ปานสิตางค์คือหนทางเดียวที่จะทำให้เธออยู่รอดในตอนนี้ เธอจึงตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้นายจ้างฟังคร่าวๆ ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง แล้วเธอก็กำลังต้องการความช่วยเหลือเพื่อความอยู่รอด และเพื่อโพธิ์ทอง...
“จะให้พี่ไปเยี่ยมพี่ชายของวาวที่เรือนจำงั้นเหรอ... ไม่ใช่ญาติกันเขาจะให้เข้าไปเหรอวาว”
“ได้ค่ะ วาวเช็กมาแล้ว วาวไม่มีทางเลือก ขอรบกวนน้าแป้นด้วยนะคะ ถ้าวาวไปเอง คนที่ตามตัววาวอยู่เขาจะรู้”
“น้าช่วยวาวได้เสมอนะลูก วาวก็อยู่กับน้ามาหลายปี เหมือนลูกคนหนึ่ง แต่วาวบอกน้าได้ไหมว่าคนที่กำลังตามตัววาวอยู่เขาเป็นใคร”
ปานสิตางค์จับมือเธอแล้วมองหน้าด้วยแววตาแสนอ่อนโยน
“วาวขอโทษนะคะน้าแป้น...” วาปียกมือไหว้ เมื่อไม่อาจทำตามประสงค์ของผู้มีพระคุณ
“วาวบอกไม่ได้จริงๆ ค่ะ เพราะเป็นเรื่องสำคัญมาก อาจทำให้น้าแป้นเดือดร้อน” ว่าแล้วน้ำตาก็พานไหลปริ่มทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ เธอพยายามลบลืมเขา ไม่อยากให
