The Rule Breaker Boss [BXB]

5 - Rule

MILD MATURE SCENES AHEAD

-ASH-

Kasalukuyang hindi mapakali at nanginginig ang mga kamay kong inaayos ang tie at tie clip ng aking boss. Pakiramdam ko rin, nakatitig siya sa akin habang inaayusan ko siya. Hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya.

Hindi ako makatakas sa presensya niya. Para akong nawala bigla sa sarili ko. Hindi ko alam kung magagalit ba ako, maiinis, maiilang o mababastusan sa ginawa niya kanina.

There's this voice inside my head saying NO, YOU SHOULD'VE PULLED YOURSELF OUT OF HIM, ASH. And then there's also this one saying that's completely fine, my dear lovely Ash. At least alam mo na ang pakiramdam na may mga matatamis na labing nakadikit sa labi mo.

Tapos sabi pa niya kanina, that was just one of his few ways of welcoming his newly hired secretary. Na, that's pretty normal. Na, that's how liberated of a person he is.

"Whenever you feel like you wanna complain to the authority, I am the authority."

Puta.

At dahil ako 'yung tipo ng taong ayaw nang magpalaki pa ng issue, hinayaan ko na lang 'yung nangyari. Ganyan ako ignorante.

What can I do?

"Awkward?" Bigla niyang tanong kaya naman halos napapitlag ako. Saglit akong napatingin sa kanya. He's staring at me with his ever-so-deep eyes.

Hindi ako nagsalita. Pakiramdam ko ang pula-pula na ng mukha ko dahil sa mga dumadaloy sa utak ko. Langhiyang 'yan.

For goodness' sake. Dalawang araw pa lamang kaming nagkikita pero ang lakas na kaagad ng epekto niya sa akin.

Mukhang alam ko na kung bakit napakarami niyang naging sekretaryang wari ko ay nahulog ang loob sa kanya. Kasi ganito niya tratuhin. Kasi ma-appeal siya, gwapo, matipuno tapos mataas magpasahod.

'Cause he's a rule-breaker.

But tell me, what makes a rule-breaker more attractive to some women?

Sabi niya gusto niya ng pagbabago.

Eh bakit ganito siya? Kung talagang gusto niya ng pagbabago, dapat may pagbabago rin sa actions niya.

Hindi siya dapat ganito sa akin. Hindi ako babae. Hindi ako kagaya ng mga naging sekretarya niya.

Pagkatapos ng ilang sandali ay natapos ko na ring ayusin ang kanyang necktie na hindi ko pa rin malaman kung bakit iniutos pa niya sa akin, samantalang maalam naman siya.

Sinubukan ko na siyang tingnan sa mga mata niya. At, tama ako ng hinala kanina. Nakatitig siya sa akin.

I heaved a small sigh.

"Ok na po, sir--"

"Boss." Sabi niya.

"U-uhm, boss. Sige ho, balik na ako sa cubicle ko sa labas. Babasahin ko na po 'yung pinapabasa niyo sa akin." Paalam ko sa kanya at bahagya akong tumungo bilang respeto.

Akmang patalikod na ako na bigla naman niyang hinawakan ang braso ko.

Hindi pa rin natatanggal ang pagkakatitig niya sa aking mata. Suddenly, he smirked.

"May I ask you a favor? I say I prefer you to just stay with this kind of psyche. Stay cute, and awkward and shy. Just, if you want me to be more interested in you." Sabi niya, at saka niya binitawan ang braso ko.

Then he smiled.

"Anyway," he sigh, "you go know all my schedule this week. Kasama ka sa lahat ng lakad ko as part of your one month internship. Then, later 1pm may appointment ako sa head ng PRY for an urgent meeting. Don't worry, that company are just few steps away." Sabi niya, at bumalik na siya sa kanyang swivel chair. Then he wore his eye glasses back.

For a moment, napatitig ako sa kanya. Oo na, totoo na sobrang attractive niya. Totoo na ang gwapo-gwapo niya. Looking from his behavior, parang wala lang nangyari. Parang normal na normal lang talaga sa kanya ang lahat.

Kasi kung tutuusin, aware naman ako sa fact mukhang wala talaga siyang babalaking masama sa akin. Mukhang hindi naman niya ako magagawang gahasain, i-blackmail, painumin ng droga, gahasain ulit, chop chopin at ibenta ang kaluluwa sa demonyo o gawing santo.

It's just that...I am this new.

I am really this new, I guess.

"I truly appreciate it if you stare at me like that but not too long, I ask. Baka matunaw ako." Sabi niya at bahagya siyang ngumiti.

At sa halip na umiwas ako ng tingin ay patuloy lamang ako sa pagtitig sa kanya.

There's this lingering question in my head that I wanna ask him.

It's now or never.

"Boss, I just wanna ask this one question out of curiousity. If you won't mind," sabi ko sa kanya.

Saglit siyang natigilan, ngunit nagsalita rin siya.

"Go ahead." Sabi niya.

I simply nodded.

"I remember you told me about Natasha, and the reason why you kicked her out as your secretary. I'm just curious whether Natasha shares the same reason with the rest of your secretaries, the reason why you kicked them out as being your personal clerk." Sabi ko.

He raised his eyebrows.

"And?"

"The way you treat me is very strange po kasi, boss. I assume you are treating me just as how you treated your ex-secretaries, at kahit isa akong bago sa paningin mo, that won't change anything if you still treat me the same as them. I just wanna tell you that if you really want something new, or rather a change, I think it's better to treat me differently from your ex-secretaries. Kasi una po sa lahat, iba po ako sa kanila." Sabi ko pa.

Nagkaroon ng panandaliang katahimikan sa aming dalawa. He was about to say something but he held it. He remained saying nothing.

Nang wala nang ni-isa pang nagsalita sa amin ay binigyan ko na siya ng huling ngiti at nagpaalam na ako ng tuluyan.

And I was just about to open the door when suddenly, he speak.

"You're right, but I won't."

~*~

Halos mamugto ang mga mata ko sa sandamakmak na mga papeles na binabasa at iniintindi ko ngayon ngunit parang wala pa sa bente-singko porsyento ang mga nababasa ko. Halos dumugo na rin ang ilong ko dahil sa lalim ng mga Ingles at mga bagong terminolohiya. Pero, ayos din naman ito dahil kahit papaano ay nagkakaroon ako ng idea kung paano nga ba maging isang ganap na secretary.

Pagkatapos ko sa isang certain book ay inayos ko na ang mga papeles na nakakalat sa aking lamesa, at kinuha ko na lang ang planner kung saan nakanote ang lahat ng schedule ni boss. Ito pa lang naman sa ngayon ang kailangan kong makabisa. At dahil nagugutom na ako, gusto ko munang kumain sa cafeteria.

Tumayo na ako at tumungo na papuntang caf. Good thing, sakop ng isang buong floor ang kanilang cafeteria. Malawak ito at sakto lamang para sa mga empleyado. Sa pagkakaalam ko ay tatlo pa ang cafeteria rito, and this is the main.

I just sigh.

Oorder na sana ako nang maya-maya ay biglang may lumapit sa aking mga kababaihan.

"Hi beh," sabi nung isa.

Bale tatlo silang lumapit sa akin. Putok na putok ang lipstick mga bes. May mga pinaglalaban.

"Uhm, h-hello," nahihiyang bati ko sa kanila at saka ako ngumiti ng hindi komportable.

Hanggang sa tuluyan na akong pumila dahil baka masingitan pa nila ako. Gutom na gutom rin na kasi ako.

"Ikaw 'yung newly hired secretary, 'diba beh?" Sabi naman nung isa.

Hindi ako umimik.

"Alam mo, ang sungit sungit kaya nung boss na 'yon. Walang tumatagal na secretary sa kanya." Sabi nila.

Medyo nagpantig ang tenga ko. Ngunit sa halip na magfocus sa usapan nila ay itinuon ko na lang ang atensyon ko sa pag-order ng pagkain.

Akala ko sa eskuwelahan lang may mga ganito. Pati pala sa mga kumpanya. Nakakaloka.

Nang makuha ko na finally ang pagkain ko ay naghanap na ako ng table na mauupuan. Again, good thing na malaki itong caf na 'to kaya kahit maraming tao ay marami pa ring bakante na naiiwan.

"Well, kahit naman masungit si boss, sobrang hot pa rin niya!" Rinig kong kinikilig na sabi nung isang babae na ngayon ay nasa may likuran ko na

The f. Talagang sinundan nila ako?

"Ilang inch kaya alaga niya, 'no? I'm curious, I wanna see!" The other one said, giggling.

I just misheard them, right?

"Tingin lang? I wanna touch him. Gusto ko siyang matikman. Shet, boss..." sabi naman nung isa pa.

Napapikit ako. Hindi ako mapakali. Naaalibadbaran ako sa mga naririnig ko.

"Marketing team, tawag kayo ng manager niyo!" Biglang sigaw naman ng isang lalaki.

Napansin ko namang nagsitayuan 'yung mga babaeng nasa may likuran ko at dali-dali na silang umalis.

And then, I saw him. Si Gerrone. He's holding a tray with lunch, and he's walking probably towards me. And my prediction was right.

Umupo siya sa harapan ko.

"That was a joke," sabi niya, at saka siya ngumiti.

I looked at him.

"Salamat," sabi ko.

"As much as necessary iwasan mo ang mga babaeng 'yon. Hindi naman sila masasamang tao but, yeah. Maaattitude. If you don't want somebody to get out of your nerves, iwasan mo sila." Sabi niya, kaya naman napatingin ako sa kanya.

"R-really?" I just said.

Nag-umpisa na akong kumain. Medyo marami akong inorder kasi nagugutom talaga ako. Mukhang masarap kasi ang mga dishes nila.

At habang kumakain ako, bahagya akong napapasulyap kay Gerrone.

He's simple yet handsome. 'Yung simpleng gwapo na nakikita nyo diyan sa tabi tabi. De char. He has a small yet pointed nose. Adorable eyes. Thin lips. Clear skin din siya.

And here I am, getting insecure again and again.

Napaiwas na ako ng tingin.

Hanggang sa maalala kong nakalimutan ko nga palang sabihin ang pangalan ko sa kanya.

Tumigil ako saglit sa pagsubo este pagkain, then I faked a cough.

"Oo nga pala, bago ko na naman makalimutan. I'm--"

"Ash, right?" biglang sabi niya na nagpatigil sa akin.

"Uhm, oo. Paano mo nalaman?" I asked him.

He shyly smiled, "well, you're quite the talk of the day today, and I kept hearing your name anywhere. But don't be anxious. Wala naman silang sinasabing masama tungkol sa'yo. At palagi namang ganito kapag nagkakaroon ng panibagong sekretarya ang boss." Sabi niya.

Tumango ako.

"Ok." Sabi ko, at ipinagpatuloy ko na ang kinakain ko.

Quite the talk of the day? Grabe naman. Ganito ba talaga rito?

"Ash," pagtawag niya sa pangalan ko.

Napatingin naman ako sa kanya, and saw him staring somewhere at my face. Nagulat ako nang i-angat niya ang kanyang kanang kamay at gamit iyon, ay may kung ano siyang pinunasan sa gilid ng labi ko.

Ano ba 'yan. Wala na bang mas ki-cliché pa rito?

"May tatlong butil ng kanin." Sabi niya.

Ayy. Akala ko sauce, o gravy o chocolate. Kanin naman pala. Hindi naman masyadong nakakahiya, ano?

"H-hehe, sorry," sabi ko na lang. He smiled, at tinanggal na niya ang kamay niya.

Until some familiar guy caught my attention from afar.

Shucks. Si boss.

---

"Good. Sa akin ka lang magf-focus."

---

At bakit naman bigla ko 'yong naalala?

Napaiwas na lamang ako ng tingin kay boss at binilisan ko na ang pagkain ko.

Habang papalapit na siya nang papalapit sa amin.

"Ash? Are you ok?" Tanong ni Gerrone ngunit hindi ko na siya pinansin. Ewan ko rin nga ba at nagmamadali ako. Parang kinakabahan kasi ako na natatae na ewan.

Hanggang sa tuluyan na ngang makalapit si boss sa puwesto namin.

"Someone's actually waiting to see you, so finish your meal soon. Hindi naman siya nagmamadali, don't worry." Seryosong sabi niya.

Someone? Sino naman kaya 'yon?

Nang matapos ako sa pagkain ay tumingin ako kay Gerrone, then I gave him a quick smile.

"Una na ako." I told him in a weak voice volume.

He smiled, then he gave our boss a nod as a sign of greeting.

Tumayo na ako at humarap kay boss.

I smiled guiltily, "S-sino po iyon?"

Medyo utal kong tanong. Baka naman mamaya kung sino na 'yang someone na 'yan. Huwag naman sana ang board director. Huhu. Wala naman akong ibang ginawang masama.

"Follow me." Sabi lang ni boss at nagsimula na kaming maglakad.

Sumunod lang ako ng sumunod sa kanya hanggang sa makapasok na kami sa elevator. Ngunit nagtaka ako dahil pinindot niya ang 38 instead of 17. At anong meron sa 38th floor?

Wait. That wasn't the max floor so I guess hindi niya ako sa board dadalhin. Kung ganoon, saan?

Nang makarating kami sa 38th floor, bumungad sa harapan namin ang isang hallway. Isa itong magandang hallway.

Mas aakalain mong nasa isang hotel ka kaysa kumpanya. Kakaiba ang design ng floor na 'to kumpara sa mga interiors ng nasa lower floors.

Maya-maya ay tumigil si boss sa harap ng pinto ng isang kwarto. Binuksan niya ito, at saka siya pumasok.

Wait.

He told me earlier that someone want's to see me. Dito sa kwartong ito?

I suddenly felt a strange anxiety.

"'I told you to follow me. Come in." Sabi pa niya.

Medyo kinakabahan man ay sumunod na lamang ako sa sinabi niya.

Pumasok ako sa loob ng kwarto. I became confused when he locked the door. I was also expecting na may iba pang tao rito sa loob ng kwarto.

Pero wala. Kaming dalawa lamang.

"Ash," pagtawag niya sa pangalan ko.

"P-po?" I asked, then I slowly took a glance at him.

"I have someone to introduce to you." Sabi niya.

Nagulat ako nang unti-unti niyang tanggalin ang kanyang sinturon. And then, he gradually...he gradually took his zipper open until I could see the garter of his boxer shorts peeping.

Bigla akong napaiwas ako ng tingin.

"B-boss, ano pong ginagawa nyo?" I bravely asked without looking at him.

"Chill, I'm just preparing his appearance. You're trembling," he said.

Until he finally unzipped his pants and I can already see his bulging d**k through his boxer.

"He's still shy. I think magiging confident lang siya kapag willing ka nang makita siya." Sabi pa ni boss.

I trailed off. I didn't get what he's doing. Alam ko ang tinutukoy niya pero ang ginagawa niya, hindi ko magets.

"B-boss, this is--"

"Alam ko. I don't want to overwhelm you either. But this, I will tell you." Sabi niya at mas lalo akong nagulat nang kunin niya bigla ang kamay ko.

I tried to held back but before I knew it, he already placed my hand to his bulge.

"Breaking rules 101, panel 5 item 2. Introduce your secretary to the real boss." Sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Tuluyan na akong naestatwa sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw. Para akong inispellan ng isang wizard. Para akong lumulutang. Ang bilis-bilis din ng t***k ng puso ko.

Nang tuluyan akong mapabalik sa aking huwisyo ay agaran kong binawi ang kamay ko mula sa kanyang bukol.

He just chuckled.

"Ok, I'm the bad one here. But I just really wanted to introduce you to the real boss. From now on, you can call me only Xavier. No honorifics -- just my name. Dahil kapag tayong dalawa lamang ang magkasama, may iba kang boss." he said then he paused for a moment, "at oo. Tama ang nasa isip mo. He's the real boss." Sabi pa niya.

Rule breaker.

Hindi ako nakapagsalita. Sobrang na-preoccupy ang utak ko. Walang kahit anong salita ang gustong kumawala mula sa bibig ko.

Saglit niyang hinimas-himas ang kanyang bukol, ngunit di kalaunan ay isinara na rin niya ang kanyang zipper. Isinuot na rin niyang muli ang kanyang sinturon.

Then suddenly, he leaned closer to me.

One step.

Two.

Three. Hanggang sa mapasandal na ako sa pinto ng kwarto at ang mga mata niya'y nakatitig pa rin sa akin.

He slowly put his index finger on my lips. He touched it in a fondling manner.

"I am a rule breaker and I don't usually give rules to my secretary. But your real boss does, actually. He has only one rule: you have to focus only on me. It's a rule that you won't even bother breaking dahil iisa lang din naman ang gusto niya kapag lumabag ka."

"B-boss..."

"You'll have to suck him."

---