ตอนนี้ไรเฟิลกำลังขับรถไปส่งดิสนีย์ที่คอนโด แต่ดูเหมือนวันนี้เธอจะเพลียมากจริง ๆ เพราะเธอเอาแต่หลับตลอดทาง เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าที่เพลียแบบนี้มันเป็นเพราะเธอไม่ได้นอนเรื่องที่คิดหรือไปทำเรื่องอย่างว่ากับใครจนไม่ได้นอนหรือเปล่า
"ดิสครับ ถึงแล้ว" ไรเฟิลเอ่ยเรียกหลังจากที่จอดรถสักพักเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว
"อื้อ ปะ..ปวดหัว" ไรเฟิลรีบเอามืออังหน้าผากของเธอ ก่อนจะพบว่าดิสนีย์เป็นไข้แน่นอน ตัวที่เริ่มร้อนทำเอาชายหนุ่มรู้สึกไม่ดี
"ไหวมั้ย เดี๋ยวเฟิลอุ้มขึ้นห้อง"
"อื้อ ดิสกลับบ้านก็ได้ เฟิลต้องไปหาน้องใช่มั้ย?" เธอลืมตามองหน้าชายหนุ่มด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่น่าลำบากเพราะเธอเลย ส่วนชายหนุ่มนิ่งไปเหมือนกำลังคิดบางอย่าง
"เดี๋ยวค่อยคุยกันครับ" เขาลงจากรถและวิ่งอ้อมมาฝั่งเธอ ก่อนจะช้อนร่างบางตรงขึ้นห้องและไม่สนใจคำพูดเมื่อครู่
ทันทีที่มาถึง ไรเฟิลวางดิสนีย์ลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะรีบวิ่งไปเอาผ้าชุบน
