บทที่ 14
สี่วันแล้ว สี่วันที่ฉันไม่ได้เจอภาคินเลย เมื่อสี่วันที่แล้ว ฉันไปบ้านเขาเพื่อทำอาหารเช้าให้เขาตามข้อตกลงในสัญญา แต่ลูกน้องเขากลับบอกว่าเขาไปต่างประเทศ ยังไม่มีกำหนดกลับ
“จ๊ะเอ๋ ยาหยี”
ส่วนคนที่ฉันเจอตลอดทั้งสี่วันคือเก้า โดยทุกวันมันจะซื้อนู้น ซื้อนี่มาให้บอกว่าภาคินฝากมา แต่ภาคินไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันนะ ตลกไหมล่ะ
“มึงมาทำอะไรทุกวัน”
“เอาเค้กใบเตยจากที่บ้านมาให้มึงไง”
“เฮ้อ ขอบใจ พี่นายยังไม่กลับอีกเหรอ?”
เก้าวางแก้วน้ำในมือ หันมาจ้องฉันอย่างจับผิด
“ว่าแล้ว ยาหยี มึงกับเฮียมีเรื่องอะไรกัน”
“ป๊าว กูก็แค่ถามดู”
“เฮียกลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แปลกมาก ที่เฮียไม่บอกมึง ทั้งที่เป็นคนสั่งให้กูเอานู้น เอานี่มาให้มึงทุกวัน”
ฉันฟังเก้าพูดแล้วได้แต่ถอนหายใจ คิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อสี่ ห้าวันก่อน คำพูดของฉันวันนั้นมันก็แรงเกินไปจริง ๆนั่นแหละ
“มึงอยากไปหาเฮียไหมล่ะ”
“เฮ้อ เขาคงไม่อย
