Chapter 10
ลืมมันไปเถอะนะที่รัก (2)
การที่ภัทรนนท์เดินย้อนกลับมาทำให้สายตาทุกคู่หันไปมอง...ภัทรนนท์เห็นว่าไร้เงามารดาที่โต๊ะอาหาร เขาปรี่เข้าไปเอ่ยความประสงค์กับเจ้าของบีเอ็มทันที
"เฮีย วันนี้แลกรถกันใช้นะ เอาพอร์ชไปขับเล่นๆ หนึ่งวัน"
"หืม..."
ไม่ใช่แค่ตะวันวาดที่งง ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นต่างก็งงไม่แพ้กัน
"เดี๋ยวนะ นิสัยแบบนี้ทำไมรู้สึกคุ้นๆ เอารถชาวบ้านไปทำอะไรสักอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ มึงคุ้นมั้ยวะไอ้วุธ"
ศราวุธหัวเราะออกมา เขาเห็นด้วยกับพีรพลว่ามีคนบางคนแถวๆ นี้เคยทำ ไม่คิดเลยว่าจะติดเชื้อจนมีพฤติกรรมที่ถอดแบบกันมาราวจบจากสำนักเดียวกัน
"นายจะเอารถฉันไปทำอะไร ถ้าไม่บอกก็ไปแลกกับคนอื่นก็แล้วกัน"
"ไม่ได้ ต้องเป็นของเฮียเท่านั้น เถอะน่า ผมมีเหตุผลที่เอาพอร์ชไปไม่ได้ เดี๋ยวตอนเย็นจะขับไปคืน"
"ฉันแฟนคลับบีเอ็ม จะให้ไปขับพอร์ชมันไม่ถนัดเอาเสียเลย
แล้วก็ตามไปรับพอร์ชคืนที่สวนผึ้งด้ว
