EP 22
1149 Words
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคร่ำครวญหรือร้องไห้ มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะแก้ไขยังไง”
นาถรดีผู้มีสติและความเป็นผู้นำสูง อีกทั้งก็ผ่านการถูกเจ้านายวีนมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วนั้น ส่งเสียงราบเรียบให้ผู้ช่วย สองตาก็จ้องหน้าเค้กที่เขียนชื่อเจ้าของวันเกิดผิดแค่นิดเดียว คือแทนที่จะใช้ตัวดับเบิ้ลยู แต่ดันเป็นตัววีแทน
“ร้านบ้านี่ก็เหลือเกิน โทรไปหามันเรื่อยๆ นะช่า ถ้าได้แล้วให้เขียนชื่อใหม่แล้วเอามาส่งที่นี่”
“ค่ะพี่”
คนทำผิดรับคำเสียงสั่นนิดๆ สองมือก็เช็ดน้ำตาออกจากสองแก้ม แล้วก้มลงไปดูหน้าเค้กรูปเปียโนสีขาวสะอาดตา ตัวอักษรเขียนด้วยช็อกโกแลต อีกมือก็พยายามโทรไปหาร้านเค้กไป แต่ก็สายไม่ว่างตลอด
“จะทำยังไงดีนะ เดี๋ยวช่าหาเบอร์โทรร้านอื่นซิ เผื่อเขาแก้ได้”
“ค่ะพี่”
พิชชาเดินกลับไปนั่ง มือหนึ่งนั้นโทรเข้าร้านเค้ก ตาก็อ่านไลน์จากเพื่อน ที่ตัวเองเพิ่งถ่ายรูปเค้กแล้วใช้ลูกศรชี้ไปตรงที่เขียนผิดไปปรึกษาก่อนหน้านี้ เพราะกลุ้มและเครียดจนทำอะไรไม่ถูก
Jessy; ซวยแล้วเมิง แล้วจำยังไงดีวะ ใครพอจะช่วยนังช่าได้บ้าง มาด่วนๆ พวกเมิง
เจสซี่รีบตอบมาก่อนใคร
Delta; นังขิงไง ทำขนมเก่ง น่าจะมีวิธีช่วยได้
เพื่อนชายที่ใจเป็นสาวชื่อเดชา ทว่าชอบให้คนเรียกว่าเดลหรือต้าไม่ต่างจากเจสซี่นัก ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของกลุ่มเพื่อนเห็นความเดือดเนื้อร้อนใจของเพื่อนเอง ก็รีบช่วยคิด ทั้งที่ตัวเองก็งานล้นหัวอยู่ออฟฟิศเช่นกัน
LuLLa; เอ่อใช่ๆ แล้วมันอยู่ไหนวะ เพื่อนกำลังต้องการความช่วยเหลือ มัวไปทำอะไรอยู่วะ มาเร็วๆ นังขิงงงง
ลัลลาวรรณ เพื่อนสาวเสียงหวานและสวยหวานที่ยุ่งกับงาน ก็ห่วงไม่น้อยเช่นกัน เพราะเพื่อนยังไม่ผ่านโปร เลยต้องคอยช่วยหรือคอยปลอบยามเพื่อนท้อเสมอๆ
Jessy; สงสัยกำลังเข้าเว็บหาคู่อยู่ล่ะมั้ง กูบอกแล้วไงว่าชาตินี้ไม่ต้องไปหา มึงไม่มีทางได้หรอกผัวรวยๆ หล่อๆ น่ะ เลือกเยอะขนาดนี้ มีแต่เทวดาเท่านั้นล่ะที่จะมาเป็นผัวมึงได้
Delta; นั่นน่ะเส้ อีขิง อยู่ไหนวะเมิง มาด่วนๆ นังช่าจะบ้าตายอยู่แล้ว
GinGer; มาแล้วๆ อะไรกันวะพวกเมิง มีอะไรนักหนา ไหน ให้กูอ่านก่อน
เขมิกา ผู้เป็นสาวเสียงนุ่มและเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากสุดในกลุ่ม รีบปลีกเวลาเข้ามา เมื่อมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นแล้วสั่นอีก ทั้งที่ปิดเสียงเตือนไว้แต่ก็ยังรู้ว่าต้องมีอะไรในกลุ่มเพื่อนแน่ๆ
LuLLa; อ่านเร็วๆ เข้ามึง นังช่าจะตายอยู่แล้ว ออฟฟิศมันกำลังไฟลุก
Jessy; ใช่ๆ นายกำลังจะกินหัวมันเว้ย มึงมีทางช่วยมั้ย
Ginger; อ้อๆ รู้ละๆ
และพออ่านแล้ว ก็รู้ทันทีว่าเพื่อนกำลังเจอปัญหาอะไร เลยรีบเสาะแสวงหาหนทางช่วย ทั้งที่อยากจะโทรคุยกับเพื่อแล้วบอกด้วยตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมีงานรออยู่ไม่ต่างจากเพื่อนคนอื่น ตามประสามนุษย์เงินเดือนทุกผู้ทุกนาม
Delta; แล้วมีทางแก้มั้ยเมิง
Ginger; มึงเข้าไปดูตามลิงก์นี้เลยช่า น่าจะแก้ปัญหาได้ หรือถ้าไม่ได้ยังไงก็โทรหากู มีเวลาให้อีกห้านาที เพราะต้องเข้าประชุมว่ะ
PiZZa; เคๆ ขอลองดูก่อนนะ ตายๆๆๆ กูถูกไล่ออกแน่วันนี้ แว้บ!!!
รีบใช้เมาส์คลิกตรงหน้าจอเพื่อดูลิงก์ ในใจก็มีความหวังขึ้นมาไม่น้อย เพราะเพื่อนคนนี้ชอบทำขนมอบ แล้วก็ทำมาให้เพื่อนเป็นหนูทดลองยาบ่อยๆ จากนั้นก็วิ่งเข้าห้องครัว ในตู้เย็นมีช็อกโกแลตของเจ้านายเพียบ เลยรีบเอามาตุ๋นตามคลิปในยูทูบที่บอกเป็นขั้นตอน
“ช่าทำอะไร โทรร้านเค้กได้หรือยัง?”
นาถรดีเดินมาตามด้วยใบหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยยังห่วงมื้อเที่ยงอยู่อีกทั้งที่ทำงานผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่
“นั่นทำอะไร อย่าบอกนะว่าจะกินข้าว?”
“เปล่าค่ะพี่ ช่ากำลังดูวิธีเขียนหน้าเค้กด้วยช็อกโกแลตอยู่ค่ะ เผื่อแก้ไขได้ พี่นาถรอแป๊บนะคะ”
“จะรอได้ยังไง เดี๋ยวไม่ทันหรอก...”
ยังไม่ทันจะได้คุยจบ มือถือก็ดังขึ้น จนนาถรดีต้องรีบเดินกลับไปรับ ชนิดที่ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังท้อง เพราะเสียงนี้คือสายจากเจ้านาย ส่วนผู้ช่วยสาว ก็กำลังทำตามคลิปด้วยความเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ไม่รู้จะแก้ไขยังไงแล้ว ถ้าวิธีนี้ไม่ได้ผล ก็คงต้องรีบวิ่งออกไปหาร้านเค้กแถวนี้ด้วยตัวเองแล้วล่ะ
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณดนตร์ เดี๋ยวนาถจัดการได้ค่ะ กินข้าวเที่ยงให้สบายใจเลยค่ะ...”
เสียงลูกพี่คุยกับเจ้านายดังอยู่ใกล้ๆ นั้นรบกวนไม่น้อย แต่ก็พยายามทำใจเย็น แล้วเอากระดาษมาตัดเป็นกรวยเล็กๆ ติดด้วยเทปใส เอาช็อกโกแลตที่ตุ๋นจนได้ที่ตามคลิปแล้วตักใส่กรวย ตัดปลายกรวยเป็นรูเล็กๆ แล้วบีบออกมาเพื่อเขียนชื่อเจ้าปัญหาที่ทำให้ร้อนทั้งออฟฟิศ
อันแรกไม่สวยถูกใจ ก็เขียนใหม่ไปเรื่อยๆ เผื่อเลือก และเขียนซ้ำกันอีกเพื่อให้ตัวอักษรใหญ่กว่าเดิม จนหมดจากกรวยถึงได้หยุด แล้วรีบเอาเข้าช่องฟิตทันที จากนั้นก็เอาแต่เฝ้าภาวนา ทว่าอีกมือก็พยายามหาเบอร์ร้านเค้กใกล้ๆ นี้เอาไว้ก่อนกันพลาด
“เป็นไงบ้างช่า จะได้ผลมั้ย?”
เลขาใหญ่วางสายจากเจ้านายแล้ว ก็ให้ร้อนใจเพราะไม่รู้ว่าผู้ช่วยจะแก้ไขปัญหาได้มากน้อยแค่ไหน
“ยังไม่รู้ค่ะพี่นาถ รอแป๊บนะคะ ช่ากำลังหาเบอร์ร้านเค้กแถวนี้ค่ะ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวช่าจะออกไปให้เขาแก้ที่ร้านเลยค่ะ”
พอได้เวลาที่ตั้งไว้ ก็เปิดตู้เย็นเอาช็อกโกแลตที่เขียนไว้ออกมาดู
“เดี๋ยวช่าเอาไปเทียบกับเค้กก่อนนะคะพี่”
มั่นใจว่าปัญหาน่าจะจบแล้ว แต่ก็ไม่กล้าฟันธงใดๆ เลยรีบเอาตัวอักษรที่เขียนไว้ไปหาเค้ก เลือกเอาขนาดที่ใกล้เคียงกับของเก่ามาหนึ่งชื่อ
“พี่นาถว่าอันไหนสวยคะ?”
เมื่อไม่แน่ใจก็หันไปหาคนเดินตามมาด้วยหัวใจมีความหวังเช่นกัน
“อันนั้น”
“ช่าก็ว่างั้นเหมือนกันค่ะ มาลุ้นกันค่ะว่าจะได้หรือเปล่า”
- Writer
