ตอนที่ 4.
997 Words
คนพูดกดเสียงหนัก ตวัดสายตาดุกร้าวมองร่างงามที่นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนเตียงนอนอย่างเป็นต่อ พลางแสยะยิ้มบนใบหน้ารกเรื้อเต็มไปด้วยหนวดเครา เมื่อเห็นศีรษะของคนบนเตียงพยักรับ
"ฉันจะแลก แต่ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เป็นอันขาด!"
น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวย เมื่อวรรณรวีจำใจยอมทำตามความต้องการของทัศนัย เพื่อแลกกับชีวิตของพงศ์พลคู่หมั้นหนุ่มจากเจ้าหนี้ที่ตามไล่ล่าอยู่
“อยากได้ร่างกายฉันมากใช่ไหม” เธอกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ น้ำเสียงสั่นเครือ
“อยากได้สิ สวยระดับนางเอกหนังแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนจะไม่อยากเอา”
เสี่ยหนุ่มกวาดตามองร่างงามด้วยแววตาหื่นกระหาย หากใครรู้ว่านางเอกสาวดาวรุ่งคนใหม่ของวงการบันเทิงไทย กำลังจะทอดร่างให้เขาเชยชม คงมีผู้ชายหลายล้านคนในประเทศนี้อิจฉาเขาแน่ เขาจะกลืนกินร่างงามนี้ให้หมดตัว จะไล้เลียทุกตารางนิ้วบนผิวขาวเนียนนี้ให้สมอยาก แค่คิดน้ำลายก็สอเต็มปากแล้ว
“คุณจะนอนกับฉันกี่ครั้ง” เมื่อไม่อาจเลี่ยงหลบไหว การต่อรองคงเป็นทางออกที่ดี
คิ้วดกหนายกขึ้นสูง หรี่ตามองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวอย่างประเมินความคิด ขนาดนี้ยังกล้ามาถามอีกว่าจะกี่ครั้ง เขาเองยังกะไม่ถูกเลยว่าจะต้องเอาเธอกี่ครั้งต่อคืน ถึงจะหายอยาก
“ฉันจะเอาเธอจนกว่าเธอจะท้อง...”
คำตอบของเขา ทำเอาวรรณรวีนิ่วหน้า
“ฉันอยากรู้ว่าฉันต้องยอมนอนกับคุณกี่ครั้ง” เธอถามซ้ำ
"มันบอกไม่ได้หรอกว่ากี่ครั้ง ยังไม่ได้ลองเอาเลย”
เขาตอบพลางเดินมาชะโงกหน้ามองเธอ ดวงตาพราวระยับขณะสายตากวาดไปทั่วร่างงาม อกอวบของเธอมันเบียดชิดกันจนเห็นร่องนม เนินอกอวบอิ่มขาวเหมือนซาลาเปาลูกโต คนเห็นกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ มันเขี้ยวอยากกัดให้จมเขี้ยวฟัดให้เละคาปาก
“มีอะไรกับแฟนเธอมากี่ครั้งแล้วล่ะ”
เขาถามเพื่อประเมินคุณภาพ ของบางอย่างมองแค่ภายนอกไม่รู้หรอกว่าชอกช้ำยับเยินมาเท่าไหร่ ต้องพิสูจน์เองถึงจะรู้สภาพ
วรรณรวีหน้าร้อนผ่าว เม้มปากแน่นทั้งโกรธทั้งอาย เชิดหน้าขึ้นสบตาเขา ลืมความหวาดหวั่นไปชั่วครู่
“ถามทำไม” เธอสะบัดเสียงขุ่น
“ถ้าเคยมีก็จะได้ประเมินถูกว่าสภาพยังแจ๋ว คุณภาพยังดีอยู่ไหม แต่สาวๆ แบบนี้คงยังฟิตพอใช้ได้ ไม่หลวมโพรกหรอกมั้ง” ริมฝีปากหนาแต้มด้วยไรหนวดรกครึ้มยกยิ้มน่าตบ
“จะหลวมหรือฟิตมันก็เรื่องของฉัน” เธอกัดฟันโต้เขาไป แก้มนวลแดงจัด
ทัศนัยจับคางมน ยื่นหน้ามาใกล้อีกนิด ยิ้มชอบใจเมื่อเห็นคนสวยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เรื่องของเธอคนเดียวเสียเมื่อไหร่ ไหนๆ จะต้องนอนกันแล้วฉันก็อยากได้ของดีเอามันส์ สวยแต่รูปจูบไม่หวาน เอาไม่มันส์ อันนั้นหลวมโพรกมันจะคุ้มค่าจ้างไหม”
เขาปล่อยมือที่เชยคางเลื่อนลูบจากแนวคางลงมาตามลาดไหล่ มากุมทรวงอวบไว้เต็มกำมือ
“อย่านะ จะ จะทำอะไร” เธอปัดมือเขาออก กระโดดหนีห่าง
เสี่ยหนุ่มหัวเราะหึ เริ่มสนุกกับเกมไล่ล่ากวางสาวที่ทำท่าแตกตื่นได้เนียนดีแท้ ไม่ได้ตื่นเต้นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่มีเมียเขาก็เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ทำตัวเป็นผัวที่ดี แต่... ภาพใบหน้างดงามของภรรยาสาวแวบเข้ามาในหัว ทัศนัยกัดกรามแน่นตา ลุกวาบ อะไรบางอย่างทำให้ใบหน้ารกเรื้อเคร่งเครียดขึ้น ก่อนจะสลัดภาพกวนใจออก แล้วมุ่งเป้าไปยังเหยื่อสาวที่ตอนนี้ถอยหนีไปอยู่อีกฟากเตียง
“หนีทำไม นึกว่าหนีพ้นหรือไง”
“ฉันยังไม่พร้อม ยังไม่ได้เตรียมใจ เห็นใจฉันเถอะค่ะคุณ ทัศนัย”
วรรณรวีขยับลงจากเตียง ยกมือพนมไหว้อ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา
ซึ่งอีกฝ่ายไม่มีให้!
“อยากให้เห็นใจ ก็เอาใจมาให้ดูชัดๆ สิ หัวใจอยู่ตรงไหนเปิดให้ดูหน่อยสิคนสวย”
“คุณมันบ้า คนหื่น อย่านะ นี่แน่ะๆ”
วรรณรวีหยิบข้าวของใกล้มือปาใส่คนบ้ากาม พลางวิ่งหนีไปยังประตู หญิงสาวไม่สนใจอะไรมากกว่าหาทางเอาตัวรอดจากเสี่ยหนุ่มจอมหื่นคนนี้ หัวใจเต้นแรงทั้งกลัวทั้งเหนื่อยจากการวิ่งลงมายังชั้นล่าง เสียงฝีเท้าวิ่งตามหลังมาทำให้คนที่วิ่งนำหน้าเร่งซอยเท้าถี่ยิบ หวังพาตัวเองออกไปให้พ้นจากบ้านหลังนี้ ทว่า..
ว้าย!!!
ร่างงามหัวแทบคะมำ เมื่อถูกกระชากคอเสื้อไว้จนเสียการทรงตัวบนบันไดขั้นสุดท้ายพอดี
แควก !!!
ชุดนอนที่เธอสวมอยู่ขาดแร่งตามแรงกระชาก แน่นอนว่าคนสวมยอมเปิดเปลือยเรือนร่างให้อีกฝ่ายได้ยลโฉมเต็มสายตา แม้จะมีอาภรณ์ชั้นในสองชิ้นปกปิดอยู่ แต่มันแทบปิดทรวงอวบสล้างไว้แทบไม่มิด ความอวบใหญ่ทำให้เจ้าของหนักอกหนักใจกับขนาดไม่ธรรมดาตั้งแต่เข้าสู่วัยสาว เมื่อกลายเป็นจุดสนใจให้เพศตรงข้ามมุ่งเป้าสายตามาจดจ้อง พอเข้าวงการเธอก็เกือบได้รับบทนางร้ายดาวยั่วแสนเซ็กซี่ไปแล้ว ดีที่เธอตีบทไม่แตก ผู้กำกับมองไม่เห็นแวว จึงให้มาเล่นเป็นนางเอกแทนและบทก็ส่งให้เธอเป็นที่รู้จัก แจ้งเกิดในตำแหน่งนางเอกดาวรุ่งคนใหม่
“ปล่อยฉันนะคนบ้า คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะ”
- Writer
