“ผมนั่งตรงนี้ได้มั้ย?”
คนใส่เข็มขัดปรายตาไปหาเตียงรกๆ เพราะไม่มีที่ให้นั่งใส่ถุงเท้า
“ได้ค่ะ”
แล้วก็ยื่นถุงเท้าสีดำตามคำขอให้
“Oh mio dio! อะไรล่ะเนี่ย?”
อีกแล้วที่เผลออุทาน หลังจากลงนั่งไปบนเตียงค่อยๆ ขยับบั้นท้ายสอบออก เมื่อรู้สึกว่านั่งทับอะไรเข้าให้แล้ว เลยเอามือคลำๆ ไป เลยได้ถุงผ้าอนามัยที่ยังไม่ได้ใช้ติดมาด้วย
“ว้าย! เอามานี่ค่ะ”
เจ้าของห้องแทบจะกระโจนเข้าไปดึงจากมือของเขาด้วยความอาย แล้วรีบเอาไปยัดใส่ตู้ คนกำลังจะใส่ถุงเท้านั้น ก้มหน้าลงไปลอบยิ้มด้วยความขำ ในใจก็ถามตัวเองไปด้วย ว่าตัดสินใจมาใช้บ้านนี้เปลี่ยนชุดทำไม
แต่ถ้าจะให้กลับไปคอนโดก็คงจะลำบาก เพราะอยู่ไกลคนละฟากเมือง และเรื่องฉุกเฉินจนต้องหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้ากลางทางแบบนี้ ก็ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับเขาสักเท่าไหร่ด้วย
“รองเท้าผมล่ะ?”
“ไม่ได้เอามาค่ะ อยู่หลังรถ เอาหรือเปล่าคะ? ช่าจะไปเอาให้”
“ไม่เป็นไร ไว้ใส่ตอนลงไปก็ได้
