“ค่ะ”
“ให้คุณนาถใส่ในตารางงานด้วย ว่าผมต้องมาวันเผาอีกรอบ คุณก็ต้องมาช่วยผมด้วย ถ้าตรงกับวันหยุดก็เบิกโอทีได้”
“ค่ะ”
แล้วรีบยัดมือถือของเจ้านายไว้ในกระเป๋า เอามือถือตัวเองมาใช้งานแทน เพราะกลัวจะลืม ต้องรีบส่งเข้าไลน์ส่วนตัวลูกพี่ใหญ่ ตามด้วยไลน์กลุ่มเฉพาะในออฟฟิศของเจ้านาย ซึ่งมีกันเจ็ดคนเท่านั้น เพื่อกระจายความเสี่ยงกับกันตัวเองจะลืม เสียงตึ๊ดๆ ก็ดังเข้ามือถืออีกเครื่องในกระเป๋าเรียบร้อย
กว่าคนจะรดน้ำศพหมดก็เกือบหนึ่งทุ่ม แถมยังต้องอยู่ต่องานสวดคืนแรกที่จะเริ่มทุ่มครึ่งอีก ระหว่างนั้นมีขนมเบรกในกล่องสวย เดินแจกแขกในงานอยู่หลายจุด มองโลโก้ก็เห็นว่าเป็นของโรงแรมหรูหราและราคาแพง อยากจะหยิบใส่กระเป๋าไปเผื่อพี่ๆ หรือเผื่อย่าที่บ้านบ้าง หรือไม่ก็หยิบมากินให้หายหิวบ้าง
แต่เจ้านายกับผองเพื่อนหรือแม้แต่แขกแทบทุกคน ต่างส่ายหน้าไม่รับกล่องไปตามๆ กัน แล้วคนอย่างพิชชาจะไปกล้าทำต่างจากคนอื่นไปได้
