CARELESS ATTRACTION: (CARELESS TRILOGY 1)

SLEEPING PILLS

ASTRA

“Dean?” untag sa akin ni Lexie ng makita niya akong tulala habang kaharap ang aking laptop. Agad din naman akong bumaling sa kanyang table. Inimustra niya sa'kin ang laptop niya upang sabihin na may sinend siyang email sa'kin. I nodded to her bago hinarap ulit ang aking laptop.

I saw that ten plus na pala ang sinend niya sa akin. Hindi ko man lang narinig ang notifications dahil kakaisip ng nakita ko kahapon.

Kagabi halos madaling araw na ako nakatulog dahil sa kakaisip kay Jay! Kundi uminom pa ako ng sleeping pills para lamang tuluyang makatulog. It's hard for me to go on to sleep while my mind and body doesn't click. Gabi-gabi nalang akong napapatitig sa kawalan at namamalayan ko nalang na umaagos na pala ang luha ko. And by that umaatake na agad ang emotion kong hindi ma awat-awat.

“Dean, you have a meeting later around 1 to 3 o'clock at Ayala Mall. Doon gusto ni Mrs. Choi kaya hindi narin ako nakatanggi.” imporma sa akin ni Lexie ng lumapit siya sa'kin para papirmahan ang mga papelis.

“It's okay.” tipid akong ngumiti sa kanya pero alam ko pagdating kay Lexie hindi siya kumbinsido. Alam niyang simula no'ng hindi sumipot si Jay sa kasal namin ay naging hate ko lahat ng mga lugar na malimit naming puntahan noon. And as long as kaya niyang limitihan ang pag punta ko sa mga lugar na memoryado sa nakaraan ko ay gagawin niya. Even without my consent she will do what she knows will not hurt me. And she is the secretary that I always thanked to God. Lexie is one of a kind.

“By the way, Lex. You can go home early later kapag naka-alis na ako.” imporma ko sa kanya pero sa halip na masiyahan siya tinignan niya lang ako ng walang emosyon.

“Hindi ba ako sasama sa'yo sa meeting?” aniya. Umiling-iling ako habang pasimpleng ngumingiti.

“Huwag na. Mrs. Choi is easy to deal with kaya kahit ako nalang ang pumunta—”

“Pero ma aga pa para sa paglabas ko. Sasamahan nalang kita,” giit niya na tila wala narin akong lusot. I heaved out a sigh and then nodded to her as my answer. She smiled and by that alam kong binilinan siya nina Kuya. Hindi ko lang alam kung sino sa dalawa dahil si Kuya Sirius naman ay nasa business trip parin hanggang ngayon.

Bago mag 1 PM nasa Ayala Mall na kami. I always prefer to be early than to my client dahil ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay yoong ako ang hihintayin. This is my habbit since I started this work.

“Lex, pakilabas naman ng mga designs may titignan lang ako to make it sure.” paki-usap ko kay Lexie while focusing into my phone dahil nag txt si Dad.

Ibinigay din naman agad sa'kin ni Lexie ang folder kung saan naroroon lahat ang mga samples designs namin.

By the way. I'm running a business of refurbishing furnitures. May factory ako itinayo sa Cebu at may isang daan akong taohan na nag ma-manage doon. May mga kilalang designers din ako na low-key lang pero para sa akin lamang ang kaalaman pagdating sa pag di-disenyo ng iba't-ibang klase ng mga furnitures. We also export a large number of Furniture's abroad.

We took a half hour bago natapos ang meeting namin ni Mrs. Choi. Like I said earlier she is easy to deal with. Pero... napapa-isip ako ng sabihin niya sa akin na may isang tao daw siya na ipapadala to be my business partners instead of her.

Napag-usapan kasi namin at diniretso niya ako na gusto niyang umangkat ng mga produkto sa akin but in one condition.

Madali naman akong kausap and I agreed to her. She is my client since I was starting my business kaya wala akong dahilan na pahindian.

Wala pang alas dos ng matapos kami kaya napagpasyahang kong umikot muna ng ilang oras sa Mall bago umuwi ng Mansion.

Nanantili sa tabi ko Lexie hanggang sa nabili ko na lahat ang mga gusto kong bilhin.

Tamang alas singko ng hapon ng makarating ako sa Mansion. Isinama ko na muna si Lexie para makakain bago ko siya ipahatid sa kanilang bahay.

“Hi, Dad, Mom.” nakangiting bati ko Daddy at Mommy na naghihintay sa akin habang nakatayo sa labas ng pintuan. They hugged me tight na para bang hindi nila ako nakita ng buong linggo. I feel them.

“How are you, my Dean?” malambing na tanong sa akin ni Dad. And like I always said I'm perfectly okay. As if the inside of me was still okay.

“I'm good, Dad.” nakangiting saad ko.

I know they are not convinced about my answer kung kaya't pilit nalang akong ngumiti sa kanila habang ibinababa ang mga dala kong pasalubong sa kanila.

Pagkatapos ng aming salo-salo, kwentuhan lang kami about business. They asked how my business running. For me, it's good naman. It is becoming strong and developing even though I sometimes lose myself a little kaya sa halip nabubuo ang focus marahil nabubuwag.

Pinahatid ko na si Lexie sa driver namin dahil dito ako ngayon pinapatulog ni Dad at Mom. I have no choice but to accept their favor.

Kuya Caelum is now in his room at sina Mom at Dad naman ay pumasok narin sa kanilang kuwarto.

Me? Heto, mag-isang naka-upo sa labas ng balkonahe ng aking kuwarto habang naka-upo. Nakataas ang mga paa dahilan para yakapin ko ang aking mga binti habang pilit na iniintindi ang bawat lyrics ng kantang tumutugtog ngayon sa speaker ko.

Lagi nalang ganito

Isipan ay gulong gulo

Lagi nalang nabibigo

Ngunit ikaw pa rin sigaw ng puso

Ilang liham na ang sinulat sayo

Ilang luha na rin ang natuyo

Kailan kaya muling makakatawang

Hindi ko pinipilit walang lungkot na sumisilip

Kailan kaya muling makakamit

Ang iyong yakap at halik nang hindi sa panaginip

Kailan

Kailan

Kailan ang dating tayo

Kung ano man ang totoo

Isip man ay litong lito

Handang handa akong sumalo

Pagkat ikaw pa rin sigaw ng puso

Ilang awit na ang inalay sayo

Ilang luha na rin ang natuyo

Kailan kaya muling makakatawang (kailan kaya muling)

Hindi ko pinipilit walang lungkot na sumisilip (kailan kaya)

Kailan kaya muling makakamit (kailan kaya muling)

Ang iyong yakap at halik ng hindi sa panaginip

Kailan (kailan)

Kailan (kailan)

Kailan (kailan) kailaan

Kailan ang dating

Kailan kaya muling matatamasang

Ikaw ay makasama at sabay tayong kakanta

Kailan kaya muling mararanasan

Sa pagdilat ng mata ika'y hindi lang ala-ala

Napasinghap ako ng maramdaman ang mainit na likidong dumaloy sa aking pisngi at doon ko lang napagtanto na umiiyak na pala ako dahil sa tugtog na pinapakinggan ko.

I can't stop the tears over flowing in my face kung kaya't hinayaan ko nalang na umagos ng umagos habang kinakahabagan ko ang aking sarili. I feel I'm home dahil andito ako sa Mansion namin kasama ang pamilya ko but I can't deny not feeling like there's still something missing in my system. The feeling that he is the only one missing to complete that puzzle in my entire system.

I calm my self as if there's nothing emotional happened to me right now. I sob but it was a little bit. Mapait akong ngumiti habang nakatingin sa kawalan. My tears already dried by my hands. Pero maya-maya lang ay namumuo na ulit ang mga luha ko kaya ang ginawa ko tumingala ako para pa ampatin but it was too late dahil kusa na naman silang umagos!

Hindi ko alam kung anong nangyayari ngayon sa akin at ayaw kong umabot na naman ako sa punto na iiyak na naman ng iiyak sa kung saang parte ng aking kuwarto.

Ang ginawa ko mabilis akong pumasok sa loob at hinanap ang sleeping pills sa aking bag. I take two tab's saka uminom ng tubig at agad na humiga. A seconds passed hanggang sa napapikit nalang ako at nawalan na ng ulirat.