[02] น้องซินเนียร์
1038 Words
บทที่ 02 น้องซินเนียร์
แกร๊ก~
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียนเมื่อเดินมาถึง เขาชะงักเมื่อเห็นอาจารย์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะกำลังมองมาจึงพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อขออนุญาต
อาจารย์ธิเบต เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของฟารัน ทว่าสำหรับเขาเหมือนมีพี่ชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ไม่ใช่เพราะอายุเท่ากับพี่ชายของเขาแต่เป็นเพราะอาจารย์ชอบโทรรายงานพ่อของเขาในเวลาที่เขาโดดเรียน ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยโกรธ เขารู้ว่าอาจารย์หวังดี
“ช่วงนี้เป็นเด็กเรียนนะ ไม่ขาด ไม่มาสายเกินไป”
“ผมขี้เกียจฟังพ่อบ่นแล้ว” เขาตอบกลับเสียงเรียบอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก จากนั้นก็ก้าวเดินไปนั่งประจำที่ด้านหลังห้อง ทำให้อาจารย์หนุ่มส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะเวลาว่างๆ ธิเบตกับฟารันชอบไปเตะบอลด้วยกัน จึงสนิทสนมในระดับหนึ่ง
“ดีแล้ว มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป ปีนี้ปีสุดท้ายแล้ว…”
“มาถึงพ่อทูนหัวก็ทักทายเลยนะ” เซนต์ หันไปเอ่ยแซวเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกายอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันมาสนใจการเล่นเกมในโทรศัพท์ต่อ “ไอ้จัสติน มึงไปซ้ายดิ๊อย่าให้มันตีป้อมเรา”
“อือ...” จัสติน ครางตอบในลำคอสายตายังคงจ้องมองเกมในโทรศัพท์อย่างตั้งใจ
“ถ้ากูเป็นอาจารย์ธิเบต กูจะบอกว่าถ้าขี้เกียจก็เชิญไปลาออกค่า” เซน่า เพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มเอ่ยพูดด้วยท่าทางกระแนะกระแหน ทว่าฟารันก็ไม่ได้สนใจ เพราะเขาไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว
ชายหนุ่มวางหมวกกันน็อคเต็มใบราคาแพงลงบนเก้าอี้ข้างกายแล้วยกขาไขว่ห้าง มือหนาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมากดเล่นเฟซบุ๊กที่นานๆ เข้าทีระหว่างรออาจารย์เช็กชื่อ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ด้วยความเบื่อหน่าย
เพราะเพจ ‘ของดีมอ. เอพริล’ ชอบแอบถ่ายรูปเขาไปลงพร้อมแคปชันเสี่ยว ซึ่งวันนี้เป็นรูปที่เขาขับบิ๊กไบก์ใส่หมวกกันน็อคเต็มใบ แต่จากที่ดูน่าจะแอบถ่ายเมื่อกี้ที่เขาขับมาที่คณะ ซึ่งทุกรูปที่เป็นฟารันจะติด #คิงวิศวะ
‘คิงวิศวะ’ เป็นฉายาที่ฟารันได้รับตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ เขาเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนริเริ่มตั้งฉายานี้ แต่ก็ไม่เคยสนใจเพราะทุกคนที่พูดถึงไม่มีใครพูดในทางเสียหาย
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนดี แต่ส่วนมากไม่มีใครกล้าพูดให้ได้ยิน
“…” ร่างสูงชะงักมือในตอนที่เปลี่ยนจากเฟซบุ๊กมาเลื่อนเล่นอินสตาแกรมเพราะไอจีที่แนะนำขึ้นมาเป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเหมือนเคยเจอที่ไหน
‘Cinniarrrr_’
เขาจ้องมองชื่อไอจีของเธอพักหนึ่งก็กดเข้าไปดู ทำให้เห็นรูปของหญิงสาวจำนวนหลายรูป มือหนากดไปที่รูปล่าสุด ซึ่งเป็นรูปกระป๋องเบียร์ถ่ายบนชายหาดที่เห็นคลื่นทะเลตอนกลางคืน โดยมีมือของเธอจับ
“พัทยา…” ฟารันพึมพำเสียงเบาเมื่อเห็นสถานที่ที่เธอเช็กอิน แต่เมื่อเห็นเวลาลงรูปก็ทำให้มั่นใจแล้วว่า
ผู้หญิงขี้เมาที่ขอเขามีเซ็กซ์วันนั้นคือเธอคนนี้ แถมยังเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพราะรูปชุดนักศึกษาที่เห็นหัวเข็มขัดบ่งบอกตรามหาวิทยาลัยอย่างชัดเจน
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจที่กดเข้ามาดูเพียงเพราะรู้สึกคุ้นใบหน้า ทว่าจังหวะที่กำลังจะกดออก สายตาก็เลื่อนไปโฟกัสที่คอมเมนต์หนึ่ง เขาจึงกดเข้าไปอ่านอย่างไม่รีรอ
XXX_Q : ซินเนียร์ โอเคไหมครับ
XXX_Q : ให้พี่ไปหาไหม?
“ฟารัน”
“ฟารัน ได้ยินผมเรียกไหม?”
“ไอ้ฟารัน!”
ฟารันละสายตาจากโทรศัพท์เงยขึ้นมองตามเสียงของเซนต์ที่ตะโกนเรียก เขายกมือลูบใบหูลวกๆ ด้วยท่าทางหงุดหงิด
“ตะโกนหาพ่องมึงเหรอ”
“พ่องมึงสิ อาจารย์เรียกไม่ได้ยินเหรอ? หรือวันนี้ไม่ได้พกหูมาจากบ้าน?” เซนต์ต่อว่าเพื่อนเสียงเบาลงก่อนจะหันไปยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์ “ขอโทษครับอาจารย์ ถ้าไม่ตะโกนมันไม่ได้ยิน”
“…” ฟารันเลื่อนสายตาไปมองอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้องทันที “ครับ?”
“เก็บโทรศัพท์ ตั้งใจเรียน”
“…” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรออกมาอีก เขายอมปิดโทรศัพท์คว่ำหน้าจอลงแล้วนั่งเงียบๆ ทว่าสมองคิดบางอย่าง
“มันเหม่อลอยอะไรวะ” เซน่าเอ่ยพึมพำเสียงเบา แต่ก็ไม่ได้สนใจนอกจากหันไปสนใจการเรียนต่อ เพราะสรุปทุกอย่างเธอเป็นคนจดแจกจ่ายเพื่อนในกลุ่ม ทว่าคนที่เรียนเก่งที่สุดคือคนที่โดดเรียนบ่อยอย่างฟารัน ถึงอย่างนั้นคนอื่นๆ ในกลุ่มก็ไม่มีใครด้อยในเรื่องการเรียน
“มึงดูอะไรวะ” เซนต์ขยับตัวเข้าไปกระซิบข้างใบหูของเพื่อนสนิท
“ไอ้เอ็กซ์คิวมันมีน้องสาวไหม?”
“มันลูกคนเดียว มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอ” เซนต์ตอบ ทว่าเมื่อนึกอะไรบางอย่างออกจึงหันมามองหน้าเพื่อน “เออๆ สองวันก่อนกูไปร้านเหล้าเจอมันนั่งดื่มกับน้องคณะบริหารมหาลัยเรา ดูแลประหนึ่งเจ้าหญิง กูว่ามันคงจริงจังกับคนนี้ แต่ก็ไม่แปลกน้องสวยสัตว์ๆ กูแอบมองมาตั้งนาน ถูกคู่อริมึงคาบไปแดกเฉย”
“ใครวะ?”
“น้องซินเนียร์”
“…”
“น้องอยู่ปีสอง ไอจีชื่อซินเนียร์เป็นภาษาอังกฤษแต่มีตัวอาสี่ตัว กูส่องทุกวัน จำรายละเอียดได้เป๊ะ”
“…” ฟารันหลุบมองโทรศัพท์ตัวเองทันที เพราะไอจีของผู้หญิงคนนั้นที่เพื่อนพูดถึงเขาเพิ่งส่องเมื่อกี้และเพิ่งเจอเมื่อหนึ่งเดือนก่อนที่พัทยา
คืนนั้นหลังจากที่หญิงสาวอาเจียนใส่ เขาก็ลากไปทิ้งไว้บนพื้นภายในห้องพักของเธออย่างไม่ได้สนใจ เพราะเธอในคืนนั้นคือภาระทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักกัน แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นเด็กของคู่อริที่เขาเกลียดขี้หน้า
- Writer
