Lee's POV
Ilang saglit lang ay natahimik na ang buong paligid. Tuluyan na silang nakatulog lahat pati na rin yung Kinder Two. Habang ako’y nanatiling gising. Ayaw makipagcooperate sa akin ang antok. Gising na gising ang aking diwa. Pabaling-baling na ako ng higa ngunit ‘di ko mahanap ang gusto kong psosisyon. Siguro dahil binabagabag ako ng takot sa puso ko, takot ng muntikan ng pagkawala ni Kiro…
Madaling araw na ngunit hirap pa rin akong makatulog. Nakatihaya ako habang nakatitig lamang sa kisame. What if he did not survive? Mamaalam siya na hindi man lang kami nagkaayos na dalawa, na 'di ko siya nabigyan ng second chance. Yung isiping iiwan niya ako ay nagbigay ng sobrang takot sa puso ko, wala eh, sobrang mahal ko pa rin siya kahit sobra-sobra niya akong nasaktan. Ni kaunti ay hindi
