man 'yon? Paki ko ba kung patay na siya.

“Cheers to our achievements, Love. I'm so proud of you, Dean. Walang katumbas ang paghanga ko sa'yo.” malambing na papuri at saad sa'kin ni Steven ng idaos namin ang succesfull deal na..nai-close namin kanina.

Isang Japanese Furniture shop kasi ang umangkat sa amin at hindi na nag dalawang-isip pa na tanggapin ang deal namin. For us it's our sucess.

“Congratulations to the both of us, Love. I'm so proud of you too.” malambing ko ring bati kay Steven habang nakikipag-untugan ng baso sa kanya at sa mga kasamahan namin.

We enjoyed the whole night celebrating our success. Chit-chats with friends and some colleagues.

It's been a months na rin simula ng sinagot ko si Steven. Walang halong kaplastikan ang pagkagusto ko sa kanya.

Hindi siya tumigil ng panliligaw sa akin hanggang sa namalayan ko nalang na unti-unti narin akong nagkakagusto sa kanya.

Akala ko no'ng una trip niya lang pero no'ng nagtagal na doon ko napatunayan na sincere talaga siya sa feelings niya para sa akin. I doubted his feeling so many times pero mali ako dahil bawat pakita niya na mahalaga ako doon ko napatunayan na I was fell in love with him. He cares me and he loves me. Tanggap niya ang ugali kong ma-attitude. Ang halaga ko ang palagi niyang iniisip kaya kahit may mga pagkakataong sinusubukan kong baliwalain ang presenya niya kaso mas pinipilit ng puso ko na tanggapin siya and look, we are happily in love.