เวลาผันผ่านมาเรียมเรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง อย่างที่เขมิกาเคยคาดหวังเอาไว้และเธอก็ไม่เคยทำให้มารดาผิดหวังเลยสักครั้ง แต่เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง ที่รูปข้างฝาใส่กรอบรับปริญญานั้นไม่มีเขมิกามารดาผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเธอในวันนี้ มาเรียมนั่งมองไปที่รูปของเธอที่ได้ให้ช่างภาพนั้นใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์กราฟิก ตัดต่อรูปของเธอกับมารดา ให้อยู่ในเฟรมเดียวกันกับรูปใส่ชุดครุยรับปริญญาอีกใบ แม้ว่าภาพของมารดาจะไม่เหมือนกับตัวเป็นเป็นที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้มาเรียมรู้สึกดีไม่น้อยเลยที่ในรูปความสำเร็จจบการศึกษาของเธอนั้น มีมารดาอยู่ในภาพอันน่าภูมิใจของเธอด้วย
"แม่กำลังจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศมาเรียมอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วนะ" คำบอกเล่าของแม่ลัลนาทำให้มาเรียมรู้สึกใจหาย ถ้าหากว่าเธอต้องย้ายออกไปจากที่นี่ ความทรงจำทั้งหมดที่มีเรื่องราวของแม่เขมิกาก็คงต้องเก็บไว้ เพียงแค่ภายในใจตลอด
