EP 23
1114 Words
พิชชาวิ่งเข้าห้องครัว เอาแหนบที่เห็นว่ามีในกล่องช้อนชามา เดาว่าเลขาคนก่อนน่าจะมีไว้ดึงก้างปลาแซลมอน หรือไว้ทำอะไรสักอย่างที่ไม่ได้สนใจจะคิด เพราะใจจดจ่ออยู่หน้าเค้ก
“ได้มั้ยคะพี่แบบนี้?”
ใบหน้าสวยยิ้มร่าออกมา เมื่อปัญหาที่ทำเอาร้อนทั้งชั้นได้รับการแก้ไขด้วยสติ สมองและสองมือของตัวเอง แต่ถ้าเพื่อนไม่ส่งลิงก์มาให้ ก็คงจะตายสถานเดียว เลยบอกกับตัวเองไว้ว่า วันหยุดหน้าจะเลี้ยงให้พุงกางทั้งแก๊งเลยทีเดียว
“ดีงามเลยล่ะช่า เฮ้อ! โล่งอกไปที คราวนี้ก็จำไว้นะว่าให้รอบคอบ อย่าพลาดอีก ไม่งั้นเจอคุณดนตร์จัดหนักกว่านี้แน่ๆ”
นาถรดียิ้มด้วยท่าทีโล่งอกไม่แพ้กัน
“นี่ยังไม่หนักอีกเหรอคะพี่?”
คนอารมณ์ดียิ้มร่าให้ เพราะสบายใจแล้ว แต่ก็ยังจำสีหน้าและท่าทางพร้อมกับคำพูดของเจ้านายได้ดีว่าเป็นยังไง และตัวเองเคืองน้ำคำนั้นมากน้อยแค่ไหน แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อตัวเองผิด และไม่มีทางเลือก ก็จำต้องก้มหน้าให้เขาว่าแล้วทำงานไปเท่านั้น
“นี่เบาะๆ จ้า พี่เจอมาหนักกว่านี้อีก แต่พี่ก็ไม่อยากให้ช่าเจอหรอกนะ เพราะพี่ขี้เกียจหาคนใหม่มาให้แกแล้ว บอกตรงๆ นะ ที่แกวีนเมื่อกี้ ถ้าเป็นคนอื่น พี่ว่าหิ้วกระเป๋าหนีกลับบ้านไปแล้วล่ะ ดีนะที่เป็นช่า”
“แต่เมื่อกี้ช่าก็กลัวจนน้ำตาไหลเลยนะคะพี่ คนอะไรโคตรดุเลย ปกติช่าก็ไม่ใช่คนบ่อน้ำตาตื่นนะ แต่เมื่อกี้ช่าตกใจค่ะ อีกอย่างก็โกรธตัวเองที่เรื่องแค่นี้ก็ดันทำผิด ทั้งงง ทั้งกลัว ใจก็สั่นจนทำอะไรแทบไม่ถูกค่ะ”
“ทีหลังก็จำไว้นะ แล้วก็ทำใจไว้เลยว่าจะได้เจอหนักกว่านี้แน่ๆ ถ้าช่าพลาดอีก ไปๆ กินข้าวกันดีกว่า”
“ตายจริง พูดถึงข้าว! ช่าลืมไปเลยค่ะว่าจัดสำรับไว้ แล้วคุณดนตร์ไม่กินเหรอคะพี่ หรือโกรธช่าจนไม่อยากกินแล้ว”
“เปล่าจ้า แกเลี้ยงเอง เพราะเห็นว่าแขกอยากกินอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆ”
“อ้าว! แล้วที่ช่าทำไว้ล่ะคะ?”
“พวกเราก็กินสิจ๊ะ ไปสาวๆ วางมือจากงานก่อน นานๆ คุณดนตร์จะไม่อยู่”
“เดี๋ยวช่าไปอุ่นกับข้าวก่อนนะคะ ป่านนี้เย็นชืดหมดแล้วค่ะ”
“ดีจ้ะ กินข้าวแล้วช่าก็รีบทำงาน เดี๋ยวพี่จะโทรให้พี่ชอบกลับมาเอาเค้ก ระหว่างรอให้คุณดนตร์กินข้าวเสร็จ”
“พี่ๆ คะ เตรียมกินข้าวค่ะ เดี๋ยวช่ายกมาเสิร์ฟแทนป้าม่อมเองค่ะ”
พิชชาส่งยิ้มให้รุ่นพี่ทั้งสองที่กำลังหน้าดำคร่ำเคร่งกับงานอยู่ ก่อนจะเดินเร็วๆ เข้าครัวไปด้วยความโล่งอกโล่งใจ ส่วนความขุ่นเคืองในน้ำคำของเจ้านายนั้น คงหลอกตัวเองไม่น้อยหากจะบอกว่าลืม เพราะเขาดูถูกอย่างแรง แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อตัวเองจำเป็นต้องมีงานและมีเงินอยู่ดี
“ตายจริง!”
ขณะนั่งกินข้าวอยู่นั้น นาถรดีก็อุทานออกมา สีหน้าก็เป็นกังวลไม่น้อย
“มีอะไรคะพี่?”
ทำเอาสามสาวรีบถามเกือบจะพร้อมกัน และสีหน้าก็เป็นกังวลไปตามๆ กัน
“พี่ลืมบอกช่าไป ว่าบ่ายหรือเย็นๆ ก่อนจะเลิกงาน ช่าจะต้องไปซื้อของเข้าบ้านให้คุณดนตร์”
“ดีนะที่พี่นาถคิดออก ไม่งั้นช่าได้สองคดีในวันเดียวแน่ๆ เลยค่ะ”
เกตุวดีออกอาการโล่งอก เพราะสงสารน้อยนุชสุดท้องไม่น้อย
“ซื้ออะไรบ้างคะพี่?”
“มีหลายอย่างเหมือนกัน พี่จะเอาลิสให้ตอนจะไปนะ ตอนนี้ขอคิดก่อนว่าแกบอกให้ซื้ออะไรบ้าง”
“ค่ะ ซื้อแล้วช่าต้องเอาไปไว้ให้ที่บ้านมั้ยคะ แต่ช่ายังไม่เคยไปบ้านคุณดนตร์เลยนะคะ”
“ยังก่อนจ้ะ แค่เข้าไปซื้อแล้วช่าก็โทรให้พี่ชอบไปรับเอาใส่รถไว้ เดี๋ยวพี่จะให้พี่ชอบหอบขึ้นไปไว้ให้แม่บ้านจัดเข้าตู้เอง”
“โอเคค่ะ”
“แต่ตอนไปห้าง ช่าคงต้องนั่งแท็กซี่นะ พี่ชอบน่าจะวกมารับไม่ทันหรอก ซื้อเสร็จแล้วก็คงจะได้เวลาเลิกงาน หรืออาจจะเลตนิดหน่อย แล้วก็กลับบ้านเลย”
“ได้ค่ะ”
“ถ้าพี่ไปรับน้องก่อน เดี๋ยวพี่บอกย่าให้เอง”
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะพี่นาถ ช่าโทรบอกย่าเองค่ะ อาจจะซื้อของเข้าบ้านด้วยนิดหน่อยค่ะ”
“โอเค ตามนั้นแล้วกัน”
ตอนที่ 5
บ่ายสามโมงพอดิบพอดี เมื่อพิชชาลงจากแท็กซี่ไปยืนอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อว่า ‘LDAP Bangkok’ ซึ่งเป็นห้างที่ลูกพี่ใหญ่สั่งให้มา เพราะของที่เจ้านายใช้ส่วนใหญ่จะซื้อจากที่นี่เท่านั้น
และที่สำคัญพิชชาจำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่ามันคืออีกหนึ่งกิจการของตระกูลลูเร็นโซ่ โดยมีน้องชายของเจ้านายดูแลอยู่ ส่วนชื่อนั้นพิชชาจำไม่ได้ เพราะมีอะไรให้ต้องจำมากมายเหลือเกิน
เพราะตอนเร่งทำงานก่อนออกมา เลยไม่มีเวลาได้จิบกาแฟกับของว่างแบบพี่ๆ บวกกับยังไม่ได้ดูรายการซื้อของ ที่ลูกพี่ใหญ่ส่งให้ว่ามีอะไรและจะต้องไปร้านไหนบ้าง
และมีเวลาตั้งสองชั่วโมง เรียกว่าเหลือเฟือมาก พิชชาเลยตรงไปหาร้านกาแฟเป็นเรื่องแรกก่อน พอสั่งกาแฟกับพิซซ่าที่เห็นแล้วน้ำลายไหลขึ้นมา ก็ส่งพิกัดเข้าไปในกลุ่มเพื่อน
PizZa; เอ๊ยพวกแก กูอยู่ที่นี่นะเว้ย เลิกงานแล้วใครอยากกินข้าวฟรี รีบๆ มานะเว้ย โดยเฉพาะนังขิง ที่วันนี้ช่วยให้กูไม่ถูกไล่ออก กูเลี้ยงไม่อั้นเว้ย
Jessy; อร้ายยยยย งานเน้กูจะไม่ยอมพลาด
Delta; กูด้วยๆ เดี๋ยวกูจะแดกให้พุงปลิ้นเลยล่ะ ว่าแต่มึงเลี้ยงแน่เหรอวะช่า
PizZa; เอ่อ นังขิงไปไหนวะ อ่านแล้วไม่ตอบ
Jessy; นั่นน่ะเส้ หรือว่ามันจะสละสิทธิ์วะมึง แต่ไม่ต้องหวงนะ กูกับอีเดลแดกสองคน กระเป๋ามึงก็ฉีกละ แพรบๆๆ
GinGer; มาแล้วๆ ประชุมอยู่ เลิกงานแล้วกูไป รอด้วยนะมึง ใครแดกก่อน กูจะแช่งให้หาผัวไม่ได้ แวบ!!!
PizZa; เอ่อๆๆ เมิงนี่นะ ว่าแต่นังล่าไปไหนวะ จะมาหรือเปล่าวะ
- Writer
