บทที่ 17
“แม่คะ...แม่คะ”
เดือนลดาตะโกนเรียกฮอลลี่ภายในห้องเช่าของอพาร์ตเมนท์ตอนเช้าตรู่ขณะที่แสงอาทิตย์เริ่มเรืองรองที่ขอบฟ้า หญิงสาวต้องรีบตื่นและจัดการทำธุระของเธอให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่คนของเอเดรียนจะมารับเธอตอนเจ็ดโมงเช้า
ซึ่งก็นับว่าเป็นเวลาที่เช้ามาก แต่ก่อนที่เธอจะกลับลาสเวกัสก็อยากมีโอกาสได้พุดคุยกับแม่บุญธรรมผู้มีพระคุณชุบเลี้ยงเธอมาสักเล็กน้อยแม้จะรู้ว่าฮอลลี่ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดในความสัมพันธ์ที่มีต่อลูกบุญธรรมของเธอสักเท่าไหร่ก็ตาม
“แม่คะ...แม่”
หญิงสาวเคาะประตูห้องนอนของฮอลลี่ซ้ำ ๆ ก่อนจะหมุนลูกบิดและพบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค เธอแง้มประตูเข้าไปและพบเพียงความว่างเปล่าภายในนั้น เดือนลดาเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจที่วันนี้ฮอลลี่ซึ่งโดยปกติชอบนอนตื่นสายออกไปข้างนอกโดยไม่ได้บอกกล่าวเธอก่อน
“แม่ไปไหนนะ?” เดือนลดาตั้งค
