“ไนท์” ฉันเรียกเสียงหวาน พร้อมกับขยับนอนคว่ำทับมือขวาที่วางอยู่บนหมอนใบโต ก่อนยื่นมือซ้ายไปแตะเรือนผมนุ่มละมุนของคนตรงหน้า “พี่พีชตีนาย เจ็บไหม?”
“ไม่เจ็บหรอก”
“โกหกตกนรกแน่” พอย่นจมูกใส่ ไนท์ก็ฉวยมือฉันมาวางไว้บนเตียง ก่อนห่มผ้าให้
“มันดึกแล้วพรีม ฉันกลับก่อนละกัน เธอนอนเถอะ”
“อ๊ะ!” พอไนท์ทำท่าจะลุก มือเจ้ากรรมของฉันก็ดันฉวยชายเสื้อเขาเอาไว้ จนเมื่อไนท์หันมามองอย่างสงสัย ฉันจึงปล่อย ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนค่อยลดลงลูบหน้า ลูบผมแก้เขิน แต่ทำไมฉันต้องรั้งหมอนี่ไว้ด้วยนะ! ก็แค่บอกว่าบ๊ายบาย ของง่ายๆ...
...ทำไมยากจัง
“เอ่อ รอให้ฉันหลับก่อนได้ป่ะ?”
ฉันอ้อมแอ้มบอก ก่อนซุกหน้าลงไปในผ้าห่ม ไนท์ไม่ตอบ แต่ดึงสวิตช์เปิดโคมไฟหัวเตียง ก่อนเดินไปปิดไฟเพดานที่หน้าประตูห้อง และเพียงไม่นาน ฟูกข้างฉันก็ยวบลงอีกหน
“หลับตาสิ”
มือใหญ่เอื้อมมาแตะหน้าผากเมื่อเห็นว่าฉันยังนอนมองเขาตาแป๋ว ก่อนค่อยไล่ป
