EP 24
1157 Words
Delta; ตั้งแต่คุยกันเรื่องเค้กมึงละ มันก็ยังไม่ส่งเสียงมาเลยว่ะ สงสัยงานยุ่ง หรือไม่ก็แบตเบิดตามระเบียบ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูบอกมันไปทางเฟส มันไปแน่ๆ มึงไม่ต้องกลัวหรอก ของฟรีมันไม่มีพลาด มึงเตรียมกระเป๋าฉีกเลยเหอะ
Jessy; ว่าแต่เรื่องเค้กเป็นไง จบยังวะ
PizZA; คงจะจบล่ะมั้ง ไม่เห็นท่านว่าอะไรนี่หว่า บอกตรงๆ นะเว้ย กูล่ะเบื่ออีตานี่จริงๆ เลย เมื่อเช้าด่ากูไฟแลบ พอตอนนี้ให้กูมาซื้อของเข้าบ้าน กูยังไม่ได้ดูเลยว่าต้องซื้ออะไรบ้าง กูแวะกินกาแฟก่อน เหนื่อย ขอพักแล้วก็ขอกินเอาแรงก่อน พิซซ่าที่นี่อร่อยมากกก ก.ไก่ล้านตัว
Jessy; นินทาเจ้านาย ระวังตกงานนะเมิง
Delta; กูเห็นด้วย ว่าแต่เมื่อไหร่แกจะส่งรูปท่านของเมิงมาให้พวกกูดูสักที อยากเห็นหน้าแทบแย่แล้ว หรือว่าได้เจ้านายหล่อแล้วจะเก็บไว้ล่อซะเองล่ะเมิง
PizZA; อีเดลบ้า แกต้องได้มาเห็นความเยอะของนางก่อน แล้วจะบอกว่าหล่อแค่ไหนก็ม่ายเอา
LuLLa; นั่นๆๆๆ แปลว่านางหล่อใช่มั้ยล่ะเมิง
GinGer; นั่นน่ะเส้ๆ มิน่าล่ะ ตั้งแต่ไปทำงานกับนาง เมิงกลับค่ำๆ มืดๆ ทุ๊กวัน แวบ!!!
Jessy; จะแอบกินท่านประธานใช่มั้ยล่ะเมิง ยอมรับมาซะเดๆ
PizZA; พอเลยอีเจสสสสส ปากดีนักนะเมิง
ใบหน้าสวยใสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับหน้าจอ เมื่อผองเพื่อนต่างพากันแซวไม่เลิก ปฏิเสธแล้วก็ไม่มีใครเชื่อ เลยได้แต่ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เอง
Delta; ตกลงมะไหร่จะส่งรูปท่านของเมิงมา
PizZa; เอ่อๆ ไว้มีโอกาสจะแอบแชะให้ ปะกันสักหกโมงครึ่งนะ กูจะเตร่ดูของรอแถวๆ นี้ล่ะ แล้วเจอกัน บ๊าย
จากที่ตั้งใจว่าจะเมาส์มอยกับเพื่อนไปกับกินไป แต่พอเห็นรายการของที่ต้องซื้อ ทำเอาพิชชาต้องรีบลาเพื่อนแล้วนั่งคิ้วผูกโบทันที เพราะมีชื่อที่ไม่คุ้นหูเอาเสียเลยเช่น โพเมด กรูมมิ่ง อาฟเตอร์เชฟ
“มันอะไรกันวะ?”
เลยบ่นคนเดียวและเดซิเบลค่อนข้างดังเพราะลืมตัว จากนั้นก็ส่งพิซซ่าเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ แบบไม่สนคนนั่งโต๊ะอื่นว่าจะมองมายังไง
“เฮ้อ! เมื่อเช้าก็ด่าชั้นซะไฟแลบ ตอนเย็นก็ใช้ชั้นซื้อของที่ไม่รู้จักอีก มันอะไรนักหนาวะท่านเพอร์นี่”
พอเห็นว่าเป็นรายการของที่ไม่คุ้นตา ก็รีบยัดพิซซ่าคำสุดท้ายเข้าปาก แล้วก็ถือแก้วกาแฟเดินออกร้านไป เพื่อหาของที่ท่านสั่งให้ได้ครบ
“ซื้อมาให้ได้ และให้ตรงตามที่พี่ระบุไว้เลยนะช่า ห้ามผิดเด็ดขาด เพราะวันนี้ช่ามีคดีเรื่องเค้กแล้ว ถ้าผิดอีก มีหวังคุณดนตร์เล่นงานแน่ๆ”
อาการเครียดยิ่งรุกหนัก เมื่อคิดถึงคำเตือนของลูกพี่ใหญ่ขึ้นมา เลยรีบดูดกาแฟที่เหลือไปหลายปืด แล้วรีบเดินหาซื้อของทันที
“โธ่เอ๊ย ชั้นก็นึกว่าอะไรอิโพเมด ที่แท้ก็ครีมแต่งผมนี่เอง อิกรูมมิ่ง ชั้นก็นึกว่าอะไร ทำไมไม่บอกว่าที่ตัดเล็บหรือตัดขนหรือกรรไกรเล็กไปเลยวะ แต่มันก็ยาวเน้อ กรูมมิ่งคำเดียวก็สั้นดี เฮ้อ! ท่านนะท่าน ของใช้กระจุ๊กกระจิ๊กเหมือนผู้หญิงเลยนะ ขนาดอีช่าเป็นผู้หญิง ยังไม่มีของพวกนี้เล๊ย”
หาของไปก็บ่นเบาๆ ไปคนเดียว และกว่าจะหาเจอยี่ห้อที่ท่านเพอร์จะเอา ก็เดินวกหน้าวนหลังหลายรอบ หนักๆ เข้าก็ถามพนักงานเลย เรื่องถึงได้จบ จากนั้นก็ไล่อ่านรายการต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง
“เอ๊ย! นี่ชั้นต้องซื้อของพวกนี้ให้นายด้วยเหรอวะ อี๋! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอวะคะท่าน?”
พิชชาตาค้างเมื่อเจอรายการต่อไปคือ กางเกงชั้นใน บ๊อกเซอร์ ถุงเท้า ถุงยางอนามัย และอื่นๆ อีก อาการโล่งอกที่หาของเจอเมื่อครู่ เริ่มกลับสู่โหมดเครียดแล้วอีก แถมเครียดกว่าเดิมอีก แต่สุดท้าย ก็ต้องเดินไปตามร้านที่ระบุไว้อยู่ดี
“สีก็ต้องเป็นขาวและยี่ห้อนี้เท่านั้นด้วย เฮ้อๆๆๆๆ ทำไมเยอะอย่างนี้นะท๊าน อีช่าจะบ้าตาย ทำไมชั้นไม่รู้มาก่อนวะเห๊ย จะได้ขอเงินเดือนสักแสน”
และต่อให้บ่นยังไง ก็จำต้องซื้อตามรายการอยู่ดี รายการที่ยากสุดก็ไม่หนี ถุงยางอนามัย เพราะในชีวิตไม่เคยซื้อสักครั้ง จะทำหน้ายังไงตอนเดินเข้าร้านก็ยังไม่รู้
“ทำไมไม่สั่งออนไลน์เอานะ ทำไมต้องให้ชั้นมาซื้อให้ด้วย แถมยังระบุด้วยว่าต้องซื้อที่ห้างนี้และร้านนี้ด้วย มันจะอะไรนักหนากับถุงยางนี่น่ะ”
ปากบ่น ตาก็มองหาร้าน สองเท้าก็ก้าวเดิน สองมือก็เข็นรถไปด้วย แต่ยังหาร้านไม่เจอ ก็ผ่านซูเปอร์ก่อน เมื่อเห็นว่ามีพวกยาสีฟัน สบู่ เมล็ดกาแฟและอื่นๆ อีกหลายรายการ เลยแวะไปสอยมาก่อน
“เฮ้ย! มีสปาเกตตีด้วย ท่านเพอร์นี่นะจะทำ สงสัยคงเอาไว้ไปประดับบ้านมากกว่า เอ...หรือว่าจะเอาไว้ให้แฟนทำวะ แล้วคนไหนล่ะ เห็นในแฟ้มมีคบตั้งหลายคน แต่จะใครก็ช่างเหอะน่าช่า รีบๆ ซื้อไป จะได้เสร็จเร็วๆ”
ถามเองตอบเองและด่าตัวเองเสร็จ ก็คว้าของต่อ แถมยังหวังดี เลือกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เป็นของนำเข้าราคาแพงใส่รถไปด้วย
“เผื่อแฟนท่านจะขี้เกียจทำสปาเกตตีไง จะได้ต้มมาม่าให้ท่านแก้หิวไปก่อน”
คนเลือกของเกินใบสั่งยิ้มด้วยความขำ จากนั้นก็ถึงเวลาตระเวนหาร้านสุดท้าย และเป็นรายการสุดท้ายที่อับอายในการจะไปซื้อเหลือกำลัง เวลาที่ว่ามีเหลือเฟือ ตอนนี้หมดไปเรียบร้อยแล้ว ไลน์จากลูกพี่ใหญ่ก็บอกว่าชอบกำลังขับรถมารับของ เลยต้องรีบหาร้านเป็นการใหญ่ ในใจก็ยังสงสัยไม่หาย ว่าทำไมจะต้องร้านนี้เท่านั้น
พอเจอร้านก็เลยรีบตรงดิ่งเข้าไป ก็พอดีกับชอบโทรมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว และจะมารอรับที่หน้าประตูห้าง เพราะเจ้านายต้องรีบไปต่อ จากตอนแรกที่คิดว่าชอบจะมาคนเดียว แต่ดันมีเจ้านายมาด้วย พิชชาเลยเลือกที่จะไม่เดินหาของเอง แต่ให้พนักงานสาวช่วยหาให้
“แฟนพี่ใช้เบอร์อะไรคะ?”
- Writer
