AKIN’DAN…
“Yüzümü dağıtmak istediğini görebiliyorum” dediğimde güldü.
Gülüşü baharları getirdi İstanbul’a. Boğazda erguvanlar çiçek açtı. Laleler baş verdi.
“Bakın bunu çok doğru tahmin ettiniz”
Aramızda üçüncü çoğul şahıslar çift şeritli otoban gibiydi.
“Durma o halde” dedim. Yüzüme baktı göz bebeklerime. Kadın değil diye dalga geçtiğim maviler okyanus olmuş beni boğmaya hazırlanıyordu. Nisan 12 yılda güzelleşmemiş. Nisan 12 yılda benim aslında mayasında var olan lakin görmeye tenezzül etmediğim güzelliğini ortaya çıkarmış.
“İçindeki zehri akıtman için ne gerekiyorsa onu yap Nisan. Çünkü 15 yaşındaki Nisan’ı geri kazanmadan yanından ayrılmayacağım”.
Bu sefer kahkaha attı. Sadece yüzü değil sesinin tınısı da dinlemekten bıkmayacağım bir melodi gibiydi.
“İlahi Akın abi yıllar sizi o
