ย้อนกลับไปหลายชั่วยามก่อน หวงสือหลิวกำลังตรวจดูชุดคลุมที่ตัดเสร็จแล้วกับหลีจิ้ง
ชุดคลุมตัวยาวเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไร้ลวดลาย เน้นให้ออกมาเรียบง่ายแต่เพิ่มความหนาเป็นพิเศษ ส่วนชุดตัวเล็กเป็นสีส้มสดใส ปักลวดลายบุปผาตรงชายผ้า ให้ความรู้สึกอบอุ่นคล้ายฤดูใบไม้ผลิใกล้จะมาเยือนในไม่ช้า
“ข้าต้องขอขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยมากๆ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงไม่มีโอกาสตัดชุดดีๆ ให้พวกเขาเป็นแน่” หวงสือหลิวโค้งศีรษะอย่างนอบน้อม
“เกรงใจไปแล้ว ข้าไม่ได้ทำให้ฟรีๆ เสียหน่อย เจ้าเองก็นำชุดคลุมตัวเก่ามาแลกไม่ใช่หรือ”
หวงสือหลิวแย้มยิ้ม ลูบมือลงบนชุดคลุมทั้งสองด้วยหัวใจพองโต คิดว่าสองพ่อลูกน่าจะสวมใส่ได้พอดี นางอ้างอิงจากชุดคลุมตัวเก่าของพวกเขาโดยตรง ขนาดจึงไม่น่าเคลื่อนไปมากกว่านี้
“ข้าบอกถานเทียนสวี่ว่าจะออกมาครู่เดียว เช่นนั้นขอตัวกลับก่อน”
“แล้วเจ้าจะกลับอย่างไร”
“ตอนขามาขอติดรถขนผัก ขากลับก็คงเป็นรถขนฟืน...”
หลีจิ้งย
