“ดังค์เลย ที-เมคลูกพ่อ!”
“โฮ่ เจอลูกตบไบรอันเข้าไปทีเดียวจ๋อยรับประทานเลยดิมึง ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ต้าร์! พูดงี้มาตัวๆ กะกูเลยดีกว่า”
“มึงกล้าป่ะล่ะไอ้โจ๋!”
ฉันลุกขึ้นนั่งเหม่อมองแผ่นหลังของเพื่อนทั้งสามที่รุมเล่นเกมเพลย์ฯ เอ็นบีเออยู่หน้าจอทีวีปลายเตียงพักใหญ่ ก่อนจะขมวดคิ้วบางๆ อย่างรำคาญใจ พอเลิกทะเลาะกันได้ ก็ดูสนิทกันเร็วจัง ฉันละไม่เข้าใจความคิดของพวกผู้ชายเลยจริงๆ นะ =_=
“พวกมึงเลิกกัดกันซะที ไม่เห็นรึไงว่าพรีมหลับอยู่”
ไนท์ที่นั่งเกาะบ่าคนทั้งสองอยู่ด้านหลัง โถมกายใส่ผลักไหล่เตือนให้โจ๋กับต้าร์เบาเสียงลง ขอบใจนะ...แต่ได้ข่าวว่ามันสายไปแล้วละ
“ตื่นตั้งนานแล้ว -O-”
บังเกิดความเงียบขึ้นทันทีที่สิ้นเสียงฉัน คนทั้งสามค่อยๆ หันมองกลับมา ก่อนที่โจ๋กับต้าร์จะหันกลับไปเล่นเกมโวยวายเฮฮา ดังกว่าเก่า!
เชื่อเลย! สักวันฉันจะเลิกคบพวกนาย คอยดู T^T
ไนท์ผละจากสองทโมนเดินตรงมาหา และวางมืออังมาที่ห
