EP 10
1137 Words
“ช่าไม่ได้เอาเย็นๆ ไปให้นะคะพี่นาถ สาบานได้ค่ะ”
พอพ้นประตูห้องมาได้ ก็รีบหันไปหาลูกพี่ทันที
“พี่รู้จ้ะ แต่ก็คงจะอุ่นๆ ล่ะมั้ง ไม่งั้นคุณดนตร์คงไม่ให้ชงใหม่หรอก รีบไปจัดการแล้วยกไปเลยจ้ะ จำไว้ให้ดีนะช่า ว่าห้ามเถียง ห้ามถาม หรือห้ามย้อน คุณดนตร์สั่งอะไรก็ต้องทำตามนั้น ตกลงมั้ย?”
“ต่อให้เราไม่ผิดงั้นเหรอคะพี่?”
“ใช่จ้ะ”
“โหย!”
“ไม่ต้องบ่น ถ้าไม่อยากตกงานก็ทำตามพี่ โอเคมั้ย?”
“ค่ะ เฮ้อ! แม่เจ้า! แค่วันแรกก็ได้เรื่องแล้ว”
ผู้ช่วยคนใหม่ถอนหายใจหนักๆ แล้วเดินหน้าม่อยเข้าห้องครัวไป พร้อมกับมีคำถามให้ตัวเองว่า วันนี้จะได้กลับบ้านแบบมีงาน หรือจะตกงานกันแน่ เพราะแค่เรื่องมื้อเช้าของเจ้านายก็ดูจะยุ่งเหยิงไปหมด ไม่อยากคิดถึงมื้อเที่ยงหรือมื้ออื่นๆ เลยสักนิด
“เกตุๆ เตรียมเอกสารเร็วๆ นะ คุณดนตร์มีงานด่วนต้องไปข้างนอก”
“ค่ะพี่ ว่าแต่ไปไหนคะ แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่คะ?”
“ไม่กลับแล้วจ้ะ งานแทรกๆ เห็นว่าคุณโรเบิร์ตโทรบอกตอนนั่งรถมานี่ล่ะ เลยต้องไปแบบด่วนๆ”
แต่ก็ยังดวงดีที่มีระฆังมาช่วยชีวิตไว้ เมื่อเจ้านายต้องออกไปเป็นวิทยากรที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งแทนเพื่อน เพราะท้องเสียกะทันหัน นั่นทำให้ผู้ช่วยคนใหม่หายใจทั่วท้องขึ้น
“วันนี้ช่ายังไม่ต้องทำอะไรนะ แค่อ่านแฟ้มนั้น กับศึกษาประวัติบริษัทไป พรุ่งนี้จะได้ไม่พลาด หรือถ้าพลาดก็ให้น้อยที่สุด คุณดนตร์ไม่ค่อยให้โอกาสใครบ่อยๆ นะ”
นาถรดีเลยรีบสั่งเสียงเป็นการเป็นงานทันที
“ค่ะพี่” ส่วนลูกน้องก็รับด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน
หกโมงเช้าของวันถัดมา หลังจากช่วยย่าหิ้วของใช้ลูกสาวของนาถรดี ออกจากรถเข้าไปส่งในบ้านแล้ว พิชชาก็ออกมาพร้อมกระเป๋าผ้าใบใหญ่ แล้วยิ้มร่าให้นาถรดีที่มองผ่านกระจกหน้าออกไปด้วยความสงสัย และดีใจที่อีกฝ่ายไม่ได้ถอดใจใดๆ แม้เมื่อวานจะเจอศึกแบบเบาะๆ มาบ้าง เลยอดปากไว้ไม่ไหว ตาก็มองกระเป๋าที่ถูกวางไว้บนตัก
“นั่นหิ้วอะไรมาด้วยเหรอช่า?”
“ข้าวต้มปลาค่ะ ย่าตื่นมาทำให้แต่เช้าเลย คงกลัวช่าจะวุ่นเหมือนเมื่อวานมั้งคะ ว่าแต่เจ้านายเรากินอาหารไทยเป็นใช่มั้ยคะพี่?”
เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ เลยหันไปหาลูกพี่ด้วยอาการกังวลนิดๆ
“กินเป็นสิจ๊ะ คุณดนตร์เป็นคนไทยตั้งครึ่งหนึ่งนะ ว่าแต่อร่อยหรือเปล่า?”
“ถ้าถามช่า ก็ต้องบอกว่าอร่อยสิคะ แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเห็นว่าอร่อยเหมือนกันหรือเปล่ว ย่าเลยจัดมาให้หกถุง กะว่าให้พี่ๆ ชิมก่อน ถ้าไม่โอเคก็ไม่ต้องเสิร์ฟค่ะ เดี๋ยวช่าทำเมกันเบรกฟาสต์ให้ก็ได้ เพราะย่าซื้อของมาเผื่อไว้แล้วค่ะ ผลไม้ด้วยนะ จะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่น ดีมั้ยคะพี่?”
“ถ้าคุณดนตร์กินได้ก็คงไม่มีปัญหาจ้า แต่...”
“อะไรคะ?”
“พี่ว่าช่าจัดการเรื่องวุ่นๆ ด้วยวิธีนี้ไม่ค่อยถูกจ้ะ”
“ทำไมล่ะคะ?”
“ก็มันไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง เพราะช่าจะต้องมาเปลืองเงินซื้อทำไมตั้งเยอะแยะ หมดหลายบาทนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ไม่ต้องวิ่งวุ่นเหมือนเมื่อวานก็พอค่ะ”
“เมื่อวานช่าไม่ได้วิ่งวุ่นเพราะอาหารเช้านะ แต่วุ่นเพราะกาแฟกับของใช้เท่านั้น และนั่นเป็นเพราะช่าไม่รู้ไง ว่าแต่เมื่อคืนอ่านคู่มือมาดีหรือยังล่ะ?”
“คิดว่าดีค่ะ แต่ไม่รู้จะดีพอหรือเปล่า ช่าขอโทษนะคะ ที่ทำได้ไม่ดีอย่างที่พี่นาถตั้งใจไว้”
“ใหม่ๆ ก็อย่างนี้ล่ะจ้ะ คุณดนตร์เองก็ใช่ว่าจะง่ายซะที่ไหน เรื่องเยอะยิ่งกว่าผู้หญิงอีก มาทำงานด้วยกันแรกๆ พี่ก็แทบจะลาออกวันละสามครั้งเลย ถ้าไม่เสียดายเงินเดือน คงหางานใหม่ไปแล้ว แต่พอทำด้วยกันสักพักก็เริ่มจับจุดได้ ทีนี้ก็ค่อยง่ายหน่อย แกทำงานสไตล์ฝรั่งเลย คือจ่ายดีก็คาดหวังงานดีๆ กลับไปด้วย ช่าต้องท่องไว้นะ ได้เงินเยอะกว่าที่เดิม ก็ต้องยุ่งกว่าที่เดิมตามมาล่ะ ถ้าช่าผ่านคุณดนตร์ไปได้ เจอเจ้านายเยอะกว่านี้ก็สบาย ยังไงๆ พี่ว่าก็ดีกว่าที่เก่านะ หยุดเสาร์อาทิตย์ ไม่ใช่หยุดอาทิตย์เว้นอาทิตย์และไม่มีโอทีอีกต่างหาก เงินเดือนขึ้นทุกปีและปีละหลายพัน โบนัสก็งาม ดูอย่างเกตุสิ มาทำได้แค่ห้าปี ก็ได้หลายหมื่นแล้ว แต่กว่าจะได้งานก็ต้องผ่านหลายด่านนะ สอบสัมภาษณ์สามรอบ คือจากพี่กับตุ่น คุณรัชกับคุณทัช แล้วถึงจะเป็นคิวคุณดนตร์ ช่าโชคดีไม่ต้องผ่านใครมากมาย แค่พี่กับคุณดนตร์เท่านั้น อย่าหาว่าพี่ทวงบุญคุณอะไรนะ แค่อยากจะบอกว่าถ้าช่าไม่มีพี่ดันให้ ก็ไม่ได้งานนี้หรอกนะ เพราะงั้นช่าอย่าทำให้พี่ผิดหวัง เพราะพี่เลือกช่าคนเดียว มองเห็นว่าช่าน่าจะได้”
“ช่าขอบคุณพี่นาถมากๆ นะคะที่ช่วย ช่าจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ”
เพราะซาบซึ้งในความเมตตาที่คนข้างๆ มีให้อย่างล้นเหลือมาตลอด พิชชาเลยได้แต่สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้ผิดหวัง
“โหย! ป้าม่อมมาเช้ากว่าเราอีกค่ะ”
เจ็ดโมงพอดิบพอดีเมื่อขึ้นไปถึงออฟฟิศ แต่ก็เห็นม่อมปัดกวาดเช็ดถูกตามโต๊ะตามชั้นรออยู่ก่อนแล้ว
“ปกติป้าก็มาเช้าค่ะ เมื่อวานหลานงอแงเพราะไม่สบาย เลยออกช้านิดหนึ่งค่ะ แต่เช้านี้ต้องรีบมา เพราะเห็นคุณช่ายุ่งเมื่อวานเลยสงสารค่ะ ป้าไม่ได้ช่วยแนะนำอะไรเลย ดีแค่ไหนแล้วคะที่ท่านออกข้างนอกเร็ว ไม่งั้นหนักแน่ๆ ค่ะ”
“ขอบคุณค่ะป้า ช่ามีข้าวต้มมาเผื่อด้วยนะคะป้า”
“ขอบคุณค่ะ”
“เดี๋ยวช่าเอาข้าวต้มไปอุ่นให้นะคะพี่นาถ”
พิชชาหันไปหาคนกำลังทรุดกายลงนั่งหน้าจอ
“ให้ป้าม่อมจัดการไปเลยช่า เป็นหน้าที่อยู่แล้ว ส่วนช่าเข้าไปเตรียมจานชามไว้ใส่มื้อเช้าให้ถูกชุดนะ น้ำก็อย่าผิด กาแฟก็เหมือนกัน ครั้งแรกคุณดนตร์คงไม่ว่า แต่ถ้าผิดแบบเดิมๆ ครั้งที่สองหรือสามนี่พี่ช่วยไม่ได้นะ จัดการเรื่องมื้อเช้าเสร็จ ค่อยมาดูงานเอกสารที่ต้องทำช่วยพี่วันนี้”
- Writer
