Nagpa-iwan si Calla sa kanilang hotel at hindi sumama sa mga kaibigan na nagliliwaliw sa labas. It has been 3 days since the day she met Arthus but until this day, she couldn't even forget a single term that happened to be said during the time they were together for just 8 hours.
Simula sa araw na 'yon, pakiramdam n'ya ay may nag-iba sa kaniya. Hindi na mawaksi ang mukha ng binata sa kaniyang isipan.
"What the hell is with that man?!" Inis n'yang sambit habang nakaharap sa salamin kung saan kita n'ya ang nagtataasang mga building.
At this point, she was certain that Arthus have already discovered her real identity. She didn't lie about telling her name. She told him right and that was so easy to search. Her face was all over the internet just like his. The only different is that, the internet only has limited information about Arthus.
Hindi lahat ng ginagawa nito nailalagay sa internet. Hindi katulad n'ya. Nakuha ang kaniyang atensyon nang tumunog ang notification ng kaniyang cellphone. It was an email from her company.
Bumuntong-hininga ang dalaga saka kinuha ang kaniyang laptop. Naningkit ang kaniyang mga mata sa nakitang email mula sa kaniyang secretary sa Paris.
Seryosong ipinukos ni Calla ang kaniyang atensyon sa harap ng kaniyang laptop. But Calla found it frustrated for regardless how serious she was trying to give attention to the work, her mind was flying somewhere else. Padabog n'yang binitawan ang laptop saka tumayo.
Kinuha n'ya ang wine sa ref na s'yang tira n'ya kagabi at saka niyarok ito nang hindi gumagamit ng baso. Muntik na s'yang mabulunan nang makarinig ng door bell. Naningkit ang kaniyang mga mata dahil wala naman s'yang inaasahan na darating.
Besides, Natasha and Irene would never press door bells. They have their own key in this room.
"Mikael? How would he know I am here? The girls would never tell him," aniya sa sarili. Kung hindi sina Natasha at Irene, si Mikael lang ang pwedeng maghanap sa kaniya.
Bitbit ang bote ng wine ay humakbang s'ya papunta sa main door ng hotel room nila. Tiningnan n'ya sa intercom kung sino ang nasa labas at ganun na lang ang kilabot na dumaloy sa kaniyang buong katawan.
Muntik n'ya nang mabitawan ang hawak na bote sa sobrang gulat. Nanlaki ang kaniyang mga mata are hindi s'ya makapaniwala sa nakita. Sumandal si Calla sa dingding at nagtaas baba ang kaniyang dibdib sa sobrang kaba.
She blinked several times when the door bell rings once again. She feels like she was running away from someone she did something terrible.
Huminga ng malalim ang dalaga saka humarap ulit sa pintuan upang pagbuksan ito. Nanginginig ang kaniyang kamay sa akmang pagbubukas nito. Humigpit ang pagkakahawak n'ya sa hawak-hawak na bote ng wine.
Calla was ready-ing herself and gulped before she opened the door widely and face the face of the person that has no plan of getting out of her head.
"What are you doing here?" She said flatly and not even showing any emotion on her face. She held herself back.
Pilit n'yang tinatanggal sa isip ang mga bagay na dahilan kung bakit hindi n'ya makalimutan ang lalake dahil ayaw n'yang makita nito sa kan'ya na hindi ito mawala sa isip n'ya.
"Finally."
Iyon ang katagang unang lumabas sa bibig ni Arthus nang makita at makaharap ang dalaga. Humakbang palapit ang binata sa dalaga at napahakbang naman din si Calla. Umawang ang bibig ni Arthus dahil sa naging reaction nito.
"What are you doing here, Arthus Russo?" Pagtatanong ulit ni Calla rito.
Umigting ang panga ng binata, matulis at seryoso itong nakatingin sa dalaga na hanggang ngayon ay patay ang emosyon sa mga mata nito.
"What do you think is the reason why I am here, your highness?"
Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ni Calla sa bote dahil sa narinig n'yang itinawag ng binata sa kaniya.
"I don't have any idea in mind, Mr. Russo," matapang na sambit naman ni Calla. "I am sorry but I think you knocked the wrong door." Umatras ang dalaga papasok sa loob at akmang isasara n'ya na ang pinto ng humarang na lang bigla ang kamay ng binata. "Get your hands off the door, Mr. Russo."
Hindi nakatakas sa paningin ni Calla ang paglabas ng mga ugat sa braso ng binata nang pigilan nito ang pagsara ng pinto. Napa-atras si Calla at nanlaki ang mga mata nang tuluyan na s'yang nakapasok sa loob at nakita n'ya na lang na nasa loob na rin ang binata at ito na ang nagsara ng pinto.
"I did not knock the wrong door, your highness. I got the right unit number," saad ng binata nang hindi tinatanggal ang paningin nito sa mata ng dalaga.
"I don't think I invited you to come over inside." Gustong pagalitan ni Calla ang sarili dahil ramdam na ramdam n'ya ang pag-iiba ng kaniyang tono.
She wants to be the b-itch Calla Vasquez. The cunning and the heartless but the man was not even bothered with her real attitude.
"I am not waiting for you to invite me, your highness..." Humakbang paatras si Calla nang humakbang naman papalapit sa kaniya ang binata. "I've been looking for you and thank God it takes only 3 days for me to find you."
"W-what?" Huminto si Calla sa pag-atras dahil sa sinabi ng binata.
*"he was looking for me?"*
"I had to use few resources just to find you, Calla. So...please, stop stepping backwards and stop stepping away from me," seryoso ngunit malumanay na sambit ng binata.
"Can we just talk outside? I am not comfortable having other people in the place where I live. Plus, I also have my friends with me living in here, I don't want to disrespect them." Diretsong saad ng dalaga.
Lumambot ang paningin ni Arthus sa dalaga. Naintindihan n'ya kung ano ang ibig nitong sabihin. Calla grew up with the proper lesson of the ettiquete. But he also not the Arthus Russo if he happened to not think about that before hand.