NİSAN’DAN…
BMW’nin motorunu durdurduğumda geldiğimiz yere baktım. Deniz kenarında gözlerden uzak oldukça sakin bir cafeydi. Ferhat abim sadece yolu tarif etmiş ondan sonra yol boyunca tek kelime etmemişti.
Açıkçası bu işime geldi. Çünkü benimde düşünmem gereken şeyler vardı. Şeytan bir ara düğünü de ekleme dön Amerika’ya dese de Serhat abime kıyamadım. Bir otel bakmalıydım.
Bu sürede işlerimi uzaktan yürütür düğün sonrası da döner giderim. Hatta düğünden iki gün sonra olan bileti de değiştirsem iki gün kazancım olurdu. Ben direksiyon başında hesaplamalarımı yaparken ilk konuşan abim oldu.
“Hadi güzelim inelim”
Yüzüne baktım. Öyle mahcup bakıyordu ki sanki hayır desem canı bu hayıra bağlıymış gibi.
Yavaşça aracın kapısını açtım. Burnuma mis gibi İyot kokusu çarptı. Umudumla çok severi
