NİSAN’DAN…
Bazı insanları gerçekten anlamıyorum. Daha doğrusu onlar laftan anlamıyorlar sanırım. Daha dün ben bu adama daha doğrusu teklifine net bir şekilde hayır demiştim zaten.
Şifa hastanelerinde üst düzey bir pozisyon teklif ediyordu. Bakışlarımı balkondan aşağı sarkmış halden çekip Akın’a çevirdim. Suratında ki ifade oldukça sert görünüyordu. Kaşlarını çatmış bana değil de aşağıda kapımızda abimle konuşan Doktor Yılmazdemir’e yönelmişti.
Akın böyleyse abimler nasıl? Kendimi toparlayıp aşağı indim. Zaten kıyafetlerimle uyumuşum çok ta zor olmadı. Merdivenleri inince Ferhat abimin dağ gibi kapıya set ördüğünü gördüm.
Onun arkasından göründüğüm için yüzü bana dönük olan Doktor Yılmazdemir gülümsedi.
“Günaydın Nisan nasılsın?”
“Günaydın Doktor Bey. Öncelikle aramıza yeniden ikinci
