AKIN’DAN…
Çalışma masamın zerinde olanları düşünürken uyuyakalmışım. Ne kadar süre uyuduğumu bilmiyordum ki çalan telefon zaten dağınık olan zihnimi iyice bulandırdı. Kalkmaya çalışırken acıyan boynumu tuttum.
“Alo?”
“Kardeşim neredesin? Toplantı başlamak üzere”
“İşim vardı Serhat bugün ofise gelmeyeceğim. Bensiz başla toplantıya”
“İyi misin?”
“İyiyim merak etme”
“Akın? Bir şey olmuş belli ki”
“Hayır hayır biraz kafam dağılsın diye sessiz bir yere geldim.”
“Tamam akşama birlikteyiz unutma” dedi.
Akşama? Tabi ya bu akşam annem Nisan’ın gelmesi şerefine akşam yemeği verecekti.
“Unutmadım kardeşim vaktinde geleceğim”
“O zaman akşama görüşürüz” dedi.
“Görüşürüz.”
Oturduğum yerde sırtımı dikleştirdim. Saate baktım. Epeyce geç olmuştu. Elimi kesen borcamın açtığı yarada kan durmuş
