Rojin
Adam gitti…
Kadın bitti…
Barın yine yapacağını yapmıştı. Beni yine tam ortada bırakmıştı. Aslında o bırakmamıştı. Ben yine yanlış anlamıştım. Bu kaçıncı kez umudumun altında ezilişimdi? Bu kaçıncı yok oluşumdu? Bu kaçıncı ağlayışımdı? Hem de onun için…
Bazı şeylerin acısını büyüyünce daha net anlıyordun. Küçükken her şey toz pembe görünüyordu. En çok da aşk… Aşkın o büyülü dünyasına adım attığında kendini toz pembe bir bulutun üzerinde uçarken hissediyordun. Ayakların yerden kesiliyordu ama şimdi aşkın bana acıdan başka bir şey getirmediğini çok iyi anlamıştım.
Aşk, bulanıklıktı. Ben de o bulanık suda yüzmeye çalışıyordum. Oradan çıkmak imkansızdı. Barın’ın arkasından bakarken yine yapayalnız kalmıştım. Gözlerimden anında gözyaşları akmıştı. Gözyaşlarım akarken sanki yanakl
