CONTINUATION of CHAPTER 62
TRISTAN's POV:
MAY pinagmanahan ang bata pagdating sa talim ng dila. Masyado siyang masakit magsalita at masyado siyang prangka. Pero sa halip na mapikon ako sa kanya ay tila saya ang aking naramdaman dahil sa iisang tao na pumapasok sa isipan ko ngayon.
Kahit hindi niya man sagutin ang tanong ko, malakas ang aking kutob na baka si Annie ang nanay niya at siya ang anak ko.
Kaya nang maisip ko ito ay hindi ko na siya nilayuan pa ng tingin. I want to know him more. Marami akong makukuhang impormasyon tungkol sa kanya kung susundan ko ang bata.
Nang talikuran ako nito ay nagsimula na siyang maglakad. Para siyang siga sa kanto dahil sa angas ng galawan niya. Pero kahit ganyan ang galawan ng bata ay nakakatuwa siyang tingnan. Nakikita ko nga ang sarili ko sa kany
