Chapter 17
1331 Words
หนูเล็กเดินออกมาจากห้องอาหารตรงไปยังห้องรับแขกที่มีต้นรักรออยู่ เขายืนยิ้มมองช่อดอกไม้ในมือก่อนจะจินตนาการในเวลาที่เจอหญิงสาวจะเริ่มพูดยังไงก่อนดี
“ต้นรัก…”
เขาได้ยินเสียงหวานที่คุ้นเคยก็หันไปมองด้วยความดีใจ เธอเดินมายืนตรงหน้าเขาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“มาหาเรามีอะไรรึเปล่า”
“มาเอาคำตอบเรื่องที่เราคุยกันไว้ไง ว่ายังไงครับตัดสินใจได้หรือยัง เราไม่อยากรออีกแล้วตอนนี้ขอคำตอบให้เราเถอะว่าจะรับรักมั้ย อายุเราก็มากขึ้นเรื่อยๆและเรามีพร้อมทุกอย่างสามารถดูแลหนูเล็กได้ รับรักเราเถอะนะ”
เขายื่นช่อดอกไม้ในมือไปให้หญิงสาว เธอมองมันอย่างรู้สึกผิดที่ปล่อยให้เขาเสียเวลาชีวิตกับเธอมาตลอดหลายปีและสุดท้ายเธอก็ไม่เลือกเขา
“ต้นรักเราขอบคุณมากเลยนะตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันดีมากเลยนะว่ามั้ย”
หนูเล็กยิ้มออกมาด้วยความจริงใจ เธอดีใจมากที่ในชีวิตที่ผ่านมามีเขาอยู่เคียงข้างตลอดคอยช่วยเหลือทุกอย่าง แต่มันคงถึงเวลาที่เธอต้องเลือกแล้วกับเรื่องนี้
“หนูเล็กจะพูดอะไร…”
“เรารับรักต้นรักไม่ได้จริงๆ ขอโทษนะที่ผ่านมาเราทำนายเสียเวลา เราขอโทษจริงๆ”
“ทำไมล่ะหนูเล็ก เราไม่ดีตรงไหนเราให้ได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ หรือเรามีข้อเสียตรงไหนที่ต้องปรับปรุงอีกบอกมาได้เลยนะเราจะทำ”
เขาวางช่อดอกไม้ลงก่อนจะเดินมากุมมือเธอเอาไว้แน่น เขาไม่อยากให้เธอรีบร้อนตัดสินใจถ้าเธอไม่พร้อมเขารอได้
“หรือว่ามันยังเร็วไปไม่เป็นไรนะเรารอได้ งั้นยังไม่ขอคำตอบตอนนี้ก็ได้เอาไว้รอพร้อมดีมั้ย”
เขามีสีหน้าที่เศร้ามากอย่างเห็นได้ชัด หนูเล็กน้ำตาแทบร่วงเธอสงสารเขาจับใจแต่ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าตอนนี้ไม่มีคุณภวินเข้ามาในชีวิตเธออาจจะตกลงรับรักเขาไปแล้วเพราะความพยายามที่ผ่านมามันดีมากจริงๆ
“ต้นรักเรารับรักนายไม่ได้แล้วจริงๆ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว”
“มันเกิดอะไรขึ้นบอกเราสิ เราช่วยเธอได้ทุกอย่างนะบอกเราสิ”
หนูเล็กปาดน้ำตาที่มันเอ่อล้นขอบตาก่อนจะดึงมือของตัวเองออก เธอไม่อยากให้เขารู้สึกแย่กับสิ่งที่เธอทำอีกต่อไป เขาควรจะเจอผู้หญิงที่ดีและคู่ควรมากกว่าคนอย่างเธอ
“ไม่มีใครช่วยได้หรอก นายกลับไปเถอะ”
“ไม่! เรารักเธอมาตลอดจะให้ทำใจง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ เธอไม่สงสารเราบ้างเลยหรือไง”
“เราขอโทษต้นรัก เราผิดเองที่ให้ความหวังนายมาตลอด คือเรา…”
“มีอะไรเหรอคะหนูเล็กเสียงดังเชียว”
ภวินที่เหมือนจะได้ยินเสียงคนคุยกันดังก็เดินออกมาดูเผื่อว่าจะมีอะไรให้ช่วยรึเปล่า ต้นรักเงยหน้ามองชายที่มาใหม่ก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะจากการที่เขาส่งคนไปสืบมาผู้ชายคนนี้คือคนที่คุณพ่อของหนูเล็กไปเสนอขายหุ้นให้และเขาเป็นคนซื้อไว้เอง แล้วมาทำอะไรที่นี่
“คุณเป็นใครมาทำอะไรที่นี่”
“ผมเหรอ… ชื่อภวินมาที่นี่เพราะเป็นคนรักของลูกสาวเจ้าของบ้านไงถามอะไรแปลกๆ”
ภวินเอ่ยออกมาเสียงเรียบถึงแม้ว่าจะงงในสิ่งที่เขาถามแต่เขากำลังอยากรู้ว่าตอนนี้ชายตรงหน้าเป็นใครแล้วมาทำอะไรที่นี่
“คนรักเหรอ… มันหมายความว่ายังไงหนูเล็ก”
“เราขอโทษนะต้นรัก นายกลับไปก่อนนะเอาไว้เราจะอธิบายให้ฟัง”
“ไม่กลับ ไหนบอกมาสิว่ามันขู่บังขับอะไรหนูเล็กรึเปล่าถึงได้ยอมคบกับมัน เรารู้จักกันมานานทำไมเราถึงจะไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน เพราะเรื่องหุ้นใช่มั้ยบอกเรามา”
ต้นรักเริ่มปะติดปะต่ออะไรบางอย่างและคิดว่าหนูเล็กต้องถูกผู้ชายคนนี้ขู่อะไรแน่นอนเธอถึงได้เปลี่ยนใจไปแบบนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่หวงตัวมากไม่มีทางยอมเป็นของใครถ้าไม่ได้รักซึ่งเขาคิดว่ามันต้องมีเหตุผลที่มากกว่านั้นแน่
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องนี้ หนูเล็กเค้าเลือกแล้วนายควรยอมแพ้แล้วกลับไปซะนะ”
ภวินเอ่ยออกมาเสียงจริงจังก่อนจะกุมมือคนรักเอาไว้แน่น หญิงสาวเริ่มรู้สึกถึงความอึดอัดที่ต้องอยู่ตรงกลางระหว่างผู้ชายทั้งสองคน เอาจริงเธอไม่อยากเลือกใครทั้งนั้นเพราะความจำเป็นที่ต้องเลือกเพราะเธอยอมเดินเข้าไปในกองไฟเองรู้ทั้งรู้ว่ามันร้อนแต่เธอก็ยังจะเข้าไปก็ต้องยอมรับผลของมัน
“ถ้าเป็นเรื่องเงินขอแค่บอกเราให้เธอเลยไม่ต้องคืน เธอเลือกมาว่าจะเอายังไงหนูเล็ก”
ต้นรักมองหญิงสาวอย่างต้องการคำตอบ ขอแค่เธอเอ่ยปากขอความช่วยเหลือเท่านั้นเขายินดีช่วยทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะไปถึงไหนต่อไหนกับเขาแล้วก็ตามเขารับได้และยินดีดูแลเธอเอง
“มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วต้นรักเราขอโทษ”
“เรารับได้ทุกอย่างขอแค่เธอตัดสินใจให้ดี เธอมีโอกาสเลือกนะ”
ภวินมองหญิงสาวก่อนจะรีบดึงเธอมาไว้ข้างหลัง กลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทำให้คนรักของเขาไขว่เขวไปทางอื่น เดาว่าสองคนต้องสนิทกันมากและรู้จักกันมานานซึ่งได้เปรียบล้ำหน้าเขาไปไกลแล้ว และยิ่งฐานะร่ำรวยด้วยคิดว่าน่าจะเป็นคู่แข่งของเขาได้และไม่อยากเสี่ยงไปชิงนางด้วยเพราะฉะนั้นตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีที่สุด
“เราสองคนกำลังจะแต่งงานกัน นายอย่ามาทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกเลย”
“นายขู่อะไรหนูเล็กทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ครั้งล่าสุดที่เราคุยกันหญิงเล็กจะรับรักฉันอยู่แล้วเพราะนายคนเดียวเลยที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ นายทำอะไรกับเธอ”
“อย่ามาหาเรื่องนะเว้ย คนเค้ารักกันอย่าเอาตัวเองมาวุ่นวายดีกว่ามั้ยเจ็บเสียเปล่า”
เขาไม่ยอมแพ้เถียงกลับเช่นกัน หนูเล็กสะบัดมือออกจากภวินก่อนจะมองทั้งสองคนอย่างผิดหวังจากนั้นก็ร้องไห้วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที ชายทั้งสองคนมองตามอย่างตกใจก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“เพราะนายคนเดียวเลยที่ทำให้หนูเล็กเสียใจ”
“คุณต่างหากที่ทำ เป็นผู้ใหญ่ซะเปล่าใช้อำนาจในทางที่ผิด ผมเชื่อว่าคุณต้องขู่หนูเล็กแน่นอนเธอถึงเป็นแบบนี่ ผมประกาศไว้ตรงนี้เลยนะว่ายังไงก็จะทำทุกอย่างให้ได้หนูเล็กคืนมา”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดุดันก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ภวินมองตามออกไปก่อนจะสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“โธ่เว้ย! ทำไมอุปสรรคในชีวิตแม่งเยอะแบบนี้วะ มีแค่พวกมารมาผจญ”
เขาทุบกำแพงอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินไปหาหญิงคนรักเพื่อปลอบใจไม่ให้เธอรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้ ทุกอย่างมันเริ่มจากเขาคนเดียวเพราะฉะนั้นเขาจะเคลียร์ปัญหาทุกอย่างเอง…
- Writer
