LUSCIOUS POISON

Chapter 24

"Hindi mo na dapat ako hinintay, alam ko naman pabalik sa table namin," saad n'ya at saka nagsimulang humakbang pabalik sa mesa nila.

"Sinabi ko na hihintayin kita kaya hinintay kita," dinig n'yang sagot nito.

"Sh*t!"

Mabilis n'yang naitulak ang lalaki sa unahan n'ya nang sakto sa paghakbang n'ya ay s'yang pag-atras naman nito kaya sumakay sa para n'ya ang paa nito.

"What the f*ck!" Galit na sambit naman ni Arthus.

"Sh*t, sorry miss. Hindi kita nakita," saad ng lalake.

"Next time watch your step! Nakaka disgrasya ang katangahan," mataray na sambit n'ya kaya napatingin ito sa kaniya. Hindi yata makapniwala sa naging to no n'ya pero tiningnan n'ya ito sa kung paano tumingin ang isang Calla Vasquez. Nakita n'ya ang paglunok nito.

"Pasensya na po talaga, hindi ko po kayo napansin." Nanginginig ang boses ng lalake at sa tingin n'ya ay mas bata ito sa kaniya ng mga ilang taon.

Alam n'yang nasa tabi n'ya lamang si Arthus at nasaksihan nito ang biglaang paglabas ng tunay n'yang ugali. Sa kaniyang isipan ay sinasabi na tama lamang iyon, tama lang na makita nito ang tunay na s'ya. Actually, hindi pa nga iyon eh, dahil hindi s'ya pumapayag na may ibang tao na mas magaling sa kaniya.

Hindi n'ya nakikilala ang sarili kanina at sa biglaan na lamang n'yang pananahimik. Siguro ay naninibago lang s'ya dahil wala s'ya sa lugar na kung saan madalas naroron s'ya. Nasa ibang lugar s'ya at ito ang unang beses n'ya rito. At dito ay hindi n'ya pweding gawin ang mga bagay na nakasanayan n'ya kagaya na lamang ng madalas na pagawa n'ya ng eskandalo.

Tiningnan n'ya lamang ng matalim ang batang lalake at saka tinalikuran. Hindi na rin s'ya nag-aksaya ng oras na tingnan si Arthus kung nakasaunod pa ba ito sa kaniya.

Bahagya s'yan napatigil nang bigla na lamang may pumulupot na braso sa bewang n'ya at nang tingnan n'ya kung sino ito ay nakita n'ya ang mukha ni Arthus at seryosong-seryoso ito.

"Do you want too dance?"

Napalunok si Calla nang maramdaman n'ya ang hininga ng binata sa tainga n'ya nang bumulong ito.

She stood up straight and head high. Breast out and composed herself. She turned to see Arthus flatly. Clearly, her night was almost ruined with her sudden reactions to things. She didn't said anything and just walk towards their table.

Nginitian n'ya ang kaniyang mga kaibigan na parehong ngumiti sa kaniya. Alam n'ya kung anong klaseng ngiti ang binibigay ng mga ito kaya sinamaann'ya ng tingin ang dalawang ito.

"Magpapahinga lang ako sandali, nabwesit kasi ako ng lalake na iyon," saad n'ya at saka hinarap ang binata na para bang naghihintay pa rin ng sagot sa tanong nito.

"Oo naman, gusto mo ba ng chips?" Nakangiting saad nito na agad n'yang inilingan.

"Hey!"

Sabay silang napatingin kay Natasha nang bigla nitong hampasin ang mesa at sumigaw. Tinaasan n'ya ng kilay ang kaibigan dahil sa sama ng tingin nito sa kaniyang dalawa ni Arthus.

"What's your problem?" Nakataas ang kilay n'yang tanong dito.

"We can't understand you two," madramang sambit nito kaya napa-face palm na lamang si Calla habang si Arthus naman ay diretsong nakatingin sa kaniya.

"That is not ot problem," sagot naman n'ya sa kaibigan at hindi makapaniwalang napatingin ito sa kaniya/

Sumama ang timpla sa mukha ng mga kaibigan n'ya pero tinawanan n'ya lamang ito ng mahina. Nagsalin s'ya ng alak sa baso n'ya at akmang iinumin n'ya na ito nang biglang nlamang tumunog ang kaniyang cellphone.

And when she saw Mikael's name in the caller ID, she went her lips one lined. Mikael being loyal to her King of a father would do everything that her father says. He even got all their contact numbers roaming direct to the telco company.

She put her phone in silent and didn't mind the call she's still getting. She doesn't want to see how happy and excited her mother could be now that the revealed alive Camella Vasquez is now found.

She still is not buying that and she knows that one day, she will find out everything. She will not play the disrespect to the memory of her twin sister. She will not allow people to do that. She can do that herself, with our telling anybody.

"Who's calling?"

Napatingin s'ya kay Irene nang marinig n'ya ang pagtatanong nito.

"Mikael," tipid na sagot n'ya.

"Oh. He misses you already?" Natatawang sabi ni Natasha.

Hindi n'ya lang pinansin ang mga sinasabi ng kaniyang mga kaibigan.

Tiningnan n'ya si Arthus na ngayon ay may seryosong mukha, "sayaw tayo?" Aya n'ya rito.

Tumingin ang binata sa kaniya na para bang may malalim itong iniisip bago ito tumayo at inabot ang kamay nito sa kaniya. Tumingin s'ya sa kamay nito nang seryoso bago tumayo at tinanggap ito.

Walang nagsalita sa kanilang dalawa habang naglalakad papunta sa gitna kung saan naroon ang maraming tao na walang tigil sa pagsayaw.

"Mukhang hindi ka okay," saad n'ya nang makatayo na sila sa gitna.

Nasa gitna sila, gitnang-gitna na hindi sila makikita ng mga tao na nasa kani-kanilang mga table. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang bigla na lamang s'yang hapitin nito sa bewang kaya napadikit ang kaniyang katawan sa katawan ng lalake.

"Alam mo ba na ngayon pa lang nangyrai na ayaw kong mawala sa paningin ko ang isang babae?" Pabulong na sambit ni Arthus.

Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kaniya kaya hindi s'ya makagalaw. Kung tutuusin ay kayang-kaya n'yang lumabas sa pagkakahawan ng binata kung gugustuhin n'ya pero pakiramdam naman n'ya ay hindi n'ya magawa.

"Hindi ko kasalanan na maganda ako kaya ka na-attract sa akin," saad naman n'ya riot nang may smirk sa labi.

Hindi nakatakas sa kaniyang paningin ang pag-igting mga panga ng isang ito kaya mas lalo lang s'yang na-excite na ewan.

Kung nakikita s'ya ngayon ng kaniyang mga kaibigan ay alam n'yang manlalaki ang mga mata ng mga iyon. Ito ang unang beses na may humawak sa kaniya ng ganito.

"Let's get out of here,"' biglang sambit ni Arthus at napatahimik s'ya hanggang sa nakita n'ya na lang ang sarili n'yang hawak-hawak nito sa kamay at nasa labas na silang dalawa.

Walang kahit na anong salitang lumabas sa bibig n'ya hanggang sa makapasok sila sa saksakyan nito. Nakita n'ya kung gaano kagara ang sasakyan ng isang ito.

"Where are we going?"

Sa wakas ay nagawa n'yang magsalita pero nasa daan na sila.

"Tell me if you want to go back to the bar," sagot ni Arthus pero wala syang naging sagot.

Hanggang sa huminto ang sasakyan sa tapat ng isang apartment.

"Where are we?" Tanong n'ya rito.

"My place."