“เอ็บอ๊ะ (เจ็บนะ)” ฉันแยกเขี้ยวใส่พี่สาวทั้งที่น้ำตายังไหลพรากไม่หยุด พี่พีชก็แบบนี้ทุกที ชอบคาดคั้นตอนฉันร้องไห้ด้วยการหยิกแก้ม T^To
‘ก็อกๆ’ เราสองคนพี่น้องมองหน้ากันอย่างสงสัย ก่อนจะหันไปยังกระจกหน้าต่าง ที่มาของเสียงปริศนานั่น แล้วพี่พีชก็ลุกจากเตียงไปเปิดหน้าต่าง ก่อนถูกบางอย่างพุ่งขึ้นมาปะทะหน้าผากอย่างจัง!
ฉันอ้าปากค้าง มองพี่สาวที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นชั่วครู่ แล้วพี่พีชก็หันหลังเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทางราวหุ่นยนต์ ทำเอาฉันต้องรีบวิ่งไปดูที่หน้าต่าง ด้วยทราบแน่ชัดว่าความวิบัติกำลังจะมาเยือนในไม่ช้า =[]=
“เฮ้ พรีม เมื่อกี๊ฉันขว้างหินโดนเธอเหรอ?” กลุ่มคนคุ้นตายืนอยู่ในสวนข้างบ้าน หนึ่งในนั้นป้องปากตะโกนถาม เมื่อเห็นหน้าฉัน “ไม่โดนใช่ป่ะ งั้นดูนี่นะ” ยังคงเป็นโจ๋ที่ตะโกนบอกมา ก่อนที่เขาจะหันไปพยักพเยิดให้ไนท์ที่อยู่ด้านขวา จุดไฟแช็กใส่ดอกไม้ไฟเย็นอันเล็กที่ต้าร์ถืออยู่
ร่างสูงโปร่ง
