บทที่ 18
ทันทีที่ลงจากเครื่องบินเดือนลดาก็ไม่ได้กลับไปที่ห้องของเธอ หญิงสาวเลือกที่จะไปยังสระน้ำซึ่งเป็นเสมือนนิวาสถานพักผ่อนหย่อนใจที่เอเดรียนโปรดปรานมันที่สุด
เธอมองไปรอบ ๆ สระก็ไม่เห็นใครแม้แต่โบ บอดี้การ์ดคนสนิทซึ่งทำหน้าที่ของเขาได้อย่างไม่บกพร่องตลอดเวลาตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่ มันเป็นช่วงเวลาบ่ายที่ละอองไอของความร้อนยังโอบคลุมทั่วคฤาสน์
“มินนี่” เสียงที่ดังขึ้นทำให้เดือนลดาสะดุ้ง หญิงสาวนิ่งเงียบอยู่ชั่วขณะก่อนหันกลับไปด้านหลัง เอเดรียนในชุดลำลองเสสื้อยืดกางเกงเดนิมเข้ามายืนใกล้เธอ หญิงสาวทำท่าจะถอยห่างแต่ถูกเขาดึงเข้าไปในอ้อมแขนแกร่ง
“มินนี่...มาถึงนานแล้วหรือ?”
เขาถามดวงตาเป็นประกาย หญิงสาวซึ่งเก็บความรู้สึกผิดไว้ภายในยิ้มให้เขาก่อนตอบ
“ฉันเพิ่งมาถึงค่ะ...เอ้อ...ฉันนึกว่าคุณยังไม่กลับมา”
“ผมรู
